پائولو وانچوپه: “من هر یک ساعت و نیم قبل از اولین بازی در دربی بیدار می شدم” | شهرآورد

جیمن اسمیت، موسیقی سالسا و خواب بسیار بد شبانه، پس‌زمینه روزی را تشکیل دادند که زندگی پائولو وانچوپه را تغییر داد. این بازیکن ناشناخته کاستاریکایی که توسط دربی امضا شد، در آوریل 1997 راهی اولدترافورد شد تا اولین بازی خود را در لیگ برتر مقابل منچستریونایتد انجام دهد. مهاجمی که مدت زیادی از نوجوانی اش نگذشته بود، عصبی بود.

این بازیکن 45 ساله می گوید: «قبل از بازی خیلی مضطرب بودم. «شب قبل هر یک ساعت و نیم بیدار می شدم. خوب نخوابیدم [Smith] فهمیدم که در آن زمان می‌خواهم آرام باشم. او فهمید که موسیقی ممکن است به من کمک کند. او در اتوبوس تیم از من پرسید که چه نوع موسیقی را دوست دارم. بنابراین مقداری سالسا زدم.»

مطمئناً اعصاب را آرام کرد. گل درخشان وانچوپه دربی را به پیروزی معروف 3-2 کمک کرد و بعداً به عنوان بهترین گل تاریخ باشگاه انتخاب شد. همراه با رگبارهای ماریو استانیک و دنی رز، این یکی از بهترین حملات لیگ برتر است. علاوه بر شرمساری فیل نویل، گری نویل، گری پالیستر و پیتر اشمایکل در آن روز 25 سال پیش، کمبود خواب و اعتماد به نفس وانچوپ را به سخره گرفت.

این هدف، سبک وانچوپه را در طول زندگی حرفه‌ای‌اش نشان می‌دهد – ترکیبی مسحورکننده از اندام‌ها، به طور همزمان برازنده و آشفته. آرنج ها و زانوهای طراحی شده که می رقصیدند و به سمت هدف حرکت می کردند.

صحبت کردن با Wanchope در Zoom از خانه اش در کاستاریکا، با رفتار آسان و چهره هنوز جوانش که دارای موهای خاکستری است، عجیب است که فکر کنیم وانچوپ همیشه مضطرب بوده است. اما قبل از انتقال 600 هزار پوندی او به دربی از هردیانو، زندگی پر از بلاتکلیفی بود. در واقع، وانچوپه تقریباً فوتبال بازی نمی کرد.

او می گوید: «من قبلاً در خیابان ورزش های زیادی انجام می دادم. «مادر من قبلاً ورزشکار بود. عمویم بیسبال بازی می کرد. من این شانس را داشتم که بسکتبال بازی کنم و با بورسیه دبیرستانی در ایالات متحده بازی کردم. من این شانس را داشتم که در کالج بازی کنم اما تصمیم گرفتم به کاستاریکا برگردم و به جای آن تحصیلاتم را در اینجا شروع کنم.

من باید بین فوتبال و بسکتبال یکی را انتخاب می کردم، اما علاقه من همیشه فوتبال بود. من برای جام جهانی زیر 20 سال 1995 قطر دعوت شدم و این به من کمک کرد تا تصمیمم را بگیرم. تقریباً هر شب با بازیکنان اسپانیایی چت می‌کردیم و من موفق شدم از رائول یک ساق پا بگیرم. ما می‌دانستیم که او شگفت‌انگیز خواهد بود، زیرا او قبلاً در 17 سالگی اولین بازی خود را برای رئال مادرید انجام داده بود. من هنوز ساق پا را در جایی دارم.»

آزمایشی با QPR ترتیب داده شد. من سه بازی انجام دادم و شش گل زدم، اما هیچ اتفاقی نیفتاد. سپس به کاستاریکا برگشتم اما یک ماه بعد به دربی برگشتم. مردم به من می گفتند: «چرا برمی گردی؟ اگر نتوانستید وارد یک باشگاه درجه دو شوید [QPR]چرا فکر می‌کنید می‌خواهید به لیگ برتر برسید؟ اما من به آنها گفتم: “من این را می خواهم.”

وانچوپه دو بازی آزمایشی در دربی انجام داد و گلی به ثمر نرساند. اسمیت در زندگی نامه خود خاطرنشان کرد که وانچوپ “چند گل باز را از دست داد اما ما فکر می کردیم او ارزش یک فرصت را دارد”.

