تاخیر و سردرگمی باعث ناامیدی لیورپول در پاریس شد | لیگ قهرمانان

اسآدیو مانه در حالی که دست‌هایش را روی هم جمع کرده بود، روی یک پا وزن داشت، و چهره‌هایش مملو از ناامیدی و تحقیر ایستاده بود. مهاجم لیورپول کمی شبیه به بازیکنی بود که در میله مسابقه نادیده گرفته می شد، اما او در واقع در آستانه بازی فینال لیگ قهرمانان برابر رئال مادرید بود.

محمد صلاح پشت سر او در تونل استاددو فرانس کاملاً ساکت بود، چشمان بسته بود و سعی می کرد متمرکز بماند. برای پردازش همه آن، شاید. چون واقعاً نباید این اتفاق می افتاد.

ساعت 21:30 روز شنبه به وقت پاریس بود، فینال ابتدا با 15 دقیقه تاخیر و سپس 15 دقیقه دیگر به تعویق افتاد زیرا هرج و مرج در خارج از زمین حاکم شد، هزاران نفر از هواداران لیورپول را قفل کردند – و در موقعیت خطرناکی قرار گرفتند – به عنوان مقامات. در بسیاری از سطوح شکست خورد.

حالا، بالاخره، تیم در شرف ورود بود، اگرچه هیجان‌انگیز شدن خیلی سخت بود، زیرا افکار در جای دیگری بودند – به‌ویژه در اطراف دروازه Y که بسته شده بود و یک گلوگاه هشداردهنده شکل می‌گرفت. مانه و صلاح نمایشگاه های A و B برای کارشناسان زبان بدن بودند، اما در ذهن آنها و هم تیمی هایشان قبل از بزرگترین بازی فوتبال باشگاهی چه چیزی وجود داشت؟

لیورپول برای گرم کردن بیرون رفته بود و بعد از اعلام تاخیر، دوباره ساعت 9.06 شب بیرون خواهند رفت. آن‌ها نمی‌توانستند متوجه نشوند که این پایانی است که حامیانشان – به احتمال زیاد از جمله خانواده و دوستانشان – صندلی‌های خالی را در خود جای داده بودند. محوطه رئال برای مدتی پر شده بود.

اندی رابرتسون، مدافع چپ لیورپول، به این نکته اشاره می‌کند که “بدیهی است که هیچ یک از ما با تلفن خود در رختکن نبودیم”. اما اگر بازی به دلیل یک مشکل امنیتی به تعویق افتاد و بازیکنان می‌توانستند ببینند که این بازی آشکارا بر بخش لیورپول تأثیر می‌گذارد، منطقی است که بدانیم آیا آنها را ناآرام کرده است یا خیر.

پیش از این، اتوبوس تیم لیورپول در مسیر ورود به ورزشگاه متوقف شده بود، تصاویر تلویزیونی نشان می‌دهد که در ساعت 7:35 بعدازظهر توسط وسایل نقلیه دیگر محاصره شده است. در ساعت 7:40 بعدازظهر به داخل می‌رسید، تا حدی به لطف تلاش‌های دیوانه‌وار یک مهماندار خاص، که برای پاک کردن هوادارانش به کار پرداخت. صحنه مسخره ای بود

در همین حال، بازیکنان و مدیریت رئال از قبل در زمین قدم می زدند و شرایط خود را دریافت می کردند. به نظر نمی رسید که آنها هیچ مشکلی در سفر یا اسکورت پلیس خود نداشته باشند.

رابرتسون می‌گوید: «شما گرم‌کردن خود را انجام می‌دهید، می‌دوید و برای بازی آماده می‌شوید و به شما می‌گویند که نیم ساعت تأخیر دارد… وقتی بزرگ‌ترین بازی فصل خود را انجام می‌دهید ایده‌آل نیست». “شما باید دکمه تنظیم مجدد را فشار دهید، دوباره آماده شوید.

در رختکن، ما فقط سعی کردیم پاهایمان را در حرکت نگه داریم، سعی کردیم تا جایی که می‌توانیم گرم بمانیم. بدیهی است که تصمیم گرفتیم به زمین بازگردیم و غلغلک دهیم. عالی نیست. وقتی بزرگ‌ترین بازی را انجام می‌دهی، وقتی بزرگ‌ترین بازی را داوری می‌کنی… برای داشتن این تاخیر، واقعاً نباید برای من اتفاق بیفتد.»

