سازمان ملل از چین می‌خواهد پس از بازدید رسمی، سیاست‌های مبارزه با تروریسم را بازنگری کند | چین

مقام ارشد حقوق بشر سازمان ملل می گوید که از دولت چین خواسته است تا سیاست های ضد تروریسم خود را در سین کیانگ بازنگری کند و در پایان سفر شش روزه خود به چین، از اویغورهای ناپدید شده درخواست اطلاعاتی کرده است.

میشل باچله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، در بیش از 120 خبرنگار در زوم از گوانگژو سخنرانی کرد، اما از سوی گروه های حقوقی به دلیل ارائه جزئیات کمی یا محکومیت چین در حالی که به آسانی بیانیه های طولانی و نامربوط در مورد مسائل ایالات متحده ارائه می کرد، مورد انتقاد قرار گرفت.

چند ساعت پس از کنفرانس مطبوعاتی، معاون وزیر امور خارجه چین، ما ژائوسو، به رسانه های دولتی گفت که دیدار باچله “فرصتی برای مشاهده و تجربه دست اول سین ​​کیانگ واقعی فراهم کرده است”.

سین کیانگ محل سرکوب چندین ساله مقامات چینی علیه اویغورها و سایر اقلیت های مسلمان با سیاست های گسترده ظلم مذهبی، فرهنگی، زبانی و فیزیکی است.

سازمان های حقوق بشر و چندین دولت این کمپین را نسل کشی یا جنایت علیه بشریت نامیده اند. پکن تمام اتهامات مربوط به بدرفتاری را رد می کند و می گوید که سیاست هایش برای مقابله با تروریسم و ​​افراط گرایی مذهبی است.

باچله چندین سال به دنبال دسترسی به این منطقه بود و مذاکرات بر سر محدودیت‌های کووید و درخواست‌های دفتر برای دسترسی نامحدود به بن بست خورده بود و پکن باید دوستانه باشد و تحقیقاتی انجام ندهد. این تور با نگرانی گسترده ای روبرو شده است که مقامات آن را به عنوان تبلیغات انتخاب کنند.

او سخنان خود را در روز شنبه با تاکید بر اینکه دیدارش تحقیقی نبوده آغاز کرد.

او گفت: “بازدیدهای رسمی توسط یک کمیسر عالی به دلیل ماهیتشان دارای اهمیت بالایی هستند و برای … کار تحقیقاتی مفید نیستند.”

باچله در مورد سین کیانگ گفت که آسیب ناشی از “افراط گرایی خشونت آمیز” را می شناسد، اما گفت که بسیار مهم است که پاسخ های ضد تروریسم “خود نقض حقوق بشر نباشد”.

او گفت: «من سؤالات و نگرانی‌هایی در مورد اعمال اقدامات ضد تروریسم و ​​ریشه‌کن‌سازی، و کاربرد گسترده آن‌ها، به‌ویژه تأثیر آن‌ها بر حقوق اویغورها و دیگر اقلیت‌های عمدتاً مسلمان، مطرح کرده‌ام».

او با استفاده از اصطلاح چین برای شبکه بازداشتگاه ها گفت: «در حالی که نمی توانم مقیاس کامل مراکز آموزش حرفه ای و آموزش حرفه ای را ارزیابی کنم، با دولت فقدان نظارت قضایی مستقل بر عملکرد برنامه را مطرح کردم. که حدود 1 میلیون اویغور از آن عبور کرده اند.

او گفت که دولت به او اطمینان داده است که سیستم VETC برچیده شده است، و او آنها را تشویق کرده است تا سیاست های خود را برای اطمینان از مطابقت کامل با استانداردهای حقوق بشر بررسی کنند.

در سال 2019 چین اعلام کرد که همه «کارآموزان» از این مراکز «فارغ التحصیل» شده‌اند، اما گروه‌های حقوقی گفته‌اند که بسیاری از آنها تحت برنامه‌های ادعایی کار اجباری به کارخانه‌ها یا به زندان‌ها منتقل شده‌اند.

باچله در طول این تور “حلقه بسته” گفت که توانست با مقامات ارشد، اعضای مجری قانون، جامعه مدنی و شخصیت های ارشد دولتی از جمله وزیر امور خارجه و رئیس جمهور شی جین پینگ دیدار کند.

او از دستاوردهای چین، از جمله ریشه کنی فقر 10 سال قبل از هدف، مراقبت های بهداشتی همگانی، حمایت از اشتغال و قوانین جدید برای بهبود حمایت از حقوق و منافع زنان و کودکان ستایش کرد.

باچله در مورد مجازات وکلای حقوق بشر و مدافعان حقوق بشر، “توقیف خودسرانه” برنامه نظارت مسکونی، و سرکوب “عمیقا نگران کننده” در هنگ کنگ ابراز نگرانی کرد. او تاکید کرد که از آزادی های مذهبی و فرهنگی در تبت محافظت شود.

