کاتارینا جانسون تامپسون: من هنوز هم می خواهم این کار را انجام دهم. من هنوز عاشق هفت گانه هستم’ | کاتارینا جانسون تامپسون

“آکاتارینا جانسون تامپسون می‌گوید: «با همه شانس‌ها، من هنوز اینجا هستم.» در حالی که یک زخم سه اینچی را که مار روی تاندون آشیل چپ او فرو می‌رود، لبخند می‌زند. علامت دیگر، روی پای راست او، میراث بی‌رحمانه‌ای از عضله پاره شده ساق پا است که رویای المپیک او را در توکیو از بین برد. در این سال‌ها جای زخم‌های زیادی وجود داشته است – تا کشاله ران و زانو، و همچنین سر و قلب. با این حال، علیرغم بسیاری از شکست‌های دردناک، قانع‌کننده‌ترین ورزشکار بریتانیایی بازگشته است و بزرگ‌ترین رنسانس دوران حرفه‌ای خود را برنامه‌ریزی می‌کند.

جانسون تامپسون که قبل از اولین مسابقه هفتگانه فصل خود در مسابقات معتبر Götzis Hypomeeting در اتریش خوشحال و آرام به نظر می رسد، می گوید: “من اهداف محقق نشده ای دارم، به همین دلیل هنوز در مسابقات شرکت می کنم.” “به همین دلیل است که من پس از یک پارگی آشیل در سال 2020 که برای بسیاری یک کار تمام کننده است، ادامه دادم. من هنوز می خواهم آن را انجام دهم. من هنوز عاشق این ورزش هستم. من هنوز هم دوومیدانی هفتگانه را دوست دارم. و من می‌خواهم تا چند سال آینده مدال‌های بیشتری کسب کنم.»

شش مدال بزرگ بزرگسالان در دوران حرفه‌ای او کسب کرده است، از جمله یک عنوان قهرمانی جهان در فضای باز در سال 2019، و دو مدال طلای داخل سالن جهان در سال‌های 2014 و 2018. اما در سایه کوه‌های برگنزروالد، جانسون تامپسون به وضوح نشان می‌دهد که او حتی بلندتر است. جاه طلبی ها در پاسخ به این سوال که آیا آنها شامل تبدیل شدن به پنجمین نفری می شوند که به باشگاه 7000 امتیازی راه یافته و مدال طلای المپیک پاریس را به دست می آورند، او تاکید می کند. “آره کاملا.”

او می‌گوید: «از آنچه تاکنون به دست آورده‌ام خوشحالم. اما من قبل از بازنشستگی بیشتر می خواهم. من نمی‌خواهم عقب بنشینم و بازنشسته شوم و بعد از دو سال فکر کنم: “خب، می‌توانستم دو سال دیگر مسابقه بدهم.” بنابراین من در ذهنیتی هستم که فقط می‌خواهم سعی کنم در دو سال آینده هر چیزی را که می‌توانم جمع‌آوری کنم.»

جانسون تامپسون و مربی بسیار مورد احترام جدیدش، پتروس کیپریانو، تاکید می کنند که هیچ تولدی دوباره یک شبه اتفاق نخواهد افتاد. اما کیپریانو تردیدی ندارد که ورزشکارش چقدر استعداد دارد.

او می‌گوید: «اولین باری که ملاقات کردیم به او گفتم: «شاید در حال حاضر تنها کسی در جهان هستید که پتانسیل جکی جوینر-کرسی را دارید». “و اگر کسی باشد که بتواند رکورد جهانی را به چالش بکشد، با توجه به اینکه شما سالم هستید، همه چیز خوب است، همه چیز خوب است، این شما هستید.”

متأسفانه، او کسی است که خیلی چیزها را پشت سر گذاشته است. اما من هرگز مربی کسی بیش از 7000 امتیاز نبودم و می‌خواهم او اولین مربی من باشد.”

با این حال، کیپریانو برای این آخر هفته، جانسون تامپسون را هدف متوسطی از 6400 امتیاز قرار داده است – بیش از 500 امتیاز کمتر از بهترین امتیاز شخصی او – تا بدنش را به استرس های رقابت در سطح بالا بازگرداند.

