“من باید به مردم کمک می کردم”: پزشکان بوچا زندگی و کار تحت اشغال روسیه را به یاد می آورند

از آخرین باری که بوچا تحت کنترل روسیه بود، هفته‌ها می‌گذرد، اما شهر هنوز درگیر جنگ است — و داستان‌هایی از زندگی تحت اشغال همچنان از محل بدنام جنایات جنگی توسط نیروهای روسی منتشر می‌شود.

دکتر ایهور کووالچوک، رئیس بخش اعصاب در بیمارستان شهر ایرپین و دکتر یوهن رپیوف، ارتوپد و تروماتولوژیست، زندگی در بوچا در طول جنگ، تحت اشغال روسیه و سیل بیمارانی که در آن زمان دریافت کرده بودند را بازگو می کنند.

هر دو غیرنظامیان را به خاطر دارند که توسط تک تیراندازان روسی مورد اصابت گلوله قرار گرفتند، کودکان مجروح و بیماران زیادی را به اتاق عمل آوردند که جریان مداوم قربانیان بی پایان به نظر می رسید.

دکتر رپیوف که یک جراح باتجربه 25 ساله بود به یاد آورد که اولین بیماران خود را در 24 فوریه از Hostomel دریافت کرد. اولین نفر در میان مجروحان آتش نشانان محلی و سپس در همان شب، 12 نفر از نیروهای تیپ لویو بودند.

دکتر رپیوف گفت: “حال همه بیماران وخیم بود زیرا تدارکات کار نمی کرد.”

اشغالگران اجازه ندادند مجروحان را ببرند. آنهایی که می توانستند به تنهایی راه بروند به بیمارستان رسیدند. بسیاری از آنها بدون مراقبت پزشکی رها شدند.

دکتر رپیوف به یاد می آورد: “مردم با ما تماس گرفتند و پرسیدند: چه کار کنم؟ پای من پاره شده است، در زیرزمین در وورزل یا هوستومل نشسته ام.”

هر وسیله نقلیه یک هدف، حتی یک آمبولانس

پس از تسلط نیروهای روسی بر بوچا، پزشکان برای خروج از بیمارستان و تنها در ساعات روشنایی روز و با پای پیاده، ملزم به بستن بانداژ سفید شدند. به آنها هشدار داده شد که هر وسیله نقلیه ای ممکن است مورد آتش سوزی قرار گیرد – حتی یک آمبولانس.

دکتر کوالچوک تصمیم گرفت تا زمانی که می تواند بماند.

او گفت: “وقتی روس ها در حومه بوچا بودند، زمانی که جنگ تازه شروع شده بود، من این فرصت را داشتم که اینجا را ترک کنم. حتی قبل از آمدن آنها به اینجا این فرصت را داشتم.”

“اما من قبول نکردم، می دانستم که باید اینجا باشم، که باید به مردم کمک کنم. بنابراین تا 10 مارس، همانطور که اتفاق افتاد، تا آخر اینجا بودم. البته، غیر از این نمی توانستم انجام دهم. ”

همه پزشکان و بیماران بیمارستان شهر ایرپین بین 10 تا 11 مارس به بلوهدکا و سپس کیف منتقل شدند.

کارکنان در 11 آوریل بازگشتند، زیرا نیروهای روسی عقب نشینی کردند و حومه کیف آزاد شد و دیدند که آسیب به بیمارستان قابل توجه است — اما شهر بدتر شد.

تصاویر مربوط به اولین روزهای پس از عقب نشینی ارتش روسیه، اجساد مرده را در لباس غیرنظامی، برخی از آنها با دست های بسته از پشت و تانک های سوخته در خیابان های بوچا نشان می داد.

با کشف گورهای دسته جمعی بیشتر و افزایش شدید تعداد قربانیان غیرنظامی به چند صد نفر، بازرسان بین المللی برای جمع آوری شواهد جنایات جنگی به بوچا رسیدند، در حالی که اوکراین و چندین کشور دیگر تصور کردند که این جنایات یک نسل کشی است.

کرملین همه اتهامات را رد کرده است و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه ادعا کرد که شواهد “جعلی” است و به تیپ 64 تفنگ موتوری – متهم به ارتکاب جنایات در بوچا – عنوان افتخاری “نگهبان” داد و آن را به دلیل “قهرمانی دسته جمعی” تحسین کرد. و شجاعت و استقامت و صلابت».

این یگان از آن زمان به بعد به دونباس مستقر شده است و گزارش شده که در اوایل ماه مه در نزدیکی ایزیوم متحمل تلفات سنگین شده است.