مرکزی برای دهکده: چگونه مردم محلی میخانه هایی را می خرند که در معرض خطر بسته شدن هستند | میخانه ها

آ آخرین لیس رنگ روی صندلی ها و میزهای اهدایی و نامتناسب خشک می شود، زیرا تعداد انگشت شماری از داوطلبان با قدردانی از غذای امضا شده سرآشپز جدید – یک ساندویچ گوشت خوک کلفت با طعم سیب استفاده می کنند.

چهار سال پس از بلبل بل در استوک فری، نورفولک، که آخرین بار نامیده شد، ماه آینده بازگشایی بزرگ خود را به عنوان یک میخانه محلی جشن خواهد گرفت، اوج پیروزمندانه کمپین ساکنان محلی برای جلوگیری از بسته شدن دائمی آخرین میخانه در دهکده ای که زمانی دارای هشت نفر بود.

همچنین یکی از تعداد فزاینده خریدهای موفق جامعه است که به گفته Camra (کمپین برای Real Ale)، عامل اصلی در کمک به کاهش سرعت ناپدید شدن میخانه ها در بریتانیا بوده است.

سال‌هاست که میخانه‌ها رو به افول بوده‌اند، اما این بیماری همه‌گیر ویرانی بیشتری به بار آورد و به گفته انجمن آبجو و میخانه بریتانیا، 2000 مورد برای همیشه در اولین سال قرنطینه تعطیل شدند. بسیاری، مانند بل بلو، در مکان‌های روستایی بودند، و جوامع کوچک را بدون فضایی برای ملاقات گذاشتند و باعث انزوای بیشتر شد.

با این حال، ظهور میخانه های محلی به کاهش این روند کمک کرده است. طبق گزارش Camra، در حال حاضر بیش از 70 کمپین فعال مالکیت اجتماعی در بالای 179 میخانه موجود تحت مالکیت یا اداره جوامع آنها در حال انجام است.

تمرکز جامعه آنها همچنین به این معنی است که آنها معمولاً خدمات اضافی را ارائه می دهند، از دفاتر پست در مقیاس کامل که دسترسی به خدمات ضروری پستی و بانکی را حفظ می کنند، تا مغازه ها، کافه ها و وعده های غذایی روی چرخ – که همه از تامین کنندگان محلی و اشتغال حمایت می کنند.

رئیس Camra گفت: “چند سال گذشته محدودیت ها و تعطیلی ها باعث شد همه ما متوجه شویم که میخانه های محلی ما چقدر برای جوامع بالا و پایین کشور حیاتی هستند – و چقدر برای گرد هم آوردن مردم در هنگام بهبودی از بیماری همه گیر مهم هستند.” نیک آنتونا.

ما شاهد تجدید حیات کمپین‌های صرفه‌جویی در میخانه‌ها هستیم، با مردمی که گرد هم می‌آیند تا مردم محلی خود را از بسته شدن یا تخریب نجات دهند – یا با هم متحد می‌شوند تا میخانه‌ها را به مالکیت جامعه درآورند تا از آنها به عنوان دارایی برای مردم محلی محافظت کنند. در حال حاضر تعداد زیادی میخانه متعلق به جامعه نسبت به قبل وجود دارد.”

ارقام جدیدی که روز دوشنبه توسط Camra منتشر خواهد شد نشان می دهد که در سراسر بریتانیا، 290 میخانه برای همیشه در سال 2021 بسته شده اند. در همان زمان، بیش از 500 میخانه به عنوان “تعطیلی طولانی مدت” طبقه بندی شده اند، جایی که ساختمان هنوز به عنوان طبقه بندی می شود. یک میخانه برای اهداف برنامه ریزی، اما خود کسب و کار بسته شده است، که بر اثرات طولانی مدت این همه گیری تاکید دارد.

بل بلو بل از زمانی که برای اولین بار در سال 1794 سرو شد، فراز و نشیب های خود را داشته است. این میخانه در مارس 2018 درهای خود را به دلیل تجارت ضعیف بسته و در خطر تبدیل شدن به ملک مسکونی توسط صاحبان قبلی خود قرار داشت.

