سگ های شکاری کوهستانی با افزایش محبوبیت کوهنوردی در اسکاتلند، مونروس را در پیش گرفته اند | اسکاتلند

بتی، یک کری بلو تریر شش ساله، رسیدن به قله دویست و هشتاد و دومین و آخرین Munro خود – Am Basteir on Skye – را با یک تخم مرغ آب پز جشن گرفت. صاحب او، شونا مارشال، ورود سگش به کلاس کمیاب سگ‌ها – فقط 15 نفر در انجمن Munro ثبت شده‌اند – با یک بطری کوچک گازدار که برای این مناسبت دامنه کوه 934 متری را بالا برد، نان تست کرد.

مارشال در مورد چالش 367 روزه آنها که در جمعه خوب تکمیل شد، می گوید: “این واقعا پیوند بین شما را تقویت می کند.” “آنها به شما اعتماد دارند تا به آنها بگویید عبور از این رودخانه یا بالا رفتن از این تکه سنگ اشکالی ندارد. این تواضع است.»

صعود از مونروس اسکاتلند – کوه های بلندتر از 914 متر یا 3000 فوت – از زمان قرنطینه به یک شغل بسیار محبوب تبدیل شده است زیرا افراد اقامت در جستجوی نقاط زیبایی چالش برانگیزتر هستند. کارشناسان خاطرنشان می‌کنند که تعداد فزاینده‌ای سگ‌های خود را با خود می‌برند تا قله‌ای را با خود ببرند، که از پیاده‌روی‌های روزانه نسبتاً ساده تا قله‌ی بدنام غیرقابل دسترس، دومین قله مرتفع در Skye Cuillin، که برای تکمیل این قله به صخره‌نوردی و شناور نیاز دارد. صعود

گراهام کالدول سرویس پیاده‌روی سگ هایلند هاندز را اداره می‌کند که پیاده‌روی آخر هفته مانرو و همچنین جلساتی را برای آموزش مهارت‌های لازم برای بردن سگ‌ها به کوهستان به صاحبانشان ارائه می‌دهد. او می گوید که در هشت سال تجارت، سال 2022 شلوغ ترین سال تاکنون بوده است.

با وجود سگ‌های بیشتر از همیشه در تپه‌ها، دسترسی و دانش به آن مربوط می‌شود. آیا واکرها اطلاعاتی برای ایمن نگه داشتن سگ های خود دارند؟ آنها باید کد دسترسی را بدانند [walkers have the right to roam anywhere in Scotland but must follow the Scottish outdoor access code]کالدول می‌گوید، و برنامه‌ریزی کنند که چگونه سگ خود را مدیریت کنند: یادآوری خوب، نحوه مقابله با حواس‌پرتی‌هایی مانند حیوانات یا سگ‌های دیگر، یا تغییرات سریع آب و هوا.

او توصیه می‌کند که در بیشتر زمان‌های صعود و مطمئناً برای همه مناطق در معرض یک سگ قرار داشته باشد: او به یاد می‌آورد که یک مهار یک سگ را از سقوط خطرناک روی خط الراس شیطان در Sgùrr a’ Mhàim نجات داد.

من در مصرف هر نوع براکیسفالیک احتیاط می کنم [flat-faced] سگ‌ها از تپه‌ها بالا می‌روند، به‌ویژه در هوای گرم‌تر،» او می‌افزاید. «در غیر این صورت، متوجه شده ام که بیشتر سگ ها به خوبی رفتار می کنند، با کوکرها، کولی ها و سایر نژادهای کاری که به محیط زیست بسیار خوب عمل می کنند. من همچنین سگ های مو کوتاه را به ویژه در برابر شرایط سرما حساس می دانم.

آن باتلر، نایب رئیس انجمن مونرو، اذعان می‌کند: «با مردمی که آمار مونرو سگ‌شان را حفظ می‌کنند، رقابتی می‌شود». با این حال، او نگرانی هایی در مورد اینکه صاحبان حیوانات خانگی خود را بدون آمادگی کافی در مسیرهای چالش برانگیز قرار می دهند، دارد.

“مردم تصور می کنند سگ ها ورزشکاران طبیعی هستند، اما آنها با تجربه تپه ها متولد نمی شوند.” او توضیح می دهد که یک سگ ممکن است نداند که چگونه در یک باتلاق یا یک زمین تخته سنگی حرکت کند، یا ممکن است از چیزی غیرمنتظره بترسد – او به یاد می آورد که از سرازیری ترسیده بود – و برای سازگاری به زمان نیاز دارد.

در حالی که به نظر می‌رسد وسواس فعلی در مورد چمدان‌های مانرو است، باتلر اشاره می‌کند که بسیاری از افراد و همراهان سگ‌شان در حال بالا رفتن از لیست‌های کوهستانی دیگر – مانند کوربت و گراهامز – هستند که می‌تواند چالش‌برانگیزتر باشد.

کولی مرزی پنج ساله باتلر، رالف، دونالدز را کامل کرده است [hills in Lowland Scotland that exceed 2,000ft] و تنها هفت گراهام دارد [mountains between 2,000 and 2,500ft high, with at least 150 metres of descent on all sides] باقی مانده تا به پایان برسد، احتمالاً اولین سگی است که این کار را انجام می دهد.

او می‌گوید: «انجام کوربت‌ها و گراهام‌ها با سگ‌ها خاص است، زیرا به ندرت افرادی وجود دارند و شما می‌بینید که سگ بدون حواس‌پرتی با محیط خود ارتباط برقرار می‌کند».

“من از تماشای تپه ها از طریق چشمان سگم لذت می برم: آنها به شدت به صداها و بوها توجه دارند و در لحظه غرق می شوند.”