قرنطینه شانگهای: ساکنان خواستار آزادی هستند و برخی آن را دریافت می کنند

پکن — در یک شب آرام یکشنبه، ساکنان یک مجتمع مجلل شانگهای به خیابان‌ها آمدند تا محدودیت‌های قرنطینه اعمال شده توسط جامعه خود را محکوم کنند. تا صبح روز بعد، آنها آزاد بودند تا آنجا را ترک کنند.

داستان پیروزمندانه این هفته به سرعت در گروه‌های چت در سراسر شهر پخش شد و یک سوال را در ذهن کسانی که در قرنطینه باقی مانده بودند برانگیخت: آیا ما نیز نباید همین کار را انجام دهیم؟

تا پایان هفته، گروه‌های دیگری از ساکنان در مجتمع‌های خود با مدیریت مواجه شدند و برخی دست‌کم آزادی بخشی را کسب کردند.

اگرچه مشخص نیست که چقدر گسترده هستند، اما این حوادث منعکس کننده ناامیدی است که پس از بیش از هفت هفته قرنطینه ایجاد شده است، حتی در حالی که تعداد موارد جدید روزانه به چند صد مورد در شهری با 25 میلیون نفر کاهش یافته است.

آنها همچنین یادآور قدرت کمیته های همسایگی چین هستند که حزب کمونیست حاکم برای انتشار پیام های تبلیغاتی، اجرای تصمیمات خود و حتی حل و فصل اختلافات شخصی به آنها تکیه می کند. چنین کمیته‌هایی و کمیته‌های مسکونی زیرمجموعه آنها هدف شکایت‌ها قرار گرفته‌اند، به‌ویژه پس از اینکه برخی در شانگهای و سایر شهرها از اجازه خروج ساکنان حتی پس از رفع محدودیت‌های رسمی خودداری کردند.

بیش از 21 میلیون نفر در شانگهای اکنون در “مناطق احتیاطی” هستند که کمترین محدودیت را دارد. در تئوری، آنها آزادند که بیرون بروند. در عمل، تصمیم به کمیته‌های مسکونی آن‌ها است که در نتیجه قواعد دلبخواهی به وجود می‌آید.

برخی از آنها مجاز به خارج شدن هستند، اما فقط برای چند ساعت با مجوز ویژه برای یک روز یا روزهای خاصی از هفته. برخی از مکان ها تنها به یک نفر در هر خانواده اجازه خروج را می دهند. برخی دیگر اصلاً افراد را از خروج منع می کنند.

Weronika Truszczynska، یک دانشجوی فارغ التحصیل از لهستان که وبلاگ هایی را درباره تجربه خود منتشر کرده است، گفت: «حداقل سه تاریخ مختلف برای بازگشایی به ما داده شده است، و هیچ کدام واقعی نبودند.

او گفت: “کمیته مسکونی به ما گفت که می توانید یک هفته صبر کنید، احتمالاً در 1 ژوئن بازگشایی می کنیم.” “هیچ کس آن را باور نکرد.”

دو روز پس از حمله یکشنبه شب در مجتمع مجلل Huixianju، بیش از دوازده نفر از ساکنان مجتمع Truszczynska در سه شنبه بارانی با مدیران خود روبرو شدند.

ساکنان که اکثراً چینی بودند، خواستار اجازه خروج بدون محدودیت زمانی یا محدودیت در هر خانوار شدند. پس از برآورده نشدن خواسته ها، عده ای برای دومین روز به اعتراض بازگشتند. این بار چهار افسر پلیس نگهبان ایستادند.

بعدازظهر پنجشنبه، نمایندگان جامعه با یک سیاست جدید به درهای هر یک از ساکنان زدند: نام و شماره آپارتمان آنها را در لیست بنویسید، دما را بررسی کنید، بارکد را اسکن کنید – و آنها آزاد بودند که آنجا را ترک کنند.

تروشچینسکا در مورد همشهریانش گفت: “ما فقط به این دلیل که شجاعت اعتراض را داشتیم، امکان بیرون رفتن را داشتیم.”

