جی هیندلی استرالیایی در آستانه اثبات استحقاق حضور در جدول بالای دوچرخه سواری | جیرو دیتالیا

Oدر روز دوشنبه، جی هیندلی دوچرخه‌سوار استرالیایی به خاطر چرخش عجیب و غریب استرالیایی خود در تیتر خبرها قرار گرفت. در آخرین روز استراحت Giro d’Italia، تور بزرگ سه هفته ای طاقت فرسا ایتالیا، هیندلی در مورد آینده اش سوال شد و تنها چند ثانیه او را از پیراهن رهبر صورتی مقدس جدا کرد.

هیندلی با اعتماد به نفس گفت: “بله، 100%”. «مثلاً، ما اینجا نیستیم که روی صدپاها جوراب بپوشیم. ما اینجا هستیم تا در مسابقه پیروز شویم. پس آره، چرا که نه؟» اظهارات او به وضوح باعث گیج شدن خبرنگاران خارجی حاضر در جلسه شد و یکی از آنها از او خواست توضیح دهد. او افزود: «این بدان معناست که ما اینجا نیستیم تا در اطراف بازی کنیم.

در حالی که سخنان صدپا هیندلی ممکن است غیراسترالیایی ها را متحیر کرده باشد، و به شیوه ای غیرمعمول بر جدی بودن حمله او به 105 ژیرو تأکید کرد، او روز دوشنبه گفت که ممکن است نتیجه بیشتری داشته باشد. پذیرش بعدی توسط هیندلی، شخصیت و انگیزه او را پیش از روزهای پایانی مسابقه، که یکشنبه به پایان می‌رسد، برجسته کرد.

هیندلی گفت: «می‌خواستم به خودم ثابت کنم که می‌توانم در آن سطح سوار شوم. و اینکه آنطور که مردم در رسانه‌های اجتماعی فکر می‌کنند، اتفاقی نبود.

دو سال پیش، هیندلی فقط 24 سال داشت. چهره‌های زیرک دوچرخه‌سواری داخلی که ظهور او را دنبال کرده بودند، به خوبی مورد توجه قرار گرفت، اما به عنوان یک مدعی جدی رده‌بندی عمومی در سطح تورهای بزرگ شناخته نمی‌شد. سایر استرالیایی ها به عنوان جانشین طبیعی تنها استرالیایی که برنده یک تور بزرگ شده، کادل ایوانز، مانند جک هیگ، لوکاس همیلتون و بن اوکانر معرفی شده اند. مطمئناً هیندلی با استعداد بود، اما هنوز با بهترین ها در آنجا قرار نگرفته است.

اما در نسخه 2020 ژیرو، هیندلی در مجموع دوم شد، بهترین نتیجه رده بندی عمومی برای یک استرالیایی در این مسابقه. او تقریباً آن را نیز برد – پیراهن صورتی را در مرحله پایانی پوشید و در پایان تایم تریل کمی کوتاه آمد. این یک دستاورد قابل توجه بود، اما شک و تردید در مورد پتانسیل هیندلی باقی ماند. آیا این فقط یک تصادف بود؟ آیا او به سادگی خوش شانس بود، با توجه به اینکه تعدادی از سوارکاران بسیار مورد علاقه در میانه مسابقه کنار رفته بودند؟

یک کمپین ناامیدکننده در سال 2021 منبعی برای این شک بود. هیندلی پس از مرحله 13 از ژیرو کنار رفت و در رده 25 قرار گرفت و در تمام فصل به پنج نتیجه برتر دست نیافت. در نهایت، استرالیای غربی برای سال 2022 تیم خود را تغییر داد و به بورا هانسگروهه پیوست.

نظرات هیندلی در اوایل این هفته نبردهای او را با شک و تردید نشان داد. اما عملکرد سوارکار تا اینجای این ماه کاملاً واضح است که آخرین سکوی ژیرو او و سکویی که در روز یکشنبه به صدا در می‌آید، هیچ تصادفی نبوده است. پیروزی هیندلی در مرحله نهم در صعود بلاکهاوس، که به عقیده بسیاری سخت‌ترین مرحله مسابقه امسال است، هیندلی را بار دیگر وارد رقابت رده‌بندی عمومی کرد. با تنها سه مرحله باقی مانده – دو مرحله کوهستانی و یک مسابقه با زمان – هیندلی اکنون به طور محکم در مکان دوم قرار دارد، تنها سه ثانیه از ریچارد کاراپاز در پیراهن صورتی.

