پایداری برای بن کامپتون، ماشین اجرای کنت در اوایل فصل سودمند است | کریکت

Eون کامپتون کاملاً نمی‌داند در این چند هفته چه اتفاقی افتاده است. با صحبت کردن با او، واضح است که او فرصتی برای فکر کردن در مورد عملکردی که باعث شد بازکن کنت به بهترین بازیکن ضربه زن در کشور تبدیل شود و او را برای بازی با نیوزلند در روز پنجشنبه برای تیم انتخابی کانتی فراخوانی کند، نداشته است.

او می‌گوید: «همه چیز آنقدر بی‌رحمانه بود که فکر نمی‌کنم واقعاً غرق شده باشد». “من فقط مشغول تلاش برای ماندن در لحظه بودم.” کامپتون 9 بازی در 9 هفته انجام داده است و 129 بازی مقابل اسکس، 104 بازی خارج از خانه و 115 بازی مقابل لنکاوی، 89 بازی مقابل همپشایر، 93 بازی مقابل یورکشایر، 47 و 63 بازی بدون بازی مقابل ساری، 140 و 68 بازی بدون بازی مقابل نورثانتز انجام داده است. با 878 مسابقات قهرمانی شهرستان با میانگین 109، او باید نگران باشد که اگر بیش از حد در مورد آن فکر کند، خودش را از خواب بیدار کند.

همین سال گذشته، کامپتون برای پلامتری در لیگ برتر ناتینگهام‌شایر، مقابل رادکلیف-آن-ترنت، کاوالیرز و کارینگتون، و موسسه کیمبرلی بازی می‌کرد و در مقابل بازیکنان باشگاهی که در یک شهرستان کوچک بازی کرده بودند یا مسابقه‌ای داشتند، می‌دوید. یا دو نفر در کریکت درجه یک. کامپتون خود یکی از آنها بود. او در 19 سالگی از آفریقای جنوبی به اینجا آمد. در 10 سال تلاش برای پیشرفت در کریکت انگلیسی، او پنج مسابقه درجه یک برای ناتینگهام شایر انجام داد، زمانی که 98 دوش با میانگین 14 و امتیاز برتر انجام داد. از 20.

بقیه زمان‌ها، کامپتون برای ویمبلدون، یا ریچموند، یا پلامتری بازی می‌کرد، یا در تیم‌های XI دوم کانتی کنار می‌رفت. اکنون او صدها حمله از بهترین حملات را در کشور انجام می دهد. کامپتون می‌گوید: «می‌دانم که انگار از جایی نیامده‌ام، مردم از من می‌پرسند کجا بوده‌ام و من سعی می‌کنم توضیح دهم که دو سال و نیم در Notts کار کرده‌ام و پیشرو بودم. گلزن این کشور در تیم دوم کریکت در چند سال اخیر. فقط این است که همه چیز از سطح تیم اول دور بوده است.”

پس از اینکه ناتینگهام شایر در پایان تابستان گذشته کامپتون را رها کرد، او برای بازی برای کوهنوردان در زیمبابوه به بیرون رفت. از آن زمان، او 1357 دوی فرست کلاس با میانگین 97 و 360 دوی دیگر در 52 مسابقه کریکت یک روزه انجام داده است. در ناتینگهام شایر، او با حسیب حمید، که باشگاه در همان زمان قرارداد امضا کرده بود، رقابت می‌کرد، و متوجه شد که موقعیت‌های تیم اصلی آنقدر نادر است که «احساس می‌کرد برای جانم می‌جنگم».

حالا او یاد گرفته است که در این مورد آرامش بیشتری داشته باشد. این کمک کرد که کنت، که کامپتون را از طلسم در XI دوم خود می‌شناخت، در مورد آنچه که از او می‌خواستند بسیار واضح بود. آنها به یک ضربه زن چپ دست ثابت نیاز داشتند. او به آنها گفت: “من نمی توانم قول بدهم، اما فکر می کنم می توانم این کار را برای شما انجام دهم.”

