“ما نمی دانیم چگونه زنده بمانیم”: خانواده کوئینزلند به دنبال پاسخ برای مرگ در تیراندازی پلیس هستند | پلیس و پلیس استرالیا

وقتی ناصرا رانه به زیارت قبر پسرش می‌رود – کاری که هفته‌ای چندین بار انجام می‌دهد – روی صندلی عرشه‌ای می‌نشیند که با جمله‌ای محجوب می‌گوید: «مرگ دردی را برجای می‌گذارد که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را التیام بخشد، عشق خاطره‌ای را باقی می‌گذارد که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را بدزدد».

“قرار گرفتن در این شرایط بسیار دشوار است. ما نمی دانیم چگونه زنده بمانیم، هر روز از خواب بیدار می شویم و دوباره با واقعیت روبرو می شویم.

رانه گفت که پسر 24 ساله‌اش، محمد اکرام بهرام، در سال 2017 به اسکیزوفرنی مبتلا شد. او به شدت احساس می‌کند که اگر از حمایت‌های بهداشت روانی مناسب برخوردار بود، امروز هنوز زنده بود.

او گفت که بهرام در فوریه 2020 زمانی که یک گردشگر را با چاقو در بریزبن چاقو زد، از سلامت روانی شدید رنج می برد.

این گردشگر با جراحات جزئی به بیمارستان منتقل شد، اما این حادثه پس از اینکه بهرام با اسلحه به پلیس متهم شد، به قیمت جانش تمام شد. رین گفت که پلیس در آن روز 15 گلوله شلیک کرد که 10 گلوله در بدن او فرود آمد.

یک کنفرانس پیش از تحقیقات روز دوشنبه، قبل از تحقیقات کرونایی – که در اواخر امسال پیش بینی می شود – برگزار می شود که به بررسی شرایط منجر به تیراندازی، از جمله درمان سلامت روانی که بهرام دریافت کرده است، می پردازد.

همچنین بررسی خواهد کرد که آیا اقدامات پلیس مناسب بوده و آیا آموزش های ارائه شده به افسران کافی است یا خیر.

رین گفت که سلامت روان پسرش در ماه‌های منتهی به تیراندازی بدتر شده بود و او دو ماه قبل در بیمارستان بستری شد.

“این برای او بسیار واقعی بود. ما نتوانستیم چیزی بگوییم. او خودش را در ماشین پنهان کرده بود و فکر می کرد پلیس بیرون منتظر است تا به او شلیک کند.

قبل از بستری شدن بهرام در بیمارستان، نگران بود که پسرش داروها را ترک کرده باشد.

او گفت که وقتی بهرام پس از چهار روز بستری در بیمارستان در 24 دسامبر مرخص شد، هیچ داروی روانپریشی معمولی برای او تجویز نشد و تا 7 فوریه قادر به مراجعه به روانپزشک نبود.

رین گفت: «احتمالاً حدود 4 تا 6 هفته طول می کشد تا دارو اثر کند. و بعد از یک قسمت بد سلامت روانی، او از زمین بلند شد و به شهر رفت.

برای اظهار نظر با کوئینزلند بهداشت تماس گرفته شده است.

در فوریه 2020، وزیر بهداشت این ایالت، استیون مایلز، گفت مراقبت های ارائه شده توسط کوئینزلند هلث به بهرام مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

مایلز در آن زمان گفت: «مسائل بهداشت روانی بسیار پیچیده هستند و کاری که ما می‌توانیم به عنوان یک سرویس بهداشتی انجام دهیم این است که اطمینان حاصل کنیم که منابع و نیروی انسانی برای حمایت از مردم داریم و این کار را انجام می‌دهیم».

ریتا جابری ماکسول، وکیل شبکه حمایت از مسلمانان استرالیا، می‌گوید که این پرونده همچنین مسائلی را در مورد نحوه تعامل پلیس با مسلمانانی که دارای شرایط سلامت روانی هستند، نشان می‌دهد.

مادر بهرام در سال 2016 پس از اینکه پسرش با هم اتاقی خود پرخاش کرد، با پلیس تماس گرفت.

پس از اینکه بهرام توسط افسران پلیس کوئینزلند ملاقات شد، یک افسر رابط جامعه پلیس فدرال استرالیا (AFP) با او ملاقات کرد که با او در مورد اعتقادات مذهبی اش صحبت کرد.

هنوز مشخص نیست که چرا خبرگزاری فرانسه به دیدار بهرام رفته است، با این حال، خانواده او معتقدند که افسر رابط جامعه از آن جلسه بیرون آمد و به این نتیجه رسید که او خطر تروریسم ندارد.

خبرگزاری فرانسه و سرویس پلیس کوئینزلند می گویند که اظهار نظر مناسب نیست زیرا این موضوع در معرض تحقیقات کرونایی در حال انجام است.

اما جابری ماکسول، که در طول سال‌ها با خانواده بهرام ارتباط مستمر داشته است، گفت که این تعامل او را مارپیچ کرد و دانه‌ای در سرش کاشت.

جابری ماکسول گفت: «او به مادرش گفت، تو اینجا یک قوطی کرم باز کردی. او از این که در فهرستی از دیده بان قرار دارد، احساس پارانویا می کرد.

جابری ماکسول گفت که در پلیس فرهنگ وجود دارد که جوانان مسلمان یا افرادی که بیماری روانی را تجربه می کنند از منشور خطر احتمالی تروریسم ببینند.

جابری ماکسول گفت: «مردان جوان مسلمان در حال حاضر زیر چشم آن چشم هوشیار احساس می کنند.

ما باید تلاش کنیم تا میزان مشارکت پلیس را کاهش دهیم و میزان مشارکت در سلامت روان را افزایش دهیم.»

رین گفت که وضعیت بدتر می شود “زمانی که از حمایت بهداشت روانی برخوردار نباشید”.

اکرام فردی بسیار مهربان و دلسوز بود.