آیا سال 2022 سالی است که یک استرالیایی بالاخره برنده جیرو دیتالیا می شود؟ این یک دستاورد مهم برای دوچرخه سواری استرالیا خواهد بود.

تقویم جهانی دوچرخه سواری جاده ای هر سال توسط این تورهای بزرگ سه هفته ای تعریف می شود. تعداد زیادی از مسابقات پرمخاطب دیگر در سراسر تقویم وجود دارد که در آن قهرمانان ساخته می شوند و رکوردها شکسته می شود، اما هیچ کدام به تورهای بزرگ نزدیک نمی شوند. قهرمانی در ژیرو، تور دو فرانس یا Vuelta a España، به همان اندازه نمادین و دشوار، رسیدن به اوج این ورزش است.

سوارکاران و تیم های استرالیایی به موفقیت بزرگی در تور دست یافته اند. ایوانز در سال 2011 پیراهن زرد فرانسه را به دست آورد. تیم استرالیایی Team BikeExchange-Jayco در Vuelta با سوار انگلیسی Simon Yates در سال 2018 پیروز شد. اما پیروزی در رده بندی عمومی Giro به طرز دردناکی استرالیایی ها را از دست داد. در یک دهه و نیم گذشته، اغلب آن چیزی بوده که از بین رفته است.

در سال 2010، استرالیایی‌ها پیراهن‌های دیگر را به دست آوردند – کادل ایوانز رده‌بندی امتیازی را به دست آورد، متیو لوید پادشاه رده‌بندی کوهستانی شد و ریچی پورت بهترین سوارکار جوان. اما مقدس ژاکت صورتی دور از دسترس بود پس سه سال بعد دوباره ثابت شد، زمانی که ایوانز سوم شد و برنده، وینچنزو نیبالی ایتالیایی، تقریباً شش دقیقه جلوتر بود.

در سال‌های اخیر، تیم استرالیایی BikeExchange-Jayco دو بار فکر کرد که پیراهن صورتی را پوشانده است، اما در شرایط ظالمانه دچار تزلزل شد. در سال 2016 استبان چاوز، “کانگورو کلمبیایی” در مرحله سوم و آخر به رنگ صورتی درآمد، اما روز بعد آن را رها کرد. در سال 2018، یتس تقریباً دو هفته این پیراهن را بر تن کرد، قبل از اینکه کریس فروم، کریس فروم، هموطن خود را در هجومی مشاهده کرد که به امیدهای خود در مرحله نوزدهم پایان داد. و سپس سرنوشت هیندلی در سال 2020 – با پیراهن صورتی در آزمون زمان پایانی روز آخر.

اکنون سه مرحله و سه ثانیه بین رستگاری هیندلی و جیرو قرار دارد. مگر اینکه هیندلی بتواند کاراپاز را در مراحل کوهستانی در روزهای جمعه و شنبه از جای خود خارج کند، رده بندی کلی بار دیگر به تایم تریل یکشنبه کاهش می یابد. دژاوو

آخرین باری که ژیرو در ورونا به پایان رسید، در سال 2019، کاراپاز پیراهن صورتی را برد. مسابقه با یک تایم تریل انفرادی، در مسیری که فقط چند صد متر کوتاهتر از مسیر یکشنبه بود، به پایان رسید. کاراپاز، قهرمان ملی تایم تریل اکوادور، شش ثانیه جلوتر از هیندلی به پایان رسید. در مرحله دوم ژیرو امسال، یک تایم تریل 9 کیلومتری، شش ثانیه دوباره دو نفر را از هم جدا کردند.

هیندلی برای خودش و استرالیا امیدوار است که تاریخ یکشنبه در ورونا تکرار نشود. اگر هیندلی بتواند کاراپاز را در رده بندی عمومی شکست دهد، شک و تردیدها را یک بار برای همیشه از بین می برد. در واقع جوراب را روی صدپاها قرار نمی دهید.