آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دبلیواخیراً با یک موضوع منزجر کننده از خواب بیدار شده اند. شرکت‌های آب در بریتانیا – از زمانی که در سال 1989 خصوصی شدند – به جای سرمایه‌گذاری مناسب در کارهای جدید تصفیه فاضلاب، 72 میلیارد پوند سود سهام را به سهامداران خود واگذار کرده‌اند. سیستم فاضلاب ما قدیمی و کم اندازه است، و به طور معمول به طور کلی دور زده می شود، زیرا شرکت ها اجازه می دهند فضولات خام انسان مستقیماً به رودخانه های ما بریزد. آنها برخی از آنها را به زهکشی متعفن و تقریباً بی جان تبدیل کرده اند.
این همان چیزی است که شما از سال ها شکست سیاست ها و تقریباً سقوط نظارت و اجرا توسط دولت های متوالی دریافت می کنید. فاضلاب تصفیه نشده نه تنها رودخانه های ما را با مواد مغذی بیش از حد پر می کند، بلکه منبع اصلی میکروپلاستیک هایی است که اکنون آنها را آلوده می کند. این شامل طیف گسترده ای از سموم دیگر، از جمله PFAS ها است: “مواد شیمیایی برای همیشه” که موضوع فیلم آب های تاریک بود. این ممکن است کاهش آشکار اخیر جمعیت سمور را توضیح دهد: پس از بهبودی از آفت‌کش‌های آلی کلر مورد استفاده در قرن بیستم، اکنون آنها توسط آلاینده‌های جدید ضربه می‌خورند.
اما در اینجا سوالی وجود دارد که به ندرت کسی می پرسد: چه اتفاقی می افتد زمانی که سیستم فاضلاب ما طبق برنامه کار می کند؟ چه اتفاقی می‌افتد وقتی کثیفی فیلتر می‌شود و آبی که از تصفیه خانه‌های فاضلاب خارج می‌شود دیگر برای زندگی خطرناک نیست؟ در حین تحقیق در مورد کتابم به طور تصادفی به جواب رسیدم Regenesis، و من هنوز درگیر آن هستم. هنگامی که سیستم آنطور که باید کار کند، احتمالاً به همان اندازه مضر است که شرکت های آب بی پروا از آن عبور کنند. این یک داستان شگفت انگیز و تکان دهنده است، اما به سختی توسط رسانه ها لمس شده است.
اغلب به ما می گویند میکروپلاستیک های وارد شده به سیستم فاضلاب، که از خرده لاستیک های شسته شده از جاده ها، لباس های مصنوعی که می پوشیم و بسیاری از منابع دیگر، یک مشکل شرورانه است که حل آن تقریبا غیرممکن است. اما یک تصفیه فاضلاب مدرن و به خوبی اجرا می شود که 99 درصد از این الیاف را از فاضلاب حذف می کند. تا کنون خیلی خوب. اما – و در این مرحله ممکن است بخواهید تصمیم بگیرید که بخندید یا گریه کنید – پس از غربالگری آنها از منبع آب، شرکت های تصفیه آنها را دوباره به طبیعت رها می کنند. در انگلستان، از لجن فاضلاب غربالگری شده توسط عملیات تصفیه، 87 درصد به مزارع ارسال می شود. میکروپلاستیک‌هایی که با فرآیند تصفیه با دقت از فاضلاب خارج می‌شوند، سپس در لجن فاضلابی که شرکت‌های آب به عنوان کود به کشاورزان می‌فروشند، در سراسر زمین پخش می‌شوند.
سپس چه اتفاقی برای آنها می افتد؟ برخی – شاید بیشتر – خاک را شسته و وارد رودخانه ها می کنند: به عبارت دیگر، چه فاضلاب غربال شود یا نه، میکروپلاستیک های موجود در آن در همان مکان قرار می گیرند. برخی دیگر در خاک جمع می شوند.
