آنها زمانی برای توانمندسازهای بزرگ نفت کار می کردند. اکنون آنها از شریک جرم خودداری می کنند | شرکت های نفت و گاز

مبیش از یک قرن پیش، شرکت های سوخت فسیلی به سختی به کمک برای حفظ وجهه خود نیاز داشتند. قطارهای زغال‌سنگ، نیروگاه‌های نفت سوز و خانه‌هایی که با گاز گرم می‌شوند به میهن‌پرستی و پیشرفت اجتماعی تشبیه شدند. اما با گذشت زمان، به ویژه هنگامی که دانشمندان صنعت شروع به کشف ارتباط مستقیم بین سوزاندن سوخت‌های فسیلی و بحران آب و هوا کردند، غول‌های نفتی آمریکا برای متقاعد کردن مصرف‌کنندگان به وفادار ماندن، به صنعت روابط عمومی که در ایجاد آن کمک کرده بودند، روی آوردند.

کمپین های روابط عمومی که نفت و گاز را برای حل بحران آب و هوا ضروری می دانند، به استراتژی بقای صنعت تبدیل شده اند. اما در دهه گذشته، مدیران عامل پشت این کمپین‌ها و مدیران صنایعی که از سوخت‌های فسیلی حمایت می‌کنند، متوجه نقش کارشان در کمک به خرابی آب و هوا شده‌اند.

موجی از کارمندان در پاسخ به همدستی شرکت‌هایشان در پنهان‌کردن جنایات آب و هوایی و اجرای طرح‌های تهاجمی شستشوی سبز، نامه‌هایی را امضا کرده‌اند و به‌طور دسته جمعی از کار کنار می‌روند. و استعفاها در حال افزایش است. همین هفته در یک استعفای عمومی، کارولین دنت، مشاور شل، راه خود را با این شرکت جدا کرد و دلیل آن “گفتگوی دوگانه در مورد آب و هوا” بود. او از دیگران خواست که همین کار را بکنند. آبان نیوز با سه نفر صحبت کرد که تجربیات خود را در بستن درهای پروژه های سوخت فسیلی فاش کردند و توصیه هایی را برای دیگرانی که ممکن است دنباله روی آنها را دنبال کنند، به اشتراک گذاشت.

طارق فانسی، مدیر ارشد اطلاعات سرمایه گذاری پایدار در بلک راک از سال 2018 تا 2019

زمانی که کنترل عملیات سرمایه‌گذاری پایدار بلک راک را به دست گرفتم، به این دلیل بود که هنوز به این افسانه فکر می‌کردم که مشکلات اجتماعی را می‌توان در تلاقی سود و هدف حل کرد. من دنیای بانکداری سرمایه گذاری را ترک کرده بودم تا یک موسسه غیرانتفاعی با فناوری ed-tech به نام Rumie راه اندازی کنم. اما وقتی با پیشنهادی مواجه شدم، نمی‌توانستم این شانس را رد کنم که در شکل‌دهی سرمایه‌داری بهتر حرکت کنم. که خیلی سریع آشکار شد.

من دیدم که این شرکت چقدر سرکوب شده است. داستان‌های هیجان‌انگیزی در مورد اینکه چگونه سرمایه‌گذاری‌های فردی در صندوق‌های خاص می‌تواند جامعه را به سمت اقتصاد سبز هدایت کند، تعریف می‌کردیم. اما در پایین سالن، تیم سیاست عمومی احتمالاً مقرراتی را که می تواند به بحران آب و هوا رسیدگی کند، کند می کرد.

یک تجربه خاص در یک جت شخصی به مادرید، من را اشتباه گرفت. مشخص شد که مدیران ارشد من نمی‌خواهند در مورد مکانیزم سرمایه‌گذاری پایدار بحث کنند، مانند اینکه آیا و چگونه سرمایه‌گذاری هدفمند می‌تواند واقعاً در بحران آب و هوا مداخله کند. آن شب نتوانستم بخوابم. نمی‌توانستم «من اینجا چه کار می‌کنم؟» تکان دهم. احساس. چه می‌شد اگر سرمایه‌گذاری پایدار حتی بیشتر از فایده ضرر داشت؟ ما در حال پخش روایات نادرست بودیم که سرمایه‌گذاری درست یک لطف پس‌انداز است، در حالی که واقعاً به تغییر سیستم نیاز داشتیم.

