پیچ و تاب ها، چرخش ها و ضرب الاجل های تنگ: چگونه معامله بوهلی با چلسی انجام شد | چلسی

سیهلسی بالاخره می تواند به آینده فکر کند. یکی از عجیب ترین، غیرقابل پیش بینی ترین و سیاسی ترین قسمت های تاریخ فوتبال انگلیس بالاخره به پایان رسید. رومن آبراموویچ ساختمان را ترک کرد و کنسرسیوم تاد بوهلی کنترل چلسی را پس از آن که دولت بریتانیا مجوز تصاحب 4.25 میلیارد پوندی را صادر کرد تا یک هفته تا پایان مجوز فعالیت ویژه باشگاه به پایان برسد، به دست گرفت.

آن تاریخ، 31 مه، در دفتر خاطرات بزرگ به چشم می خورد. زمانی که منابع دولتی به دلیل ترس از اینکه آبراموویچ می‌خواهد از قول خود مبنی بر نادیده گرفتن وام 1.6 میلیارد پوندی خود به باشگاه رد کند، این قرارداد در خطر سقوط است، احساس خطر می‌کرد. وحشیانه ترین سناریوها این بود که چلسی اگر ضرب الاجل فروش را از دست بدهد، شکست می خورد و با توجه به تمام پیچ و تاب ها در سه ماه گذشته، همیشه نمی توان کاملاً مطمئن بود که داستان با قول گروه بوهلی به توماس پایان می یابد. توخل بودجه قابل توجهی برای بازسازی تیمش دارد.

تنها راه کنار آمدن این بوده است که ناباوری خود را از زمانی که حمله روسیه به اوکراین در 24 فوریه، مالکیت 19 ساله آبراموویچ بر چلسی را غیرقابل دفاع کرد، متوقف کنید. وقایع به سرعت پس از نامگذاری الیگارش روس در پارلمان توسط کریس برایانت، نماینده حزب کارگر، رخ داد که گفت که این مرد 55 ساله توسط وزارت کشور در سال 2019 به عنوان دارای ارتباط با دولت روسیه و “فعالیت ها و اقدامات فاسد” شناسایی شد. . نوشته بر روی دیوار بود. آبراموویچ که به بانک آمریکایی Raine دستور داده بود جستجو برای مالک جدید را آغاز کند، می دانست که بازی تمام شده است.

هانسیورگ ویس، میلیاردر سوئیسی 86 ساله، پیش از این گفته بود که تا زمانی که آبراموویچ قصد خود را برای فروش در 2 مارس تایید کرد، علاقه مند به خرید چلسی است. این روند در حال انجام بود. مناقصه گران بالقوه شروع به اجرای طرح هایی کردند که برخی کمتر معقول و برخی دیگر معتبرتر بودند.

محسن بایراک، تاجر ترک، بارها اصرار داشت که در حال ارائه پیشنهاد است. نیک کندی، سرمایه دار بریتانیایی پس از انداختن کلاهش به رینگ، سر و صدای زیادی به پا کرد. برنارد آنتوی بواسیاکو، مالک معدن طلای غنا، گفت که او یک پیشنهاد جدی است.

کار راین این بود که سر و صدا را کم کند. به زودی مشخص شد که ویس با تاد بوهلی، یکی از مالکان لس آنجلس داجرز، همکاری کرده است. سرمایه گذاران بوهلی شامل مالک همکارش داجرز مارک والتر، توسعه دهنده املاک بریتانیایی جاناتان گلدشتاین و شرکت سرمایه گذاری ایالات متحده Clearlake Capital بودند. این گروه واقعاً واقعی به نظر می رسید و از همان ابتدا احساس می کرد که افراد مورد علاقه آشکار هستند.

با این حال، زمانی که دولت در 10 مارس، آبراموویچ را تحریم کرد، این روند پیچیده بود. چلسی تحت مجوز فعالیت محدودی قرار گرفت که آن‌ها را از فروش بلیت‌های جدید برای بازی‌های خانگی منع کرد، هزینه‌های سفر را محدود کرد، آنها را مجبور کرد فروشگاه باشگاه را ببندد و مانع از انعقاد قراردادهای جدید شود، و آن‌ها را ناتوان در توقف آندریاس کریستنسن و آنتونیو رودیگر رها کرد. از ترک با نقل و انتقالات آزاد.

