دوئل دادستان ها و دفاع در پایان استدلال های محاکمه ساسمن

واشنگتن – دادستان ها و یک وکیل مدافع در روز جمعه نظرات کاملاً مخالفی را مطرح کردند بحث های پایانی برای محاکمه با اتهامات سیاسی مایکل ساسمن، وکیل امنیت سایبری که با کمپین انتخابات ریاست جمهوری 2016 هیلاری کلینتون ارتباط دارد.

پرونده علیه آقای ساسمن شامل یک اتهام محدود است – اتهام دروغ گفتن به FBI در یک جلسه در سال 2016 – اما با مضامین حزبی همراه است. این همچنین آزمایشی است برای بازپرس ویژه ای که آن را به نام جان اچ. دورهام ارائه کرده است، زیرا این اولین پرونده او است که از زمانی که سه سال پیش برای بررسی تحقیقات ترامپ و روسیه برای هرگونه تخلفی منصوب شد به محاکمه می رود.

دو دادستان به هیئت منصفه گفتند که شکی وجود ندارد که آقای ساسمن برای پنهان کردن مشتریانش – از جمله کمپین کلینتون – در جلسه سپتامبر 2016 به FBI دروغ گفته است، جلسه ای که بر روی داده های مشکوکی متمرکز بود که کارشناسان امنیت سایبری می گویند احتمال یک مخفیانه وجود دارد. کانال ارتباطی روسیه و یکی از نزدیکان دونالد جی. ترامپ.

یکی از دادستان ها، جاناتان الگور، گفت: «این در مورد امنیت ملی نبود. این در مورد ترویج تحقیقات مخالفان علیه نامزد مخالف – دونالد ترامپ بود.

اما یک وکیل مدافع، شان ام. برکوویتز، پرونده را مملو از ابهامات توصیف کرد – از جمله در مورد آنچه که آقای ساسمن واقعاً گفت، آیا دروغ بود و آیا اهمیتی داشت که او به نمایندگی از موکلان حضور داشته باشد، زیرا FBI در این مورد تحقیق می کرد. بدون توجه به نکته او گفت که هر کدام مسیری برای یافتن شک منطقی و رای به تبرئه بودند.

“آقای. آزادی ساسمن در خطر است. زمان تئوری های توطئه سیاسی به پایان رسیده است. اکنون زمان صحبت در مورد شواهد فرا رسیده است.»

انتظار می‌رود که تا روز سه‌شنبه حکم صادر شود.

این پرونده بر روی داده‌های اینترنتی عجیب و غریبی است که محققان امنیت سایبری در سال 2016 پس از اینکه علنی شد روسیه دموکرات‌ها را هک کرده است و آقای ترامپ این کشور را تشویق به هک کردن ایمیل‌های خانم کلینتون کرده است، کشف کردند. محققان گفتند که این داده ها ممکن است منعکس کننده یک کانال ارتباطی مخفی با استفاده از سرورهای سازمان ترامپ و آلفا بانک، یک بانک مرتبط با کرملین باشد.

پژوهشگران شروع به کار با رادنی جوفه، مدیر اجرایی فناوری کردند که در نوع داده‌های اینترنتی که آنها بررسی می‌کردند، خبره بود. آقای جوفه این سوء ظن را به آقای ساسمن که در آن زمان نماینده کمیته ملی دموکرات در مورد مسائل مربوط به هک ایمیل های روسیه بود، آورد. یکی از شرکای شرکت حقوقی آقای ساسمن، مارک الیاس، مشاور عمومی کمپین کلینتون بود.

استدلال ها در دادگاه نشان داد که آقای ساسمن و آقای جوفه سعی کردند از خبرنگاران – از جمله اریک لیختبلائو، در آن زمان از نیویورک تایمز – در مورد این موضوع بنویسند. آقای ساسمن به اطلاع آقای الیاس در مورد این تلاش ها ادامه داد و این موضوع را با یک شرکت تحقیقاتی مخالفی که کمپین کلینتون از طریق آقای الیاس استخدام کرده بود به نام فیوژن جی پی اس در میان گذاشت. این شرکت پیش نویس مقاله ای درباره روابط آلفا بانک با کرملین تهیه کرد که بعدها آقای ساسمن به اف بی آی داد.

آقای دورهام کشف کرد که آقای ساسمن این تلاش‌ها را در سوابق صورت‌حساب شرکت حقوقی به عنوان زمان صرف کار برای کمپین کلینتون ثبت کرد.

