پوتین از قانون مردان ثروتمند بریتانیایی برای جلوگیری از بررسی دقیق استفاده کرده است که برای همه ما هزینه ای فلج کننده دارد | نیک کوهن

حقیقت این است که اولین قربانی جنگ باشد، اما در بریتانیا توانایی گفتن حقیقت در مورد روسیه قبل از اینکه پوتین به ارتش خود دستور پیشروی بدهد، از بین رفت.

برای درک کامل خشم و شرم ناشی از سانسور پلتوکراتیک، باید در مورد قدرت روسیه بنویسید. خشم به این دلیل که بریتانیا کشور ماست و ادعا می‌کند کشوری آزاد است، و با این حال الیگارش‌های خارجی می‌توانند حقیقت را به همان اندازه که پوتین در روسیه می‌تواند در اینجا دستکاری کنند. شرمنده زیرا ما نمی توانیم اولین وظیفه روزنامه نگاران را انجام دهیم و به زبان انگلیسی ساده صحبت کنیم بدون اینکه روزنامه های ما خطر هزینه های حقوقی سرسام آور را بپذیرند.

در فضای امن مجلس عوام، کریس برایانت، نماینده حزب کارگر از اسناد دولتی فاش شده نقل قول کرد که می گوید رومن آبراموویچ به دلیل “ارتباطات او با دولت روسیه و ارتباط عمومی او با فعالیت ها و اقدامات فاسد” باید تحت نظر باشد. خدایا کمک کن هرکسی که اینقدر بیرون می گوید وقتی دولت او را در لیست تحریم قرار نداده است.

وقتی می‌پرسید لندن چگونه به مرکز فساد تبدیل شد، هزینه‌های به چالش کشیدن ثروت را در نظر داشته باشید. قانون آنگلوساکسون به جای عدالت واقعی، عدالت طبقاتی را به ارمغان می آورد. احکام تک تک قاضی ها مقصر نیستند – هر تقصیری که داشته باشند، رشوه نمی گیرند. اما بهای صدور حکم به قدری بالاست که کمتر کسی جرأت می‌کند که با این صورت‌حساب باقی بماند. یک سیستم را می توان تقلب کرد حتی اگر افراد متولی آن صادق باشند، و تعصب نهادی در سیستم قضایی انگلیس به نفع ثروت است که به اندازه نژادپرستی نهادی در پلیس فراگیر است.

بگذارید یک مثال برای هزاران مثال باشد. نیکلاس تنزر، روشنفکر پاریسی در توییتی نوشت که همتایان فرانسوی جورج گالووی و نایجل فاراژ به عنوان “احمق های مفید” کرملین عمل کردند که در کانال تبلیغاتی پوتین RT ظاهر شدند. RT شکایت کرد و ادعا کرد که تنزر نه تنها ایستگاه را افترا زده است، بلکه او به خاطر “تجاوز به حیثیت” روزنامه نگارانش مقصر است – گویی که نگهبانان امنیتی هر بار که سر کار می روند، حیثیت هک ها را از او سلب نکرده اند. به طور طبیعی، دادگاه های فرانسه علیه RT رای دادند. به طرز شگفت انگیزی برای هر کسی که در مبارزات برای آزادی بیان در بریتانیا دخیل بود، هزینه این پرونده فقط 10000 یورو (8400 پوند) بود.

آن را با قیمت نوشتن در مورد رژیم پوتین در بریتانیا مقایسه کنید. در ژانویه 2021، پس از اینکه ماموران پوتین او را مسموم کردند اما قبل از زندانی شدن او، الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان روسیه، کاترین بلتون را ستود. مردم پوتین. این در واقع کتاب لحظه ای است که نشان می دهد چگونه مردان KGB خطرناک ترین دولت سرکش جهان را ایجاد کردند. آبراموویچ، سه میلیاردر روسی دیگر و شرکت انرژی پوتین روس نفت شکایت کردند.

قضیه پیش پا افتاده بود. ناشران بلتون، هارپر کالینز، با ایجاد تغییراتی در متنی که اکثر خوانندگان متوجه آن نمی‌شوند، موافقت کردند. با این حال، اگرچه هرگز به جلسه کامل رسیدگی نشد، اما این پرونده برای من فاش شد، برای هارپرکالینز 1.5 میلیون پوند هزینه داشت – 178 برابر قیمت محاکمه افترا در فرانسه. در واقع، هارپر کالینز به دلیل انتشار کتابی علیه پوتین توسط سیستم حقوقی انگلیس، به مبلغ ناچیزی جریمه شد.