ناگهان فروش یک لایه خطر اضافی داشت. دولت اجازه نمی دهد حتی یک ریال به آبراموویچ برسد. راین، با کمک رئیس چلسی، بروس باک، و مدیر باشگاه، مارینا گرانوفسکایا، برای یافتن فهرست کوتاهی از چهار پیشنهاد تا 25 مارس، در برابر زمان مبارزه کردند. آنها گروه بوهلی بودند، کنسرسیومی به رهبری سر مارتین بروتون و لرد کو، پیشنهادی که خانواده ریکتس و کنسرسیوم استفان پاگلیوکا در آن حضور داشتند.

مرحله بعدی شروع شد – و کمتر سرگیجه آور نبود. خانواده ریکتس با اتهامات تاریخی اسلام هراسی مواجه شدند، با مخالفت هواداران چلسی مواجه شدند و در نهایت پس از اینکه کنسرسیوم آنها در تصمیم گیری درباره نحوه تامین مالی پیشنهاد نهایی ناکام ماندند، از رقابت کنار کشیدند. گروه بروتون، که به طرز جالبی از سوی جاش هریس و دیوید بلیتزر، سهامداران کریستال پالاس حمایت می‌شد و از لوئیس همیلتون و سرنا ویلیامز کمک گرفت. پاگلیوکا از جان تری کمک گرفت.

مسابقه تلخ شد. باک با اتهام طرفداری نسبت به خانواده ریکتس مواجه شد و زمانی که سر جیم رتکلیف، مالک اینئوس، پیشنهادی 4.25 میلیارد پوندی ارائه کرد، درست زمانی که راین در حال آماده شدن برای انتخاب گروه بوهلی به عنوان پیشنهاد دهندگان مورد علاقه در 29 آوریل بود، شوکه شد.

رتکلیف خیلی دیر آن را ترک کرده بود. راین بیش از حد پیش رفته بود و در 6 می قرارداد خرید با گروه بوهلی امضا شد. بوهلی و شرکای او هر آزمونی را پس داده بودند. آنها قیمت درخواستی آبراموویچ 2.5 میلیارد پوند را برآورده کرده بودند و موافقت کردند که 1.75 میلیارد پوند دیگر در زیرساخت های چلسی سرمایه گذاری کنند. همچنین قرار بود پاداش های قابل توجهی به Granovskaia و Buck به عنوان تقدیر از نقش های آنها در این معامله پرداخت شود.

با این حال هنوز چالش هایی برای غلبه بر وجود داشت. دولت باید این فروش را تایید می کرد و نگرانی هایی در مورد بدهی 1.6 میلیارد پوندی فوردستام، شرکت مادر چلسی، به Camberley International Investments، یک شرکت مستقر در جرسی که به نظر می رسد با آبراموویچ مرتبط است، وجود داشت.

در ادامه، وقتی منابع دولتی این احتمال را مطرح کردند که آبراموویچ اجازه دهد چلسی از کار بیفتد، هواداران وحشت کردند. با این حال سناریوی روز قیامت کمی بیش از حد احساس می شد. مذاکرات ادامه یافت و راه حلی پیدا شد. 2.5 میلیارد پوند اولیه از فروش به یک حساب امانی می‌رود و تا زمانی که دولت راضی شود پول به یک موسسه خیریه برای قربانیان جنگ در اوکراین خواهد رفت و آخرین مانع زمانی که آبراموویچ از سر راه برداشته شد، باقی خواهد ماند. با ضمانت‌های الزام‌آور قانونی موافقت کرد که بیان می‌کرد پول حاصل از وام به حساب مسدود شده تحت کنترل دولت وارد می‌شود.

یک منبع وست مینستر در اوایل این هفته گفت: «ما در حال رسیدن به آنجا هستیم. از مایک پنروز، مدیر اجرایی سابق یونیسف در بریتانیا خواسته شده بود که ریاست این بنیاد خیریه را بر عهده بگیرد. در انتهای تونل نور بود. چلسی پایان فصل سختی را پشت سر گذاشته بود، صندلی‌های خالی در استمفوردبریج در چندین بازی نشان‌دهنده وضعیت بد آنها بود، اما بالاخره صبح چهارشنبه با خبرهای خوبی از خواب بیدار شدند. دولت بالاخره مجوز فروش را صادر کرده بود و چلسی می‌توانست منتظر زندگی تحت رهبری بوهلی باشد.