آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
چگونه یک راه‌آهن عملیاتی، یک روتوندا کامل یا در واقع یک مجسمه سه متری از یک شیر شناور ناپدید می‌شود؟ به مدت پنج ماه در طول بهار و تابستان 1988، هر یک از خانه‌های خود در کنار رودخانه گلاسکو در کنار صدها وسیله سواری، جاذبه‌ها و نمایشگاه‌های دیگر، به عنوان بخشی از جشنواره باغ شهر لذت بردند. اما پس از آن در مه آلود زمان ناپدید شدند.
اکنون یک پروژه آنلاین جذاب برای عموم و یک کاوش باستان شناسی که این آخر هفته آغاز می شود، تلاش خواهد کرد تا محل اختفای این اشیاء گمشده را کشف کند.
بسیاری از اهالی گلاسوگی با نوستالژی ترن هوایی، اینستالیشن ها و آثار هنری خاص را به یاد می آورند. خاطرات آن تابستان باعث شد که لکس لمب، از گرینوک، روند دشوار ردیابی و مستندسازی ویژگی های جشنواره را آغاز کند.
وب سایت او، “پس از جشنواره باغ…”، در حال حاضر بیش از 270 شی و 180 تصویر را در کنار اطلاعات جمع آوری شده از تحقیقات عمومی و آرشیوی فهرست کرده است.
در همین حال، باستان شناسان دانشگاه گلاسکو، با حمایت سازمان میراث فرهنگی شهر گلاسکو، حفاری در این مکان را آغاز کرده اند.
دکتر کنی بروفی، مدرس ارشد باستان‌شناسی در دانشگاه و رهبر کاوش‌ها، توضیح می‌دهد: «حوزه باستان‌شناسی با گذشت یک دوره زمانی تعریف نمی‌شود، بلکه با مجموعه‌ای از تکنیک‌ها تعریف می‌شود». خاطرات محو می‌شوند و سوابق مکتوب اغلب ناقص هستند، بنابراین باستان‌شناسی گذشته نزدیک راهی عالی برای تکمیل درک ما از اینکه چرا اتفاقات آن‌طور که بوده‌اند، یا مستندسازی چیزهایی است که به سادگی هرگز مستند نشده‌اند.»
جشنواره باغ که در اسکله های بلااستفاده گوان در کرانه جنوبی رودخانه کلاید برگزار شد، نمادی از تبدیل گلاسکو از شهری فراصنعتی مترادف با فقر و جنایت به یک مرکز فرهنگی جهانی بود. این سایت 120 هکتاری توسط شاهزاده چارلز و پرنسس دایانا افتتاح شد و میلیون ها بازدید کننده از اسکاتلند و فراتر از آن را به خود جذب کرد. دو سال بعد، در سال 1990، گلاسکو به عنوان شهر فرهنگی اروپا انتخاب شد.
تیری لی، رئیس انجمن گلاسکو جدید، که برای ارتقای شهرت و حفاظت از میراث آن وجود دارد، می گوید: «این جشنواره، در کنار سایر رویدادهای مهم، گلاسکو را به شهرت بین المللی خود رساند. “این پروژه نه تنها نوستالژی را برای افرادی که بازدید کردند، به ارمغان می آورد. این یادآوری است برای نسل‌های آینده و مردم گلاسوئیک جدید که گلاسکو شهری جاه‌طلبانه با افتخار است.»
کلر دافی که اکنون 42 ساله است و هنوز در گلاسکو زندگی می کند، به وضوح به یاد می آورد که چندین بار از جشنواره بازدید کرده است، در سفرهایی که با مدرسه و خانواده براونی و در کنار خانواده اش داشته است. او می‌خندد: «این احتمالاً بهترین تابستان گلاسکو بود. ما هرگز چیزی شبیه به آن ندیده بودیم: ترن هوایی، سواری، مجسمه های عجیب و غریب به هر کجا که نگاه می کنید. تمام شهر آنجا بود و همه می‌خندیدند و شوخی می‌کردند.»
واضح‌ترین نکته در خاطرات بیشتر بازدیدکنندگان احتمالاً بخش مرکزی جشنواره، ترن هوایی کوکاکولا است که هنوز در پارک موضوعی Pleasurewood Hills در سافولک فعال است. جاذبه‌های دیگری نیز ردیابی شده‌اند: مجسمه‌ای از سر شناور توسط هنرمند ریچارد گروم سال گذشته در قایق‌سازی آیرشایر رها شده پیدا شد، در حالی که برج بانک کلایددیل اکنون در ساحل رایل در شمال ولز قرار دارد. اما بسیاری از آنها ناپدید هستند یا موضوع مشاهده “شاه ماهی قرمز” هستند – برای مثال، یک شیر آب شناور در پارک Cairngorms مشاهده شده است. منتفی شد توسط پروژه به عنوان مجسمه گمشده جشنواره.
تیم باستان شناسی به اکتشافات ساده تری می پردازد و در اولین روزهای خود مواد ساختمانی، سکه ها و غشای پوششی جشنواره را کشف می کند.
بروفی می‌گوید: «این استون هنج نیست و اینها به معنای سنتی گنج نیستند». “اما حتی کوچکترین کشفیات در باستان شناسی می تواند ارتباط مستقیمی با اعمال یک فرد در گذشته ایجاد کند و این ارتباط می تواند جادویی باشد.”
از طرف لکس لمب، او به یاد می‌آورد: «من از یک غرفه جشنواره یک براتوورست خریدم و خوردم، کاری که در گلاسکو 1988 شبیه کاری بسیار قاره‌ای و پیچیده بود. “من دوست دارم یکی از آن سینی های نمادین براتوورست را ببینم که از گل بیرون می آید.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