چند روز بعد اطلاعیه ام را دادم. من نسبت به آن ساکت بودم و بیش از شش ماه از آن خارج شدم. آنها حتی برای من یک مهمانی رفتند.

خیلی بعد، پس از ادامه تحقیقات خودم، به صورت عمومی شرکت کردم. این قطعا یک تصمیم استرس زا است. اما فکر می کنم اگر آن را در بطری می گذاشتم، حالم بدتر می شد.

در حالی که تجربه من ترک بود، در واقع فکر می‌کنم مهم‌ترین کاری که کسی می‌تواند در این مقطع انجام دهد این است که در نقش خود بماند و برانگیخته شود. تقریباً همه مدیران عامل می گویند که به علم تغییرات آب و هوایی اعتقاد دارند. اما در پشت صحنه همه چیز را مسدود می کنند. این تغییر نخواهد کرد، مگر اینکه فشار از داخل افزایش یابد، تا زمانی که کارمندان جوان تر دور هم جمع شوند تا بگویند “این قابل قبول نیست” و به لابیگری بلک راک و هزینه های نامحدود سیاسی، که مانع از تصویب قوانین آب و هوایی معنی دار می شود، توجه خود را جلب کنند.

مدیران می‌دانند که اگر کارمندان علیه آنها مخالفت کنند، باید پاسخ دهند، چه درخواست‌هایی که مربوط به #MeToo باشد، چه زندگی سیاه‌پوستان مهم است یا همدستی در بحران آب و هوا. در غیر این صورت، آنها نمی توانند شرکت خود را اداره کنند. فکر می‌کنم اینجاست که کارمندان جوان‌تر قدرتمندتر هستند.

کریستین آرنا، معاون اجرایی Edelman از سال 2014 تا 2015

وقتی ادلمن را به همراه پنج همکارم کنار گذاشتم، هیچ تصوری از مقیاس مشکل «آلودگی اطلاعات» صنعت روابط عمومی نداشتم. هیچ پایگاه داده ساده ای برای کارمندان وجود ندارد که دقیقاً بررسی کنند که شرکت آنها به چه مشتریانی خدمات می دهد. شرکت‌هایی مانند ادلمن مشتریانی را به رخ می‌کشند که از همکاری با آنها احساس خوبی دارند. اما تبلیغاتی که آنها برای مشتریان سوخت فسیلی انجام دادند چندان مورد بحث قرار نگرفت.

بنابراین وقتی مرکز تحقیقات آب و هوا فاش کرد که ادلمن برای یکی از بزرگترین انجمن‌های تجارت سوخت‌های فسیلی، یعنی شورای تبادل قانونی آمریکا، کار کرده است، طوفان رسانه‌ای به راه انداخت و انواع سؤالات را برانگیخت.

در مورد چقدر پول صحبت می کنیم؟ و آن قراردادها چقدر به عقب برگشتند؟ ادلمن گفته است که آنها برای انکارکنندگان آب و هوا کار نمی کنند – اما چگونه می توانید در این مورد موضع بگیرید و برخی از این گروه های افراطی را نمایندگی کنید که تمام نقش آنها مقابله با پیام های اقلیمی است؟

علیرغم هیاهو، مدیریت صحبتی نکرد. من هنوز نمی توانم جزئیات زیادی را از ترس واکنش منفی به اشتراک بگذارم. اما چیزی که می توانم بگویم این است که به اندازه کافی بد بود که ما شش نفر از مدیران را ترک کنیم بدون اینکه لزوماً مشاغل دیگری را ردیف کنیم.

زیرکانه انجامش دادم در مصاحبه خروجم هیچ اعتراضی نکردم. گفتم: “من باید از اینجا بروم و ساکت باشم.” از آن زمان، من با دانشمندان، محققان دانشگاهی و روزنامه نگاران تحقیقی کار کردم و متوجه شدم روابط عمومی بدتر شده است. در طول هفت سال گذشته، استفاده از شستشوی سبز افزایش یافته است.

برای کارمندانی که به فکر موضع گیری هستند، یک تصمیم حساب شده بگیرید. این خیلی جدی است برای افراد خلاقی که ممکن است روی حساب‌های شرکت‌های سوخت فسیلی یا گروه‌های صنعتی کار کرده باشند، باید مستقیماً به سراغ یک دستیار رسمی افشاگر بروند، نه اینکه این اطلاعات را به مطبوعات درز کنند. و برای افرادی که مشکلات آب و هوایی عمومی تری دارند، به شبکه ای مانند Clean Creatives مراجعه کنید، به عنوان یک گروه گرد هم بیایید، برای مدیریت نامه بنویسید و اقدامات را برنامه ریزی کنید. کارمندان فوق العاده قدرتمند هستند. من فکر می کنم آنها نقطه عطف در کل این مشکل خواهند بود.