روستاییان با موفقیت درخواست کردند تا آن را به عنوان دارایی با ارزش جامعه در فهرست خود قرار دهند و به آنها فرصت دادند تا 280000 پوند برای خرید و بازسازی ساختمان جمع آوری کنند. آنها پس از انتشار سهام 50 پوندی برای بیش از 400 فرد، از جمله استفان فرای، ساکن نورفولک، از طریق کمک های مالی، وام ها و رویدادهای جمع آوری کمک های مالی به هدف خود رسیدند.

استفن وارد، رئیس انجمن مزایای جامعه فری استوک، شرکتی که برای مدیریت پیشنهاد سهام و سرمایه گذاری و مدیریت راه اندازی شده است، گفت: «در قلب طرح تجاری ما یک کافه و میخانه تمام روز به عنوان مرکزی برای دهکده است. میخانه. ما در حال برنامه‌ریزی یک نقطه بسته، یک فروشگاه مبادله برای کتاب‌ها، گیاهان و محصولات خانگی، صبح‌های والدین و کودکان نوپا و همچنین ناهار منظم برای افراد بالای 60 سال و احتمالاً حتی تحویل غذا به افرادی هستیم که نمی‌توانند به میخانه برسند.» کمپین 18 ماهه مستمر منجر به کسب جایزه معتبر پس انداز میخانه Camra در سال 2021 شد.

هانا بارت، مدیر ارشد پروژه با بنیاد پلانکت، که با حمایت از مشاغل و شرکت‌های اجتماعی – از جمله میخانه‌ها – با کمک مالی و مشاوره کمک می‌کند جان تازه‌ای به مناطق دمیده شود، گفت که از زمان شیوع بیماری همه‌گیر، پرس و جوهای آن درباره میخانه‌ها تا 54 درصد افزایش یافته است.

او گفت: “این فوق العاده است.” “بیش از 150 گروه جدید با ما تماس گرفتند، زیرا آنها برای نجات میخانه های محلی خود علاقه زیادی داشتند. این بیماری همه گیر همچنین ارزش میخانه های محلی را در ارائه خدمات و فعالیت های حیاتی برای حمایت از مردم محلی نیازمند برجسته کرد.

او توضیح می‌دهد که در مناطق روستایی مانند نورفولک و سافولک، جنبش از «اثر موج‌دار» سود برده است، جایی که مزایا دیده می‌شوند و قدردانی می‌شوند و به نوبه خود کاربردهای جدیدی را آغاز می‌کنند. در مناطق شهری، جذب بیشتر چالش برانگیز بوده است و موانع در گزارشی از بنیاد ماه آینده بررسی خواهد شد.

یک استثنای قابل توجه، Bevy در برایتون است که در سال 2014 پس از جمع آوری 200000 پوند از طریق کمک های مالی و فروش سهام 10 پوندی به 800 عضو، در یک شهرک مسکونی افتتاح شد. اکنون همه چیز از غذای چرخ دار گرفته تا کلوپ های صنایع دستی را ارائه می دهد.

در همین حال، خریدی در مقیاس غیرمعمول بزرگ در تراودن در لنکاوی اتفاق افتاد، جایی که ساکنان آن مغازه، کتابخانه و مرکز اجتماعی را یکی یکی خریدند، بازگشایی کردند و اداره کردند. نوامبر گذشته، دهکده 2000 نفری آخرین قطعه ارزشمند در اره منبت کاری اره مویی – میخانه Trawden Arms – را پس از جمع آوری 500000 پوند با هم به دست آورد.

جو استافورد از شش ماه اول معامله گفت: “شما از حمایت یک کارخانه آبجوسازی بزرگ حمایت نمی کنید، اما این روش لذت بخش تری برای انجام کارها است.” «احساس غرور مالکیت بسیار زیاد است. این زمان‌ها آشکارا زمان‌های سختی هستند، اما همه افراد روستا علاقه خاصی به استفاده از میخانه و اطمینان از موفقیت آن دارند. من فکر می کنم حتی آرزوهایی برای افتتاح یک کارخانه آبجو وجود دارد.