اکنون همه ما سوسیال دموکرات هستیم زیرا ریشی سوناک به عجله جهانی برای کنار گذاشتن حقایق تاچری می پیوندد | ویل هاتون

آرایشی سوناک قدرت سوسیال دموکراسی را کشف کرده است. بسته بلندپروازانه و گسترده او برای پرداختن به بحران هزینه زندگی در بهترین سنت های سوسیال دموکراسی است – آمادگی برای مالیات بر سودهای بادآورده که نتیجه چیزی جز خوش شانسی غیرمنتظره و غیرمنتظره نیست، وام گرفتن و سپس هدایت عواید برای کاهش. پایین آمدن استانداردهای زندگی، به ویژه در میان فقیرترین و آسیب پذیرترین قشر، که آن ها هیچ کاری شایسته آن نکردند.

همانطور که ریچارد درکس نماینده مجلس نمایندگان حزب محافظه کار معتقد بود، این گامی دیگر به سوی سوسیالیسم دولتی بزرگ است و هر چه زودتر دولت این ایده های بیگانه را کنار بگذارد، تکرار می شود. ایمیل روزانه، بهتر. اما آنها کار می کنند، از نظر اخلاقی و اجتماعی حق دارند و محبوب هستند.

این یک تغییر دریایی است که به اشکال مختلف در تمام دموکراسی های غربی اتفاق می افتد. آقای سوناک ممکن است اعتراض کند که او همچنان یک صدراعظم کاهش مالیات متعهد به اصول دولت های کوچک تاچری است، اما هر چیز دیگری، او باهوش است. نمی‌توان از توجه او دور ماند که همه موفقیت‌های این دولت ناشی از انجام برعکس است – طرح مرخصی، فرآیند تدارکات هوشمندانه که توسعه واکسن را تشویق می‌کند و اکنون به طور جدی به بحران هزینه زندگی رسیدگی می‌کند. واکنش‌های «محافظه‌کارانه» در همه این موارد بی‌فایده بود – و به بن‌بست‌های سیاسی منجر می‌شد.

به همین ترتیب، هنگام شرکت در نشست‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی یا نشست سران G7، او مشاهده کرده است که در سطح بین‌المللی، هیچ اشتهای سیاسی و یا وزن فکری پشت دکترین‌های تاچری وجود ندارد. در مسائل امنیتی، تغییرات آب و هوایی، برخورد با جامعه ای که در حال پیری است، پرداختن به نابرابری، بهداشت عمومی یا نوآوری، راست، به ویژه در بریتانیا، هیچ پاسخی فراتر از فریادهای نازا و کودکانه برای کاهش مالیات و مقررات زدایی ندارد. در هر زمینه، شهروندان درک می کنند که اقدامات عمومی لازم است و کاهش مالیات برای ثروتمندان به معنای ایجاد ناعادلانه میلیاردها پول مرده و تثبیت امتیازات غیرقابل کسب است. در برخی از نسخه‌ها، فلسفه‌های راست‌گرا ممکن است در زمان یک نسل دوباره ظهور کنند، اما در حال حاضر آنها یک ورشکستگی هستند.

غرب را بررسی کنید. در اروپا، فلسفه‌های سوسیال دمکراتیک یا بر دولت‌های ائتلافی در نروژ، سوئد، آلمان، فنلاند، دانمارک، اتریش، اسپانیا و پرتغال حکومت می‌کنند یا بر آنها تسلط دارند. ایتالیا، بلژیک و هلند در دست مرکزگرایان سوسیال دموکرات هستند. ماکرون، رئیس جمهور تازه منتخب فرانسه، شاهزاده میانه روها، یک سوسیالیست سابق، الیزابت بورن را به عنوان نخست وزیر خود منصوب کرد و پیش بینی کرد که چپ ها در انتخابات پارلمانی ماه آینده دست به دست هم بدهند. کانادا نیز به همین روش متمایل است و اگرچه انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا به دموکرات ها وعده تغییر می دهد، در انتخابات ریاست جمهوری دموکرات ها با اکثریت واضح پیروز می شوند. و هفته گذشته به پیروزی غافلگیرکننده حزب کارگر در استرالیا رسید که توسط مستقلین متمایل به سوسیال دموکرات و سبزها تثبیت شد، علیرغم تلاش های دیوانه وار مطبوعات مرداک در توصیف رهبر کاملا متواضع حزب، آنتونی آلبانیز، به عنوان یک انقلابی سوسیالیست. شایسته بر ناشایست برتری داشت.

سه نیرو در حال کار هستند – تجربه زیسته، یک الگوی فکری جدید و آگاهی رو به رشدی که جوامع باید به طور جمعی برای رویارویی با چالش های بزرگ امروزی عمل کنند.

تفکر اقتصادی دست راستی 20 سال است که در حال عقب نشینی است. هیچ اقتصاددان آگاه از راه دور معتقد نیست که بازارها به تنهایی به طور خودجوش و پیوسته به راه حل های بهینه ای می رسند که برای جامعه و سرمایه داری به طور یکسان بهترین هستند. تمام بهترین تفکرات اقتصادی مرزی بررسی ناکارآمدی بازارها، هزینه نابرابری ها و نیاز به توسعه نهادهای اقتصادی بهتر است – به فهرست برندگان جایزه نوبل اقتصادی از سال 2000 مراجعه کنید.

بعد هم وضعیت مردم است. دنیایی که جناح راست خلق کرده است – افزایش قیمت خانه ها، رفاه اسکلتی، تبدیل محل کار به نمایش های وحشتناک ناامنی و دستمزدهای ضعیف، بی تفاوتی نسبت به نیازها و جاه طلبی های جوانان – زندگی روزمره را برای بسیاری ناخوشایند، حتی غیرقابل تحمل کرده است. آرزوی تغییر وجود دارد.

و در نهایت مردم می دانند که آب و هوا و الگوهای آب و هوا در مقابل چشمان آنها تغییر می کند و تنوع زیستی مورد حمله قرار می گیرد. آنها به فرزندان و نوه‌های خود نگاه می‌کنند، زیرا می‌دانند که نمی‌توانند با صداقت در این دنیا آنطور که هست رفتار کنند. رأی دهندگان از آلمان تا استرالیا، به ویژه در مناطق مرفه تر، به رنگ سبز رأی می دهند. بازتاب هایی در بریتانیا وجود دارد.

بوریس جانسون، اگرچه برای مقام های عالی مناسب نیست، بسیاری از این را درک می کند. اما او حزبی را رهبری می‌کند که هنوز در سرزمین تاچری لالا است و معتقد است که پاسخ دادن خلاقانه «غیر محافظه‌کارانه» است. استراتژیست های آن امیدوارند که حمله به ظهور “واک” موج را معکوس کند.

اما سرمایه‌داری که بیشتر به مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی توجه دارد، پاسخی به انفجار نگرانی‌های سرمایه‌گذاران است که منعکس‌کننده نگرانی‌های رای‌دهندگان است و مخاطبان کوچک شعارهای ضد بیداری هیستریک پیر مورگان نشان می‌دهند که این دغدغه یک اقلیت کوچک است. آنچه مهم است چیزهای بزرگی است که بر زندگی ها تأثیر می گذارد.

مطمئن باشید که دولت بعدی، متشکل از هر ترکیبی از احزاب اپوزیسیون امروزی، مانند هر جای دیگر در غرب، دولتی خواهد بود که واقعاً به بسته‌هایی از شخصیت و مقیاس هفته گذشته ریشی سوناک اعتقاد دارد – و نیازی به تسلیم ندارد. به خدایانی که شکست خورده اند