زمانی که وظیفه پلیس دستگیری مفسدان است، ممکن است به خبرنگاران اهمیت ندهید. با این حال، قانون مردان ثروتمند “ما” تضمین می کند که پلیس تقریباً تسلیم شده است. دولت در سال 2018 دستورهای ثروت غیرقابل توضیحی را به عنوان یک حمله “تمام طیف” به ثروت غیرقانونی که از طریق بازار دارایی شسته می شود، معرفی کرد. متوجه نمی‌شد که ثروتمندان فوق‌العاده می‌توانند بهترین وکلای لندن را استخدام کنند، وکلایی که چیزی بیشتر از وکلایی هستند که دولت می‌تواند از عهده آن برآید.

زمانی که آژانس جنایات ملی در پرونده ای علیه خانواده رخات علی اف، معاون سابق سرویس امنیت دولتی قزاقستان شکست خورد، مجبور شد 1.5 میلیون پوند هزینه حقوقی بپردازد، که به نظر می رسد در دادگاه عالی تبدیل به یک اتهام استاندارد شده است. بودجه سالانه آن برای ردیابی پولشویان کاملاً از بین رفت.

داستان جهان در قرن بیست و یکم افزایش قدرت دولت های دیکتاتوری و همدستان آنها و فروپاشی قدرت نیروهای پلیس پاسخگو و روزنامه نگارانی است که قرار است با آنها مبارزه کنند.

اگر می‌توانستیم از بدبختی‌ای که فساد بریتانیا بر جهان تحمیل می‌کند احساس شرمندگی کنیم، قانون را به طور اساسی اصلاح می‌کردیم. ما به یک سیستم حقوقی قاره ای نزدیکتر خواهیم شد. ما قضاوت را به خودی خود تبدیل به یک حرفه می کنیم و به تدریج جذب قضات در ردیف وکلا و وکلای دادگستری را که به نظر می رسد هزینه های ناپسند را معقول می دانند، حذف می کنیم. ما فروش قوانین انگلیسی را به عنوان یک سرویس لوکس در بازار جهانی متوقف می کنیم و می گوییم اولین وظیفه آن باید پاسخگویی به نیازهای مردم این کشور باشد. و ما محدودیت هایی را برای هزینه هایی که وکلای ابرثروتمندان می توانند در دادگاه عالی دریافت کنند، اعمال می کنیم.

همانطور که هست، من شک دارم که هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. جدای از چشم خصوصی و تعداد انگشت شماری از نمایندگان میهن پرست، هیچ کس نشان نمی دهد که چگونه بخشی از لندن قانونی از میلیاردرهای روسی سود می برد. وکلایی که به دنبال کاترین بلتون رفتند عبارتند از هیو تاملینسون، که در هیئت مدیره هیو گرانت هک شده است، که می‌گوید می‌خواهد «قدرت پاسخگو باشد»، نه اینکه به عنوان خدمتکار آن عمل کند، و جرالدین پرادلر، که تا همین اواخر عضو هیو گرانت بود. هیئت مدیره Scott Trust، که ما را در اینجا تنظیم می کند نگهبان و نظاره گر و تضمین می کند که بالاترین استانداردهای اخلاقی را حفظ می کنیم.

از اسب بلندت پیاده شو، وکلا به من می گویند وقتی ابرویی بالا می اندازم. همه اگر فرصت داشتند همین کار را می کردند.

و اگر نه همه، پس خیلی ها این کار را می کنند و انجام می دهند. این فقط حقوقدانان نیستند که تقوا در مورد احترام به حقوق بشر را ساده می کنند و در عین حال انبوهی از پول نقد الیگارشی را به جیب خود می ریزند. سیاستمداران، فوتبالیست‌ها، کارگزاران املاک، معلمان مدارس خصوصی، مدیران صندوق‌های تامینی، بانکداران، صاحبان گالری‌های هنری و بخش‌هایی از طبقه حرفه‌ای به پول‌های کثیف گیر کرده‌اند.

خزانه داری با هر اقدام ضد فساد مخالفت می کند، زیرا به گمان من، وابستگی آنها را به وضوح می بیند. با بدبینی عمیق به اقتصاد بریتانیا می نگرد. این گزارش به کیفیت ضعیف مدیران و کارآفرینان ما و زخم خود ناشی از برگزیت اشاره می کند و نتیجه می گیرد که پول کثیف بهتر از بی پولی است.

همانطور که تانک های روسی در سراسر اروپا می چرخند، یک دلیل واقعی برای خشم و شرم این است که ما هرگز در مورد اینکه آیا ما آینده ای را می خواهیم که در آن با درآمدهای غیراخلاقی زندگی می کنیم و آنقدر از وکلای غیر اخلاقی می ترسیم که دیگر جرات توصیف آن را نداریم، بحث عمومی نداشته ایم. این کشور چه شده است