مطالعه نشان می‌دهد که اگر سوخت‌های فسیلی ارزش خود را از دست بدهند، مردم ایالات متحده و بریتانیا با آسیب‌های مالی بزرگی مواجه می‌شوند | سوخت های فسیلی

یک مطالعه نشان می‌دهد که با وجود بسیاری از میادین نفت و گاز در کشورهای دیگر، اگر اقدامات اقلیمی ارزش دارایی‌های سوخت فسیلی را کاهش دهد، افراد در کشورهای ثروتمند با خسارات مالی هنگفتی روبرو می‌شوند.

محققان برآورد کردند که اگر جهان قاطعانه برای کاهش انتشار کربن و محدود کردن گرمایش جهانی به 2 درجه سانتیگراد حرکت کند، پروژه های نفت و گاز موجود به ارزش 1.4 تریلیون دلار (1.1 تریلیون پوند) ارزش خود را از دست خواهند داد. با ردیابی هزاران پروژه از طریق 1.8 میلیون شرکت تا صاحبان نهایی آنها، تیم دریافت که بیشتر زیان ها توسط افراد از طریق بازنشستگی، صندوق های سرمایه گذاری و دارایی های سهام متحمل می شود.

این تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که مؤسسات مالی 681 میلیارد دلار از این دارایی‌های بالقوه بی‌ارزش را در ترازنامه خود دارند، که بیش از 250 تا 500 میلیارد دلار دارایی‌های مسکن فرعی قیمت‌گذاری نادرست است که باعث بحران مالی 08-2007 شد.

محققان پیش‌بینی نکردند که آیا این «دارایی‌های سرگردان» سوخت‌های فسیلی چه زمانی باعث سقوط مالی می‌شوند یا خیر، اما گفتند که اندازه این تعداد نگران‌کننده است. ایالات متحده و بریتانیا کشورهایی هستند که بیشترین دارایی های بالقوه را در بخش مالی خود دارند.

به طور کلی، این مطالعه محاسبه کرد که افراد دارای 54 درصد از 1.4 تریلیون دلار دارایی نفت و گاز در معرض خطر هستند – 756 میلیارد دلار. سه چهارم این افراد در 38 کشور توسعه یافته در گروه سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) هستند. دولت ها و اعتباردهندگان شرکت ها تعادل را حفظ می کنند.

اما این نسبت در ایالات متحده و بریتانیا بسیار بالاتر است، جایی که افراد به ترتیب 86٪ و 75٪ از دارایی های بالقوه سرگردان را دارند. در مقابل، 80 درصد از این دارایی ها در چین متعلق به دولت است.

دکتر گرگور سمینیک، از دانشگاه ماساچوست آمهرست، که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، گفت: «اکنون کاملاً واضح است که شرکت های سوخت فسیلی کارهایی را انجام می دهند که با کاهش تغییرات آب و هوایی سازگار نیست. آبان نیوز اخیرا فاش کرده است که شرکت‌های نفت و گاز در حال برنامه‌ریزی تعداد زیادی از پروژه‌های «بمب کربنی» هستند که اهداف آب و هوایی مورد توافق بین‌المللی را از بین می‌برند.

Semieniuk گفت: “من تصور نمی کردم که افراد در نهایت با این همه خطر مواجه شوند.” این امر به ویژه برای کشورهایی مانند ایالات متحده و بریتانیا که به عنوان بازنده‌های بزرگ نشان می‌دهند مرتبط است. اینجاست که فکر می‌کنم خسارات واقعاً در جامعه پخش می‌شود.»

این مطالعه که در ژورنال Nature Climate Change منتشر شد، گفت که میزان تغییرات مورد نیاز برای مقابله با بحران آب و هوا “بقدر زیاد است که فروپاشی سریع صنایع سوخت فسیلی خطرات انتقال بزرگی را به همراه دارد”. محققان سناریویی را که در آن برای محدود کردن گرمایش جهانی و افزایش دما به میزان 3.5 درجه سانتیگراد انجام نشده بود، با سناریویی مقایسه کردند که در آن اقدامات اساسی انجام شد و افزایش دمای جهانی به 2 درجه سانتیگراد محدود شد.