وانچوپ می گوید: “من کمی نگران بودم، اما آنها تصمیم گرفتند با من قرارداد ببندند.” دربی راهی عالی برای شروع کار من در انگلیس بود. اسمیت شخصیت بسیار قوی‌ای بود و دستیارش، استیو مک‌کلارن، ساکت‌تر بود و نه تنها در فوتبال، بلکه در تمام زندگی‌ام به من کمک کرد. ترکیب فوق العاده ای بود غذا، باران و سرما بسیار متفاوت بود اما این رویای من بود. برای بازی در خارج از کشور، با بهترین ها و مقابل آنها.”

وانچوپه دو سال را در دربی سپری کرد و 23 گل در لیگ به ثمر رساند و در سال 1999 با 3.5 میلیون پوند به وستهام پیوست و یک سال بعد با مبلغی مشابه به منچسترسیتی رفت. وستهام بازیکنان جوان خوبی داشت، مانند ریو فردیناند، فرانک لمپارد، جو کول، مایکل کریک. به عنوان یک مهاجم، بازی با پائولو دی کانیو، تروور سینکلر آسان بود. نمی توانم چیزهایی را که با جان مونکور دیدم بگویم.

من در منچسترسیتی تجربه حضور در مین رود و استادیوم جدید را داشتم. مین رود جو بسیار خوبی بود، زمین بسیار نزدیک به سکوها بود. اما این هواداران بودند که این تجربه را خاص کردند. زمانی که به آنجا رفتیم شک داشتیم [the Etihad]. اما حمایت از آنجا چیزی بود که قبلاً هرگز تجربه نکرده بودم.»

وانچوپه در سال 2004 انگلیس را ترک کرد و دوران موفقیت آمیزی در اسپانیا، قطر، آرژانتین، MLS، ژاپن و بازگشت به خانه در کاستاریکا داشت و موفقیت های او برای تیم ملی باعث شد آنها در جام های جهانی 2002 و 2006 حضور داشته باشند. وانچوپه به عنوان دومین گلزن برتر کشورش قبل از پیوستن به کادر مربیگری خورخه لوئیس پینتو در جام جهانی 2014، جایی که کاستاریکا برای اولین بار به مرحله یک چهارم نهایی رسید و در ضربات پنالتی مغلوب هلند شد، به پایان رسید.

Wanchope خندان می گوید: “این یک تجربه عالی بود: حضور در گروه مرگ و توانایی زنده ماندن، با انگلیس، ایتالیا و اروگوئه.” ما در آنجا کار بزرگی انجام دادیم، اما بازیکنان با استعدادی داشتیم: کیلور ناواس، برایان رویز، جوئل کمپبل.

جاده بعد از آن تورنمنت کمی ناهموارتر بود. پینتو با استناد به “اختلافات با کارکنان” استعفا داد و توضیح داد که چگونه “یک سال و نیم با دشمن همخوابه بوده است”. وانچوپه بعداً به سرمربیگری ارتقا یافت اما در سال 2015 پس از درگیری در حین تماشای مسابقه زیر 23 سال از سمت خود استعفا داد.

وانچوپ درباره استعفای پینتو می گوید: «یک حادثه رخ داد. او اعلام کرد که من یک مشکل هستم و فدراسیون نمی‌خواهد او به کارش ادامه دهد. او دیوانه شد. توضیحی ندارم من هرگز در این مورد با او صحبت نکردم.»

در این ماه، با توجه به اینکه جام جهانی زیر 20 سال زنان در ماه آگوست در کاستاریکا برگزار می شود، وانچوپه از سوی فیفا برای انجام قرعه کشی دعوت شد، در حالی که میزبان در گروه A دشوار به مصاف استرالیا، اسپانیا و برزیل می رود.

در 15-20 سال گذشته پیشرفت بزرگی در فوتبال زنان در اینجا صورت گرفته است. برای داشتن امتیاز جام جهانی، این یک سکوی عالی برای جوانان و دختران ما خواهد بود.”

Wanchope وظایف سفیر را با جاه طلبی های مربیگری متعادل می کند و بازگشت به انگلیس همچنان یک احتمال است. من تابعیت مضاعف دارم و به عنوان یک خانواده در حال مذاکره برای بازگشت به کشور هستیم – دخترم در آنجا تحصیل می کند، بنابراین ما در مورد پیوستن به او فکر می کنیم. از نظر فوتبال، جایی که باید در انگلیس بود.