دیدگاه آبزرور درباره بسته هزینه زندگی ریشی سوناک | سرمقاله ناظر

اقتصاددانان و فعالان فقر برای ماه‌ها هشدار داده‌اند که خانواده‌های کم‌درآمد و افراد ناتوان به دلیل رسیدن تورم به بالاترین سطح خود در ۴۰ سال اخیر، در تنگنای مالی فزاینده‌ای وخیم قرار خواهند گرفت. اما برای ماه‌ها، دولتی که در رسوایی غرق شده بود، تصمیم گرفت که وضعیت اسفناک آنها را نادیده بگیرد، و با اجرای کاهش اعتبارات جهانی و تهیه بسته‌های حمایت مالی که عمدتاً به خانواده‌های دارای رفاه بهتر تعلق می‌گیرد. درخواست‌های کارگر برای وضع مالیات بادآورده بر شرکت‌های انرژی برای تأمین مالی کمک‌های مالی بیشتر مورد توجه قرار نگرفت.

در نهایت، صدراعظم تسلیم شد و مسیر را اصلاح کرد. هفته گذشته، Rishi Sunak از حمایت مالی یکباره 15 میلیارد پوندی اضافی برای خانوارها خبر داد که بخشی از آن از طریق مالیات بادآورده 5 میلیارد پوندی بر شرکت های انرژی تامین می شود. این بسیار دیر آمده است و باعث سختی و استرس غیرضروری برای خانواده های کم درآمد شده است، اما بسته سخاوتمندانه تر از هر چیزی است که قبل از آن بوده است و بهتر است، هرچند ناقص، افرادی را که بیشتر به حمایت نیاز دارند، هدف قرار دهد.

همه پرداخت کنندگان قبض انرژی اکنون به جای اعتبار قابل بازپرداخت 200 پوندی که در ابتدا توسط صدراعظم اعلام شده بود، کمک مالی 400 پوندی دریافت خواهند کرد. علاوه بر این، برای تمام 8 میلیون خانواری که از مزایای تست شده استفاده می کنند، 650 پوند یکبار پرداخت خواهد شد و 150 پوند و 300 پوند اضافی برای افراد معلول و مستمری بگیران در دسترس است.

تحلیل بنیاد رزولوشن نشان می‌دهد که شش پوند از 10 پوند دو بسته قبلی هزینه زندگی صدراعظم به خانوارهایی تعلق می‌گیرد که در نیمه بالای توزیع درآمد قرار دارند. این مجموعه اقدامات جدید به رفع این مشکل کمک می کند: دو سوم از 15 میلیارد پوند به خانوارهایی که در نیمه پایینی توزیع قرار دارند اختصاص می یابد. با توجه به انتخاب های غیر قابل تحملی که برخی از والدین کم درآمد اکنون با آن روبرو هستند – بانک های مواد غذایی هشدار داده اند که برخی از کودکان در نتیجه خاموش کردن یخچال ها برای صرفه جویی در مصرف انرژی و رفتن به مدرسه با لباس های کثیف در معرض مسمومیت غذایی قرار می گیرند – این بسته باید داشته باشد. حتی بیشتر به سمت کسانی گرایش پیدا کرده است که تورم برای آنها بیشترین بحران های وجودی را ایجاد می کند.

با این حال، برخی از مشکلات در نحوه اجرای این اقدامات وجود دارد. صدراعظم با مقاومت در برابر ارائه این مقیاس حمایتی برای مدت طولانی، نه تنها برخی از خانواده‌ها را برای مدت طولانی‌تر از آنچه لازم بود در معرض سختی و بلاتکلیفی قرار داد، بلکه فرصت ارائه آن را با ارتقای سخاوتمندانه‌تر مزایا از دست داد (مزایا حدود 5 کاهش خواهد یافت. درصد به صورت واقعی در سال جاری در نتیجه همگام نشدن با تورم). استفاده از پرداخت نرخ ثابت برای جبران این کاهش مزایا، ابزاری بی‌پرده است که ضرر آن را جریمه خانواده‌های کم‌درآمد دارای فرزند، که هزینه‌های بالاتری دارند، دارد.

این بیشتر این اصل را تضعیف می کند که در طول سال های کارگر ثابت شده بود که در اقتصادی با هزینه های مسکن بسیار بالا، و مشاغل کم دستمزد زیاد که به اندازه کافی برای حمایت از خانواده پرداخت نمی شود، درست است که دولت از والدین کم درآمد حمایت مالی کند. . تعداد قابل توجهی از خانواده‌ها، به‌ویژه دارای فرزندانی که در مناطقی از کشور با مسکن گران‌تر زندگی می‌کنند، به‌کلی از پرداخت نرخ ثابت غافل می‌شوند، زیرا سقف مزایا را که مطابق با تورم افزایش نیافته است، از دست خواهند داد. .

مشکل اساسی دیگر این اقدامات این است که صرفاً پرداختی یکباره برای جبران افزایش هزینه زندگی در سال جاری به خانوارهای کم برخوردار است، علی‌رغم موارد فوق. بسیاری از خانواده‌ها پیش از این سال در شرایط مالی بسیار سختی قرار داشتند، در نتیجه کاهش تجمعی اعتبارات مالیاتی و مزایایی که صدراعظم محافظه‌کار پی در پی از سال 2010 ارائه کردند، حتی در شرایطی که کاهش‌های مالیاتی گران‌قیمتی را انجام می‌دادند که به طور نامتناسبی به نفع خانواده‌های مرفه‌تر بود. خانواده‌های دارای فرزند بار این کاهش‌ها را به دوش کشیده‌اند، به طوری که در سال 2020 سالانه هزاران پوند در مقایسه با حمایت‌هایی که در سال 2010 واجد شرایط دریافت آن بودند، وضعیت بدتری دارند. پرداخت یک‌باره حتی برای مقابله با این فرسایش ساختاری شروع نمی‌شود. شبکه ایمنی مالی برای والدین کم دستمزد، که به کاهش بلندمدت استانداردهای زندگی کمک کرده است که شاهد افزایش تعداد والدینی است که برای تغذیه فرزندان خود در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان به بانک های مواد غذایی متکی هستند.

فراتر از این بحران فوری، کشور همچنین به یک استراتژی رشد اقتصادی نیاز دارد که نابرابری‌های منطقه‌ای را که با برگزیت بدتر می‌شود کاهش دهد و به بحران بهره‌وری بریتانیا که دستمزدهای واقعی را پایین می‌آورد، و همچنین برنامه سرمایه‌گذاری عمومی در خانه‌سازی را رسیدگی کند. کاهش هزینه های مسکن برای مستاجران اما این دولتی است که از رسوایی به رسوایی دیگر تحت فشار قرار می گیرد، به ریاست نخست وزیری که علیرغم جریمه شدن توسط پلیس به دلیل نقض قانون در شرایط اضطراری ملی به منظور معاشرت، به مقام خود می چسبد. در این هفته گذشته، بوریس جانسون برای کاهش تحریم‌های خود، کد وزارتی را بازنویسی کرد و با انجام این کار، از هم پاشیدگی صداقت و شرافتی را که ریاست آن را برعهده داشت، مدون کرد.

بسته حمایتی اضطراری با توجه به لفاظی های صدراعظم در هفته های اخیر بهتر از آن چیزی است که بسیاری انتظار داشتند. اما این دولتی نیست که قادر باشد یا تمایل داشته باشد که به علل ساختاری سطوح غیرقابل قبول فقر کودکان که ملت ما را آسیب می رساند، رسیدگی کند.