برای هر دو تیم یکسان بود و همانطور که رابرتسون اشاره می کند، لیورپول در ابتدا خوب بود. آنها 20 دقیقه ابتدایی را هدایت کردند، مانه و صلاح توسط تیبو کورتوا تکذیب شدند – قرار دادن موضوع اصلی در قطار. رابرتسون می گوید: «من فکر می کردم که بازی را خیلی خوب شروع کردیم. بنابراین فکر نمی‌کنم در ابتدا تاثیری روی ما داشته باشد – این دلیلی نیست که ما باختیم.

شکست 1-0 یک مرگ بر اثر کات های متعدد بود، انگیزه اولیه محو شد، رئال به نظر می رسد مطمئن در توپ – گویی آنها می دانستند که به نفع آنها خواهد بود. قهرمان اسپانیا فقط چهار شوت می زد که دو شوت از آنها به سمت دروازه بود، اما آمار داستان اعتماد به نفس و مدیریت بازی آنها و تهدید نهفته آنها را بیان نمی کرد.

ترنت الکساندر-آرنولد قبلاً در مورد شکست لیورپول مقابل رئال در فینال 2018 صحبت کرده بود، اینکه چگونه به آنها “دقیقاً یاد داده اند که چگونه یک بازی را ببرند، چگونه جام ها را ببرند” و همچنین، تکامل تیمش به یک نیروی کنترل کننده تر. به سادگی از حریفان برتری نگرفت.

هرگز این حس وجود نداشت که لیورپول کنترلی را که می‌خواست در اینجا داشته باشد، حتی اگر موقعیت‌هایی ایجاد کرد – همه آنها توسط کورتوا دفع شد. لیورپول در پایان خسته به نظر می رسید، مطمئناً نتیجه فشار روحی و جسمی فصل حماسی آنها بود، هر یک از 63 مسابقه به ظاهر شدیدتر و مهمتر از مسابقه قبلی بودند. رئال دوباره به آنها نشان داده بود که چگونه این کار را انجام می دهند.

رابرتسون می‌گوید: «در حال دفع است. «وقتی شانس‌هایی را که ما داشته‌ایم داشته باشید، همیشه گرفتن آن کمی سخت‌تر است. اما دروازه‌بان آن‌ها یک جهان‌باز مطلق داشت و هر چه بازی طولانی‌تر می‌شد، به نظر می‌رسید که ما قرار نیست گل بزنیم و به اندازه کافی نخواهیم داشت، که بدیهی است که ویرانگر است.

برای رابرتسون – و بدون شک، هم تیمی‌هایش نیز – آخرین توهین زمانی بود که تلفن خود را بعد از آن روشن کرد تا مورد حمله داستان‌های تلخ خارج از زمین قرار گیرد. او گفت که یکی از دوستانش در ابتدا از ورود منع شده بود، متهم به داشتن یک بلیت تقلبی بود، در حالی که به وضوح چیزی از این قبیل نبود و از باشگاه رابرتسون آمده بود.

این یکی از حکایات بسیار زیادی بود که کلاژ بدبختی لیورپول را تشکیل داد. شبی که هیچ چیز برایشان درست نشد. آنها قبلاً اینجا بوده‌اند و بازگشته‌اند و فینال لیگ قهرمانان را در سال 2019 برده‌اند. صحبت‌های زیادی در مورد اینکه چگونه آنها قصد دارند دوباره این کار را انجام دهند، وجود دارد که چگونه فصلی مانند چند فصل دیگر باید به عنوان یک پیروزی تلقی شود – دو جام داخلی. برد و تنها چهار بازی باخت. اما پس از کوتاه آمدن در رقابت های قهرمانی لیگ برتر، بیشتر شبیه زمانی برای درون نگری است.

رابرتسون می‌گوید: «الان نمی‌توانید درباره آن فکر کنید، شما در چارچوب ذهنی درستی نیستید». “شما باید اجازه دهید تمام احساساتی که دارید بیرون بیایند و وقتی این کار را کردید، خوب است. بازگشت مجدد فصل بعد اتفاق خواهد افتاد – نه فردا و نه روز بعد. ما خودمان را برمی داریم و دوباره در پیش فصل می رویم اما اکنون زمان آن نیست.”