او می‌گوید: «وقتی مربی یک رقیب فوق‌العاده مانند کت، یک قهرمان جهان هستید، فشار فوق‌العاده‌ای است. اما وظیفه من این است که اساساً انتظارات واقع بینانه او را در این زمان از سال ارائه دهم. او از اکتبر 2019 مسابقه هفت‌گانه را کامل نکرده است. او از پارگی آشیل خارج شده است – مسلماً بدترین آسیب در دو و میدانی – اما او سالم و خوشحال است، بنابراین ما باید انتظارات خود را مدیریت کنیم و از آن لذت ببریم. این چیزی است که من واقعاً، واقعاً می خواهم ببینم او انجام می دهد، فقط سرگرمی است.»

کیپریانو مایل است از یک قیاس برای بیان بیشتر نظر خود استفاده کند. او می‌گوید: «او یک فراری است که موتور فوق‌العاده قدرتمند V12 را اصلاح کرده است. زمان مشخصی برای آموزش موتور وجود دارد که در دورهای بالا چه زمانی کار کند. او یک درد کاملاً جدید روی پای پرش خود دارد و چه از نظر روانی، چه فیزیکی و هر چیز دیگری، نیاز به نوعی تنظیم دارد.

اما او برای دیدن آن نور در انتهای تونل بسیار گرسنه است. و فکر می کنم این آخر هفته نمایشش را شروع خواهد کرد. و اگر امسال را با اتفاقی مثبت در مسابقات قهرمانی جهان به پایان برسانیم، برای دو سال آینده بسیار بزرگ خواهد بود.

جانسون تامپسون در گوتزیس با میدانی قدرتمند روبرو خواهد شد، از جمله دارندگان مدال نقره و برنز توکیو 2020، انوک وتر و اما اوسترویگل، و همچنین دارنده مدال برنز داخل سالن جهان، کندل ویلیامز، که شریک تمرینی او در فلوریدا است. فقط نافی تیام درخشان بلژیکی، قهرمان دوگانه المپیک، غایب است که به تازگی پس از آسیب دیدگی کمر به مسابقات بازگشته است. با این حال جانسون تامپسون اصرار دارد که تنها هدف او دور زدن است، نه گذاشتن نشانگر.

جانسون تامپسون نیز وقتی به او گفتند که تنها چهار زن در میدان گوتزیس از او بزرگتر هستند، خندید. اما در 29 سالگی، او اصرار دارد که هنوز هم زمان دارد – و به جسیکا انیس هیل و دیمین وارنر کانادایی به عنوان ورزشکارانی اشاره می کند که در 30 سالگی مدال های المپیک را کسب کرده اند.

با این حال، در حال حاضر، به جای جهش های مرزی، در مورد گام های کودک است – با جانسون تامپسون که انتظار دارد در پرش طول در باند سریع تر باشد و اولین تغییرات فنی جزئی در با مانع و پرتاب شوت انجام دهد.

او می‌گوید: «در حال حاضر رتبه‌ای ندارم. “این تمام هدف این آخر هفته است. هرچی باشه تموم میکنم من فقط می‌خواهم یک امتیاز کسب کنم و سپس امیدوارم برای مسابقات قهرمانی جهان در یوجین و بازی‌های مشترک المنافع در بیرمنگام آمادگی بیشتری داشته باشم.

همانطور که او صحبت می کند، شادی و سبکی در لحن او وجود دارد. او می‌گوید: «این طولانی‌ترین زمانی است که در آن هیچ شکایتی نداشته‌ام – بدون جراحت، یا احساس نگرانی در مورد چیزی». پس این یک امتیاز بزرگ است. نمی دانستم چقدر طول می کشد تا از مصدومیت آشیل عبور کنم. و سپس آسیب دیدگی دیگر – بازگشت با چکمه، بازگشت با عصا – شروع دوباره سخت بود.

اما من در حال حاضر تمرین خوبی پشت سر دارم. این آغاز بازگشت من به ورزشکاری است که می خواهم باشم.”