کارکنان راه آهن آماده نبرد هستند، اما اعتصاب پس از کووید ممکن است از مسیر خارج شود | صنعت ریلی

تیاو مدتهاست که بی سر و صدا خود را برای چیزی که به عنوان بزرگترین نبرد صنعتی در یک نسل مطرح می شود آماده می کند. اکنون، با آماده شدن سلاح اعتصاب ملی، اتحادیه راه آهن RMT باید تصمیم بگیرد که آیا ماشه را بکشد یا خیر.

پس از اینکه 40000 عضو در سراسر شبکه ریل و 15 شرکت عامل قطار با اکثریت آرا به اقدام رای دادند، کمیته اجرایی ملی آن در روزهای آینده درباره اقدامات بعدی بحث خواهد کرد. در حال حاضر، رسماً از شرکت‌های بهره‌بردار قطار دعوت به گفتگو می‌کند – موضعی کمی گیج‌کننده برای برخی در صنعت، که می‌گویند RMT قبل از شروع بحث‌های پرداخت دستمزد خود را به کار انداخته است.

با این وجود، بسیاری انتظار دارند که اولین توقف در یک سری توقف های 24 ساعته در اواخر ژوئن برگزار شود. همانطور که گرانت شاپس، وزیر حمل و نقل هشدار داد، با هزینه روزانه 30 میلیون پوندی، ثابت خواهد کرد که به صنعت در حال بهبود بسیار آسیب می رساند، اما آنطور که برخی پیشنهاد کرده اند لزوماً یک بحران لجستیکی تمام عیار برای کشور نیست.

وقتی شاپس گفت که وزیران در حال بررسی محدود کردن حق اعتصاب هستند – حرکتی که ناگزیر اتحادیه‌ها را ملتهب کرد، شخصیت‌های ارشد راه‌آهن با تعجب نگاه کردند. بخش‌های متفکرتر دولت بی سر و صدا تلاش کرده‌اند تا از درگیری اجتناب کنند: کارفرمایان در حال طراحی برنامه‌های اضطراری هستند که اگر همه اتحادیه‌های راه آهن به اعتصاب بپیوندند، کارساز نخواهد بود.

برای RMT، در رای گیری به اتفاق آرا، ضربه قابل توجهی وجود دارد، به طوری که کارمندان راه آهن گویا تیمزلینک تنها از اقدامی کوتاه از اعتصاب حمایت می کنند. GTR شامل سه عملیات بزرگ رفت و آمد، Thameslink، Great Northern و Southern است. دومی صحنه اعتصابات تلخ و طولانی در سال‌های 17-2016 بود، زمانی که اکثر مشتریانش مجبور شدند بدون توجه به کار به لندن بیایند.

اکنون ثابت شده است که کارکنان ادارات به خوبی می توانند از خانه کار کنند – تغییری که فشار سیاسی نمایندگان مجلس در کمربند رفت و آمد را به شدت کاهش می دهد تا اعتصابات را به هر قیمتی حل و فصل کنند. و بدون اعتصابات مداوم برای بیش از 72 ساعت، علیرغم هشدارهای شدید در مورد نقش حیاتی حمل و نقل ریلی، احتمال قطعی کالاها یا منابع برق وجود ندارد.

اعتصابات جنوب همچنین یادآور این نکته است که کارکنان قطار RMT به تنهایی حتی در آن زمان برای مجبور کردن توقف کامل – یا توقف کامل اصلاحاتی که در حال مبارزه بودند، کافی نبودند.

سلاح مهم RMT در هر حمله ای این بار 20000 عضو شبکه راه آهن آن، از جمله حدود 5000 سیگنال دهنده، خواهد بود که می توانند بخش های بزرگی از شبکه را متوقف کنند. اما جدیدترین بخش‌های راه‌آهن – مانند تیمزلینک و خطوط اصلی بین شهری – از سیگنال‌های دیجیتال استفاده می‌کنند که می‌تواند توسط تعداد کمی از کارکنان اداره شود و به مدیران و سیگنال‌دهندگان غیر RMT اجازه می‌دهد خدمات محدودی را ادامه دهند.

اتحادیه های دیگر ممکن است هنوز نقشی ایفا کنند، از جمله TSSA، که نماینده بیشتر مدیریت میانی – از جمله کارکنان احتمالی – است و اهرمی در اقدامات ترکیبی دارد. اتحادیه رانندگان قطار، اسلف، بعید است تا قبل از پاییز اقدام کند – اما همانطور که اختلاف در اسکاتلند نشان می دهد، حتی کنار گذاشتن کار در روز استراحت می تواند تأثیر زیادی در صنعتی که کمبود راننده دارد داشته باشد.

با این حال بن بست تهدید به تشدید می کند. هیچ پاسخ واضحی برای تغییر الگوی سفر و درآمد کمتر راه آهن که هزینه های ثابت زیادی دارد، وجود ندارد. یک هدف می تواند شرکت های سهام نورد باشد که به سودهای کلان ادامه داده اند. اما دستمزد و بهره‌وری راه‌آهن در درجه اول قرار خواهند گرفت – و چشم‌انداز حل و فصل آرام، با نوعی افزایش دستمزد وابسته به شاخص که معمولاً در همه رده‌ها از آن برخوردار است، با تورم سرسام‌آور کاهش یافته است.

این امر خطر را برای کارکنانی که دستمزدهایشان کاهش یافته است، و همچنین برای وزرا که به نظر می رسد – علیرغم اعتراضات – به اندرو بیلی، رئیس بانک مرکزی انگلیس که خواستار محدودیت پرداخت برای مهار تورم، علیرغم هزینه های تمام شده، توجه می کنند، بیشتر می کند. بحران زندگی

دردسر سیاسی فوری بزرگ‌تر ممکن است آنقدر نباشد که راه‌آهن متوقف شود – بلکه این است که سایر بخش‌های دولتی، که ناامید از افزایش دستمزد هستند، که می‌توانند نشان قهرمانان خط مقدم همه‌گیری را با حتی بیشتر از آن‌ها نشان قهرمانان خط مقدم همه‌گیری را بر تن کنند، به‌دقت نظاره‌گر نتیجه خواهد بود. توجیه از کارکنان راه آهن.