ابراهیما کوناته: فینال در پاریس، خانه من. من نمی توانستم آن را در خواب ببینم’ | لیورپول

منبراهیما کوناته در سن 14 سالگی خانه را در پاریس ترک کرد و عهد کرد که بدون تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه ای برنگردد. هشت سال بعد، فینال لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه دو فرانس نشان دهنده بازگشت به خانه است.

مدافع پرشور لیورپول از بزرگی خداحافظی شنبه برای اولین فصل فوق العاده با تیم یورگن کلوپ دوری نمی کند. این جوان 23 ساله می‌گوید: «فکر می‌کنم قطعاً این بهترین لحظه زندگی من خواهد بود. من هنوز بچه ای ندارم، بنابراین نمی توانم مطمئن باشم، اما فکر می کنم این بهترین لحظه خواهد بود. فینال لیگ قهرمانان در پاریس، خانه من. اگر تلاش می‌کردم، نمی‌توانستم رویای بهتری داشته باشم. چه داستانی: رفتن به پاریس، زادگاهم، و بازگشت به لیورپول با آن جام برای یک جشن باورنکردنی.

کوناته صرف نظر از نتیجه مقابل رئال مادرید از رژه پیروزی لذت خواهد برد زیرا لیورپول پیشنهاد شهردار جوآن اندرسون را پذیرفته است تا قهرمانی خود در جام حذفی و جام کارابائو و قهرمانی زنان را در روز بعد در شهر جشن بگیرد. با این حال، رژه در جام اروپا برای هفتمین بار، به این مناسبت و فصل، به میزان قابل توجهی جذابیت بیشتری می بخشد.

در طول مصاحبه در مرکز آموزشی آکسا لیورپول، سر کوناته مرتباً به سمت موزاییکی می چرخد ​​که بر دیوار سمت راست او غالب است. تصویر پشت سر کلوپ است که جام اروپا را در جلوی اتوبوس لیورپول در هنگام رژه جام های 2019 بالا نگه داشته است. نقل قولی از سرمربی لیورپول نیز وجود دارد. در این کتاب آمده است: «با در کنار هم بودن همیشه قوی‌تر، بهتر و موفقیت‌هایمان شیرین‌تر خواهیم بود». زمانی که لیورپول ششمین تاج اروپایی خود را به دست آورد، کوناته در RB لایپزیگ حضور داشت، یک برق در چشم کلوپ برای تقویت خط دفاعی مرکزی در آینده، اما پیام و تصویر طنین انداز شد.

ملی پوش زیر 21 ساله فرانسه که پس از فعال کردن بند آزادسازی 36 میلیون پوندی باشگاه در تابستان گذشته، با خنده می گوید: “نمی توانم از نگاه کردن به جام دست بردارم.” با این جام، ما در مورد بازی هایی صحبت می کنیم که در کودکی از تلویزیون تماشا می کردم. حتی [2018] فینال مقابل مادرید وقتی شکست خوردند، از تلویزیون تماشا کردم. این چیزی است که قبلاً بخشی از تاریخ من است زیرا من آن را با چشمان خودم دیده ام. معنی آن غیرقابل توصیف است – من کلماتی برای توضیح اینکه بردن جام های بزرگی مانند این چه معنایی دارد، ندارم.

باشگاه می خواهد نشان دهد که آنها بخشی از تاریخ فوتبال هستند و آنها می خواهند سال به سال به نشان دادن آن ادامه دهند. بنابراین وقتی به شعار با هم بودن و داشتن این تاریخ در کنار هم فکر می کنم، فراتر از کلمات، فراتر از رویاهاست.»

کوناته در یک ملک شورایی در منطقه 11 پاریس بزرگ شد. ورزشگاه دو فرانس کمتر از 10 کیلومتر از آنجا فاصله دارد، اما دنیایی دور از دومین کودک از هشت کودک کوچک متولد شده از مهاجران مالی احساس می کند. او می‌خواست از رونالدو برزیلی تقلید کند و ساعت‌ها روی این مهاجم در یوتیوب مطالعه می‌کرد، اما زمانی که یک مربی جوانان در پاریس FC به مهاجم جوان توصیه کرد یک هافبک دفاعی شود، این رویا محو شد. بازی های این نوجوان در این نقش مورد توجه گسترده قرار گرفت و اندکی پس از 15 سالگی، بیش از 400 کیلومتر حرکت کرد تا به آکادمی سوشا بپیوندد. در آنجا بود که هافبک ورزشکار با اخلاق کاری شدید به هافبک میانی تبدیل شد و ابتدا توجه لیورپول و کلوپ را به خود جلب کرد. همچنین در سوشا بود که کوناته اولین و تا روز شنبه تنها طعم ورزشگاه دو فرانس را به دست آورد.

به یاد دارم که شش سال پیش به ورزشگاه دو فرانس رفتیم تا تیم های زیر 19 ساله سوشا را در فینال ببینیم. باورنکردنی است که فکر کنم همین چند سال پیش از روی سکوها مسابقه ای را در آن سطح تماشا می کردم، اولین باری که آنجا بودم و حالا در آنجا در فینال لیگ قهرمانان اروپا بازی خواهم کرد. واقعا یه سفره

من مانند اکثر جوانان پاریسی در قفس بازی می کردم. ما نمی توانستیم در استادیوم های مناسب فوتبال ببینیم، پول نداشتیم. و ما در زمین های مناسب بازی نکردیم، زیرا آن موقعیت ها را نداشتیم. اما ما راه هایی برای بازی فوتبال در هر زمان و هر کجا که می توانستیم پیدا کردیم. در مدرسه از نوار و کاغذ برای ساختن توپ فوتبال استفاده می‌کردیم و از بازی در خیابان خوشحال می‌شدیم. اگر یک توپ از فوم یا چرم یا پلاستیک ساخته شده بود، ما را در تمام طول روز مشغول می کرد. من و برادرانم در خیابان، در قفس بازی می‌کردیم و به همین دلیل است که فکر می‌کنم این ویژگی‌ها را داریم.»

کوناته بلافاصله و به طرز چشمگیری خود را در لیورپول تحمیل کرده است، اگرچه فرم خوب جوئل ماتیپ و تجربه لیگ قهرمانان اروپا رقابت شدیدی را برای یک نقش اصلی در کنار ویرجیل فن دایک در روز شنبه فراهم می کند. با این حال، کوناته سابقه افتخار آمیزی برای تقویت پرونده خود برای گنجاندن دارد. او در این فصل در 28 بازی برای لیورپول هرگز طعم شکست را نچشید. 23 برد او شامل ضربات پنالتی و 5 تساوی طولانی ترین شروع بدون شکست در دوران حرفه ای لیورپول است. او از زمانی که بوروسیا دورتموند در 19 ژانویه 2019 لایپزیگ را شکست داد، در هیچ بازی لیگی که شروع کرده بود، شکست نخورده است. او از خیابان های پاریس فاصله زیادی گرفته است.

کوناته می گوید: «رویای من در آن زمان این بود که یک فوتبالیست حرفه ای باشم. زمانی که 14 ساله بودم، فکر حضور در یک باشگاه برتر را نداشتم. اگر کسی از من می‌پرسید که در چه سنی می‌توانی برای لیورپول بازی کنی، می‌گفتم 28، 29 سال داشتم. در آن زمان آرزوی این بود که حرفه‌ای بازی کنم. نمی‌توانستم فراتر از آن فکر کنم.» و حالا؟ برای اینکه روزی بهترین مدافع میانی جهان شوم. و همه عناوین را به دست آورد. هر کس.”