در حالی که استراتژیک بودن ضروری است، من از دیگران با صداقت می خواهم که سریع عمل کنند. آلودگی روابط عمومی نفت و گاز از زمان حمله روسیه به اوکراین بدتر شده است. این لحظه برای یافتن شجاعت و صدا است.

به یاد داشته باشید، فرصت های شغلی زیادی در خارج از بزرگترین شرکت ها وجود دارد. از زمانی که ادلمن را ترک کردم، بهتر از همیشه کار می کنم و همچنان با مشتریان جهانی کار می کنم. نوآوری در صنعت ما دیگر از سوی شرکت های روابط عمومی بزرگ و قدیمی نمی آید. این از استارت آپ ها و آژانس های کوچک تا متوسط ​​می آید. بدانید که احتمالاتی وجود دارد.

زک شوارتز، خلاق آزاد

اکثر مشتریان من آژانس هایی هستند که برای کار در کمپین هایی با رویکرد اخلاقی یا سبز به من مراجعه می کنند. اوایل امسال، دو آژانس مختلف با من تماس گرفتند. اما پس از بررسی وب سایت آنها، متوجه شدم که آنها همچنین با مشتریان سوخت فسیلی کار می کردند.

من راحت نیستم از شرکت ها یا مشتریان آنها نام ببرم. متاسفم که نمی توانم دقیق تر بگویم. واقعاً سخت است، زیرا از یک طرف، چیزهایی که ما در مورد آنها صحبت می کنیم مهمتر از این است که نام کسی را بریزم یا نه. اما من نیز در خطر از دست دادن جریان درآمدم هستم.

وقتی داشتم آماده می‌شدم به یکی از شرکت‌ها بگویم که از گرفتن کار از آنها ناراحت هستم، واقعاً عصبی شدم. واقعا تنش بود بعد از اینکه این کار را کردم، فکر می‌کنم انتظار داشتم که به نوعی دلشان را بیرون بریزند، یا هر چیز دیگری. اما آنها دقیقاً مانند “به اندازه کافی منصفانه” بودند.

من واقعاً از اینکه هر دو آژانس نمی خواستند در مورد این موضوع صحبت کنند، ناامید شدم. این بدان معناست که بالاتر از شرکت ها، آنها به آب و هوا نمی پردازند.

من فکر می‌کنم اگر آژانسی بخواهد در یک مکالمه صحبت کند تا درباره جایی که در سفرشان با مشتریان سوخت‌های فسیلی جدا می‌شوند صحبت کند، ممکن است آن‌ها را بفهمم و با آنها کار کنم. اما خط این است: «اگر شما با سوخت‌های فسیلی کار می‌کنید و فعالانه آن‌ها را به‌عنوان مشتریان خود حذف نمی‌کنید، در این صورت در آسیبی که آنها وارد می‌کنند شریک هستید». این باید خط قرمز باشد. من اون موقع نگفتم اما الان درمورد آن احساس بدی دارم.

توصیه من به سایر فریلنسرها این است که تکالیف خود را زودتر از موعد انجام دهند، به محض اینکه آژانسی به شما مراجعه می کند تا بفهمد آیا آنها برای مشتریان سوخت فسیلی کار می کنند یا خیر. اگر چنین کردند، توضیح خود را آماده کنید. بهتر از این است که بعداً متوجه شوید و مجبور شوید در طول رابطه بیشتر به آنها بگویید.

و اگر شروع به رد کردن مشتریان کردید، نگران نباشید که منافق خوانده شوید. زمانی که مردم به این موضوع اشاره می‌کنند که چگونه همسرم علی‌رغم موقعیت آب و هوایی من هنوز در هواپیما پرواز می‌کند، بسیار استرس‌زا می‌شوم. ما نمی توانیم به این گیر بیفتیم. ما همه منافقیم منافق بودن و کاری انجام دادن بهتر از ریاکاری و هیچ کاری نیست.

این داستان به عنوان بخشی از Covering Climate Now منتشر شده است، که یک همکاری جهانی از رسانه های خبری است که پوشش داستان آب و هوا را تقویت می کند.