قرنطینه شانگهای همچنین باعث مقاومت افرادی شده است که به قرنطینه برده می‌شوند و کارگرانی که باید در محل کار خود بخوابند. ویدئوهایی در رسانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که گفته می‌شود کارمندان کارخانه‌ای که توسط شرکت تایوان Quanta Computer اداره می‌شود، تلاش می‌کنند تا در اوایل ماه مه به زور از این کارخانه خارج شوند.

کمپین سختگیرانه ضد ویروس حزب توسط یک محیط شهری که در آن صدها میلیون نفر در چین در مجتمع‌های آپارتمانی سرپوشیده یا محله‌های دیواری زندگی می‌کنند که به راحتی می‌توان آنها را مسدود کرد، کمک شده است.

خط مقدم اعمال، کمیته‌های محله‌ای هستند که مسئول پیگیری هر ساکن در هر خانوار شهری در سراسر کشور و اجرای قوانین بهداشت عمومی و بهداشت هستند.

بسیاری با آگاهی از مثال مقامات دولتی که به دلیل کوتاهی در وظایف پیشگیری از بیماری همه گیر اخراج می شوند یا مورد انتقاد قرار می گیرند، در سمت اجرای بیش از حد اشتباه می کنند.

اهمیت کمیته‌های محله‌ای در دهه 1990 کاهش یافت، زیرا حزب کمونیست محدودیت‌های حرکت شهروندان را کاهش داد، اما این کمیته‌ها در تشدید مداوم کنترل‌های اجتماعی تحت ریاست‌جمهوری شی جین‌پینگ، احیا شده‌اند.

حادثه در Huixianju باعث شد دیگران صحبت کنند. در مجموعه‌ای از ویدئوهایی که این هفته پخش شد، حدود 22 نفر به سمت ایستگاه پلیس راه نانجینگ غربی راهپیمایی کردند و شعار می‌دادند “به قانون احترام بگذار، جانم را به من برگردان.”

ساکنان مجتمعی در منطقه جینگان طی ماه گذشته دروازه مجتمع‌های همسایه را باز دیدند – با این حال دروازه‌های آنها قفل باقی ماند. روز چهارشنبه، حدود دوجین نفر در دروازه جمع شدند و خواستند با یک نماینده صحبت کنند.

“من می خواهم بفهمم رهبران محله چه برنامه ای دارند؟” یک زن در فیلمی از این حادثه می پرسد. زن دیگری به صدا در می آید: “آیا پیشرفت می کنی؟” یکی از ساکنان سوم اشاره می کند که آنها باید تا الان آزاد باشند، زیرا مدتی است که این مجتمع بدون پرونده بوده است. «آیا در تلویزیون نگفتند که همه چیز در حال باز شدن است؟ ما آن را در تلویزیون دیدیم،» یک مرد مسن‌تر می‌گوید.

روز بعد، جامعه مجوزهای یک روزه صادر کرد – ساکنان به مدت دو ساعت در روز جمعه اجازه خروج داشتند، بدون اینکه صحبتی در مورد اینکه بعد از آن چه اتفاقی خواهد افتاد.

مقامات شانگهای هدف ژوئن را برای بازگشت زندگی به حالت عادی اعلام کرده اند. اما برخی از مردم منتظر نیستند و مرزها را ذره ذره جابجا می کنند.

پنج‌شنبه شب، بیش از ده‌ها جوان برای یک کنسرت خیابانی در همان منطقه‌ای که اعتراض روز یکشنبه در آن برگزار شد، تجمع کردند. ویدئوی آخرین آهنگ “فردا بهتر خواهد بود” به طور گسترده در رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد.

یک ماشین پلیس با چراغ‌های قرمز و آبی چشمک زن و چراغ‌های جلو در همان حوالی پارک شده است. با نزدیک شدن به پایان آخرین آهنگ، افسری که محافظ صورت پوشیده بود به سمت گروه حرکت کرد و گفت: «باشه به اندازه کافی خوش گذشت. زمان بازگشت است.» جمعیت متفرق شد.

———

سی چن محقق آسوشیتدپرس در شانگهای و نویسنده جو مک دونالد در پکن در این گزارش مشارکت داشتند.