کنفرانس مطبوعاتی به مدت 45 دقیقه ادامه داشت و باچله کمتر از 10 سوال پرسید. حداقل چهار نفر از رسانه های دولتی چین بودند که باشله به آنها پاسخ های مفصلی در مورد مسائل حقوق بشر در ایالات متحده داد، در حالی که در مورد بسیاری از سؤالات مربوط به سین کیانگ مبهم به نظر می رسید.

وقتی از باچلت در مورد آزادی اویغورها برای صحبت آزادانه با او در یکی از تحت نظارت ترین مناطق جهان سؤال شد، تاکید کرد که او و تیمش قبل از سفر به چین با افراد و گروه های جامعه مدنی زیادی ملاقات کرده اند.

“البته که بخشی از یک حباب است [on the China trip] ما می‌توانستیم با برخی افراد ملاقات کنیم و نه همه، اما افرادی که می‌توانستیم با آنها صحبت کنیم بدون نظارت بودند.

باشله گفت که بازدید از یک زندان مردان در کاشغر “بسیار باز و شفاف” بود، اما به نظر می رسد که دلیل بازداشت این افراد مشخص نیست و گفت که آنها “لزوماً در ارتباط با تروریسم … بلکه انواع دیگر جنایات” نگهداری می شوند.

باچلت در پاسخ به سوالی درباره ادعاهایی مبنی بر اینکه برخی از خانواده‌های اویغور در حین دیدار او در خانه‌هایشان حبس شده‌اند تا از صحبت کردن با او جلوگیری کنند، گفت که او و تیمش به‌دقت مراقب هر گونه ارعاب هستند و او پرونده‌های فردی – از جمله خانواده ناپدید شده – را با مقامات مطرح کرده است. اعضا – اما نتوانستیم جزئیات را منتشر کنیم.

کنفرانس مطبوعاتی باشله مورد انتقاد برخی گروه ها و فعالان حقوق بشری قرار گرفت.

ریحان اسات، یک فعال اویغور و وکیل حقوق بشر بین‌المللی که برادرش در سین کیانگ زندانی است، گفت: «این لحظه او بود که حقیقت را به قدرت گفت و من احساس کردم که او خیلی کوتاه آمد.»

این لحظه ای بود که فکر می کردیم زندگی اویغورها را تغییر می دهد. اهمیت تاریخی این سفر این است که سازمان ملل می‌تواند تسهیل‌کننده تعامل با چین، اصلاح رفتار آن و کاهش رنج بشر باشد. بنابراین من از شنیدن اظهارات او بسیار ناامید هستم. این محکومیت بسیار کم و اظهارات مصالحه آمیز بسیار زیاد در رابطه با سابقه حقوق بشر چین بود.»

سوفی ریچاردسون، مدیر چین در دیده بان حقوق بشر، گفت که این سفر و کنفرانس مطبوعاتی “دقیقاً همان چیزی بود که دولت چین می خواست”.

وی گفت: «آنها را به طور قابل توجهی در مورد هیچ واقعیتی به چالش نکشید، متعهد به تحقیق درباره آنچه ما جنایت علیه بشریت می دانیم، نشد. ریچاردسون افزود: این شامل یک توسل مضحک به حس «چندجانبه‌گرایی» دولت چین بود… و در آخر، هیچ اطلاعاتی به قربانیان یا بازماندگان نداد.

بازدید باچله با گزارش یک نشت قابل توجه در رژیم اجرای سین کیانگ همزمان شد. این گنجینه شامل عکس‌هایی از هزاران نفری بود که توسط مقامات بازداشت شده بودند، پایگاه‌های اطلاعاتی دستگیری‌ها به دلیل جرائمی از جمله مطالعه کتاب مقدس و بازدید از کشورهای خارج از کشور، و اسناد داخلی که جزئیات سیاست‌های تیراندازی به کشتن برای تلاش برای فرار و سایر اقدامات اجرایی را شرح می‌داد.

این دفتر همچنین با فشار از سوی گروه های حقوق بشر در مورد گزارش طولانی مدت مورد انتظار سازمان ملل در مورد تخلفات سین کیانگ که انتظار می رفت در سال جدید به پایان برسد، مواجه شده بود. در ماه فوریه، گزارش شد که چین از OHCHR درخواست کرده است که آن را قبل از المپیک زمستانی پکن منتشر نکند.

باچلت به یکی از خبرنگاران گفت: «دیدار من تحقیقی درباره سیاست‌ها و اقدامات حقوق بشری چین نبود، بنابراین از این نظر به گزارش مرتبط نیست.

ریچاردسون از باشلت خواست تا این گزارش را منتشر کند.

من مشتاقانه منتظر خواندن آن گزارش فردا هستم. اگر او متعهد به پایان دادن به معافیت از مجازات است، اگر متعهد به کمک به دولت‌ها برای دستیابی به بالاترین استانداردهای حقوق بشر است، اکنون باید آن را آزاد کند.»