در سناریوی دوم، پروژه‌های نفت و گاز با ارزش امروز 1.4 تریلیون دلار نمی‌توانند به تولید ادامه دهند و ارزش خود را از دست بدهند. این تیم این ضرر را از 43439 دارایی تولید نفت و گاز از طریق شبکه ای متشکل از 1.8 میلیون شرکت تا مالکان نهایی آنها ردیابی کرد. آنها نتیجه گرفتند: “بیشتر ریسک بازار متوجه سرمایه گذاران خصوصی، عمدتا در کشورهای OECD، از جمله قرار گرفتن در معرض قابل توجهی از طریق صندوق های بازنشستگی و بازارهای مالی است.”

کشورهایی که بیشترین ضرر را در بخش مالی متحمل می شوند، ایالات متحده با 283 میلیارد دلار در معرض خطر، و انگلیس (98 میلیارد دلار) هستند که هر دو بسیار بالاتر از کشور سوم، بهشت ​​مالیاتی جزایر ویرجین بریتانیا (28 میلیارد دلار) هستند. . کانادا و استرالیا در رده ششم قرار دارند. حدود 90 درصد از ریسک در بریتانیا به دلیل مالکیت دارایی های نفت و گاز در سایر نقاط جهان است.

شرکت‌های خاورمیانه در سناریوی 2C چنین زیان بالایی ندارند، زیرا مقداری از نفت و گاز همچنان استفاده خواهد شد و ارزان‌ترین تامین‌کننده‌ها هستند.

سمینیک گفت 681 میلیارد دلار دارایی های نفت و گاز بالقوه بی ارزش در ترازنامه موسسات مالی در مقایسه با دارایی های مسکن فرعی که منجر به سقوط مالی 2007-2008 شد، بزرگ است.

او گفت: «اگر به کاهش تغییرات آب و هوایی اعتقاد داشته باشیم، می‌توان این اعداد را به این معنا مقایسه کرد که مجموعه‌ای از دارایی‌های با قیمت نادرست در اطراف شناور هستند. این عدد بسیار نگران کننده است. اگر انتقال [to a net zero world] با احتیاط مدیریت نمی شود، خطر بی ثباتی مالی را افزایش می دهد.

Mike Coffin، در اندیشکده مالی Carbon Tracker Initiative، گفت که تحلیل جدید مکمل تحقیقات خود CTI است که اخیراً نشان می‌دهد شرکت‌های نفتی در خطر هدر دادن ۵۰۰ میلیارد دلار در پروژه‌های آینده هستند.

کافین گفت که این مطالعه بر زیان های آتی ناشی از دارایی های موجود متمرکز شده است. آنچه مهم است این است که سرمایه‌گذاران ریسک سرمایه‌گذاری عظیم در دارایی‌های جدید را تشخیص دهند که با تضعیف تقاضای فسیلی درازمدت، خطر سرگردان شدن را به دنبال دارد. آبان نیوز اخیراً با CTI همکاری کرد تا نشان دهد که 12 شرکت بزرگ نفتی در مسیر خرج کردن 103 میلیون دلار در روز تا سال 2030 برای پروژه‌هایی هستند که به معنای شکست تلاش‌ها برای حفظ گرمایش جهانی زیر 2 درجه سانتیگراد است.

این مطالعه همچنین بر اکتشاف و تولید متمرکز بود. کافین گفت، اما شامل سایر بخش‌های صنعت نفت و گاز، مانند پالایشگاه‌ها و تامین‌کنندگان تجهیزات، زیان‌های احتمالی را افزایش می‌دهد. “میزان کلی ریسک دارایی های سرگردان در صنعت نفت و گاز احتمالاً به طور قابل توجهی بزرگتر از مقدار کمی است که در این مطالعه نشان داده شده است.”