سخت است تصمیم بگیرید که کدام بدتر است. آزمایش‌ها نشان می‌دهند که چگونه میکروپلاستیک‌ها از میان شبکه‌های غذایی خاک آبشار می‌شوند و برخی از حیوانات ساکن آن را مسموم می‌کنند. هنگامی که آنها به نانوذرات تجزیه می شوند، می توانند توسط قارچ های خاک جذب شده و توسط گیاهان انباشته شوند. ما در حال حاضر نمی دانیم عواقب خوردن این محصولات آلوده چه می تواند باشد.
آزمایش لجن فاضلاب از سال 1989 به روز نشده است، بنابراین هیچ بررسی برای ذرات پلاستیک یا اکثر مواد شیمیایی مصنوعی دیگر وجود ندارد. مطالعه‌ای که توسط دولت سفارش داده شد، اما سپس مخفی ماند، نشان داد که لجن فاضلابی که در زمین‌های کشاورزی ما پخش می‌شود حاوی کوکتل قابل‌توجهی از مواد خطرناک، از جمله PFASs، بنزو(a)pyrene (یک گروه سرطان‌زا)، دیوکسین‌ها، فوران‌ها، PCBs و PAHs است. ، که همگی پایدار و بالقوه تجمعی هستند.
آنها از کجا آمده اند؟ زیرا جریان های زباله ما در همه جا و همه جا تفکیک و ضعیف تنظیم نشده اند. منبع اصلی PFAS ها در فاضلاب احتمالا تجارت ساختمان است. “مواد شیمیایی Forever” در رنگ‌ها، درزگیرها و پوشش‌ها، درزگیرها، چسب‌ها و مواد سقف یافت می‌شوند. شواهدی که توسط یکی از صاحبان صنعت برای من فرستاده شده نشان می دهد که تنظیم کننده ها در سراسر جهان چشم خود را بر دفع زباله های مایع در سایت های ساختمانی می بندند. ابزارها شسته می شوند و سطوح با آب پاشیده می شوند که سپس در زهکشی ریخته می شود. بدون مقررات، پیمانکاران انگیزه‌ای برای استفاده از فناوری‌هایی ندارند که از مهار زباله‌های مایع اطمینان حاصل کنند. اگر رقبای شما مجبور نیستند چرا این هزینه را انجام دهید؟
آیا این داستان می تواند بدتر شود؟ آه بله. گاهی اوقات میکروپلاستیک ها پخش می شوند به عمد بر روی خاک توسط کشاورزان، تا آن را شکننده تر کند. در سرتاسر اروپا، هزاران تن پلاستیک نیز به کودها اضافه می شود تا از کیک شدن آنها جلوگیری شود. یا به تاخیر انداختن آزاد شدن مواد مغذی موجود در آنها. گلوله های کود با لایه های پلاستیکی – پلی اورتان، پلی استایرن، پی وی سی، پلی آکریل آمید و سایر پلیمرهای مصنوعی – پوشانده می شوند که برخی از آنها سمی هستند و همگی به میکروپلاستیک ها تجزیه می شوند. تقریبا غیر قابل باور است که آلودگی عمدی خاک های کشاورزی به آلاینده های پایدار و تجمعی هم گسترده و هم قانونی باشد.
این عمل، و همچنین پخش لجن فاضلاب آلوده، باید فوراً متوقف شود، قبل از اینکه بخش‌های وسیعی از زمین‌های کشاورزی غیرقابل استفاده شوند و آسیب به اکوسیستم‌ها، از خاک تا دریا، غیرقابل برگشت باشد. این غم انگیز است که مواد مغذی موجود در لجن فاضلاب را نمی توان به طور ایمن استفاده کرد، اما به نظر من هیچ راه حلی فوری در سیستم ناکارآمد ما وجود ندارد، جز سوزاندن آن. تنها زمانی که مواد شیمیایی سمی و انباشته شده ممنوع باشد، جریان های زباله جدا شده و آزمایشات مناسب انجام شود، فاضلاب برای پخش بی خطر خواهد بود.
همین الان داریم زمین را مسموم می کنیم و به احتمال زیاد خودمان را مسموم می کنیم. این می تواند یکی از کشنده ترین مسائل باشد. و به ندرت کسی می داند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