می‌توانید درک کنید که چرا کامپتون در ناتینگهام‌شر احساس ناامیدی کرده بود. او شش سال منتظر آن فرصت بود تا به خودش و دیگران ثابت کند که می تواند این کار را انجام دهد. کامپتون می‌گوید: «می‌دانستم که می‌خواهم در انگلیس یک حرفه‌ای باشم. رویا از دوران جوانی وجود داشت، اما چیزی که برای من سخت بود این بود که مدت زیادی در بیرون بودم. تلاش برای به دست آوردن فرصت چیزی بود که واقعا برایم سخت بود. فقط فرصت نکردم

من فقط کریکت باشگاهی بازی می‌کردم، سعی می‌کردم نشان دهم که چه کاری می‌توانم انجام دهم، و کارهای زیادی در پشت صحنه انجام می‌دادم تا مطمئن شوم که بازی‌ام نظم خوبی دارد. اما واقعیت این است که تیم‌های شهرستانی به دنبال جذب از آکادمی‌های خود هستند و به‌عنوان مردی که از بیرون آمده است، احساس می‌شود که شما باید دو برابر آن‌ها بهتر از این فرصت‌ها کار کنید.»

همپشایر چند بازی دوم یازدهم را به او داد، همینطور دورهام، اما هرگز به قرارداد منتهی نشد. بسیاری از مردم تسلیم می شدند. کامپتون به آن پایبند بود «زیرا من کاملاً احساس می‌کردم که این همان کاری است که می‌خواهم انجام دهم، اما آن سال‌های جوان‌تر، 20 تا 24 سالگی بسیار سخت بودند». تا 26 سالگی و پایان مدرک دانشگاه آزاد که در آن تحصیل می کرد، به خودش فرصت داد. در این میان، او با آنچه در کریکت باشگاهی به دست می آورد و با مربیگری زنده می ماند. ناتینگهام شایر به موقع او را به دست آورد. وقتی این کار درست نشد، او خوش شانس بود که کنت به اندازه کافی باهوش بود که از او فرصت استفاده کرد.

این فقط یک داستان در مورد Compton نیست، بلکه در مورد فرصت در کریکت انگلیسی است. اگر نمی دانید، یا تا به حال حدس نزده بودید، او بخشی از یکی از سلسله های بزرگ کریکتینگ است. پدر، عمو و عموی بزرگش همگی کریکت درجه یک بازی می‌کردند، پسر عمویش، نیک، برای انگلستان، سامرست و میدلسکس بازی می‌کرد و پدربزرگش، دنیس، (البته) یکی از بهترین بات‌بازانی بود که تا به حال این بازی را انجام داده است. . او زمانی که بن سه ساله بود درگذشت، بنابراین او را فقط «از طریق داستان‌ها، گفتگوهای خانوادگی، یا افراد قدیمی که به من می‌گفتند: «اوه، پدربزرگت را در سال 1947 تماشا کردم» می‌شناسد.

نیک الگوی او در دوران رشد بود. تصور کنید همه چیز برای شما پیش می‌آید و باز هم برایتان سخت است که وارد بازی شوید زیرا از مسیر معمولی عبور نکرده‌اید. حالا تصور کنید که برای همه بازیکنانی که یکی از معروف‌ترین نام‌های ورزش را پشت سر خود ندارند، یا به شبکه‌ای از ارتباطات خانوادگی دسترسی ندارند، یا توانایی حمایت از خودشان را ندارند، چقدر سخت‌تر است. می توانید در کریکت باشگاه کسب درآمد کنید. تعداد زیادی از آنها وجود دارد.

کامپتون خودش با بعضی ها و علیه بعضی ها بازی کرده است. “من افراد زیادی را می شناسم که تصمیم گرفتند ادامه دهند، بچه هایی که در 24 سالگی ورزش را کنار گذاشتند، زمانی که، در واقع، سال های مهم یک بتمن از 27 سالگی شروع می شود و شما واقعاً شروع به درک بازی خود می کنید.” او می گوید. من همیشه احساس می‌کردم که دارم همه کارها را درست انجام می‌دهم، فقط در جایی نبود که مردم به آن نگاه می‌کردند.»