در 18 سپتامبر 2016، بلافاصله پس از دریافت ایمیلی مبنی بر ناراحتی آقای ترامپ از مقاله مرتبط با روسیه که قرار است به زودی منتشر شود، آقای ساسمن به جیمز بیکر، مشاور کل اف بی آی پیامک ارسال کرد و درخواست کرد ملاقات روز بعد او اشاره کرد که نه از طرف هیچ مشتری، بلکه برای کمک به FBI آمده است

تیم آقای دورهام آقای ساسمن را متهم کرده است که روز بعد با آقای بیکر ملاقات کرده است. در واقع، دادستان ها استدلال می کنند که آقای ساسمن دو نفر از مشتریان خود را پنهان می کرد – آقای جوفه و کمپین کلینتون.

آقای الگور روز جمعه به هیئت منصفه گفت که این تلاش توطئه ای برای مهندسی کردن یک “غافلگیری اکتبر” بود، به این معنی که یک افشاگری تغییر دهنده بازی در اواخر یک کمپین، از طریق واداشتن FBI برای شروع تحقیقات تا خبرنگاران در مورد آن بنویسند.

FBI – که قبلاً تحقیقات خود را برای بررسی دقیق روابط احتمالی بین همکاران ترامپ و روسیه به دلایل دیگر آغاز کرده بود – به طور خلاصه به شکات بانک آلفا نگاه کرد و به سرعت آنها را رد کرد.

در اواخر اکتبر، اسلیت مقاله‌ای در مورد این موضوع منتشر کرد، اما به تحقیقات FBI اشاره نکرد. در همان روز، تایمز مقاله‌ای را منتشر کرد که توسط آقای لیختبلائو نوشته شده بود که در آن به سوء ظن‌های بانک آلفا اشاره می‌کرد اما گزارش داد که اف‌بی‌آی تاکنون هیچ ارتباط قطعی یا مستقیمی بین آقای ترامپ و دولت روسیه پیدا نکرده است.

بحث پایانی بر این موضوع متمرکز بود که آیا آقای ساسمن آنچه را که در پیام متنی خود به آقای بیکر در جلسه روز بعد آن‌ها گفته بود تکرار کرده است یا خیر.

آقای الگور و یک دادستان دیگر، اندرو دی فیلیپیس، به هیئت منصفه گفتند که شواهد شکی باقی نگذاشتند که آقای ساسمن به چهره آقای بیکر تکرار کرد که او از طرف هیچ مشتری آنجا نبوده است.

اما آقای برکوویتز به خاطرات متفاوت آقای بیکر از آن جلسه اشاره کرد. و او خاطرنشان کرد که آقای دورهام در حال تحقیق از آقای بیکر به دلیل یک جرم نامرتبط بوده است، اما او را متهم نکرده است، و به این نکته اشاره کرد که شاهد انگیزه ای برای به خاطر سپردن آنچه دادستان می خواست بشنود دارد: “جای تعجب نیست که او در جایگاه حاضر شد.”

آقای برکوویتز همچنین استدلال کرد که درست است که آقای ساسمن از طرف هیچ مشتری آنجا نبوده است. در حالی که آقای ساسمن دو مشتری داشت که در آلفا بانک علاقه داشتند، وکیل مدافع گفت، آقای ساسمن از اینکه اف بی آی از طرف آنها گامی بردارد – یا اصلاً هیچ اقدامی، حمایت نمی کرد.

در مقابله با این ایده، دادستان ها تأکید کردند که در 13 سپتامبر، آقای ساسمن درایوهای انگشت شست را در استیپلز خریداری کرد که بعداً برای کمپین کلینتون هزینه کرد. در جلسه 19 سپتامبر، او درایوهای انگشت شست را به FBI داد.

آقای برکوویتز این شواهد را به سخره گرفت – او اشاره کرد که یک رسید استیپلز بود – گفت که این زمانی بود که آقای ساسمن همه نوع کار را برای کمپین انجام می داد. او همچنین تاکید کرد که آقای ساسمن هزینه تاکسی‌های خود برای جلسه FBI را برای کمپین هزینه نکرده است، و همچنین مانند رویه‌اش برای چنین جلساتی، «جلسه FBI» را در سوابق صورت‌حساب ثبت نکرده است.

و آقای برکوویتز به شهادت آقای الیاس و مدیر مبارزات انتخاباتی خانم کلینتون، رابی موک، اشاره کرد که آنها به آقای ساسمن اجازه ندادند که به اف‌بی‌آی برود و این اقدام را به نفع کمپین نمی‌دانستند. آنها شهادت دادند که فقط می خواستند تایمز مقاله ای را منتشر کند. آقای بیکر شهادت داد که FBI از آقای لیختبلاو خواسته است که از انتشار هر چیزی خودداری کند تا بتواند ابتدا تحقیق کند.