خواهد کرد یا نه؟ Rishi Sunak باید مالیات بادآورده را بچسباند یا بپیچد | کسب و کار

اکنون بحث مالیات بادآورده جالب می شود. ریشی سوناک و مقامات خزانه داری او متوجه چیزی شده اند که باید از ابتدا آشکار می شد. این فقط تولیدکنندگان نفت و گاز دریای شمال نیستند، که در شرایط فعلی سودهای بزرگی به دست می آورند. برخی از ژنراتورهای برق نیز هستند.

و احتمالاً برای دولتی که می‌گوید می‌خواهد به انرژی‌های تجدیدپذیر فشار بیاورد، عجیب است، مزارع بادی و دارایی‌های خورشیدی بازدهی غیرمنتظره‌ای دوست‌داشتنی برای برخی از مالکان فراهم می‌کنند.

گزارشی را در FT نشان دهید که Sunak در حال آماده شدن برای گسترش دامنه مالیات بادآورده به ژنراتورها است. همچنین، شرکت‌های نفتی در مورد تهدیدی برای سرمایه‌گذاری آتی فریاد می‌زنند که این بار با کاهش قیمت سهام همراه است.

Drax، گروه زیست توده با علاقه باقیمانده (هنوز) به زغال سنگ، 15٪ از دست داد. سانتریکا، مالک گاز بریتانیا، با یک پنجم سهم خود در ناوگان هسته ای کنونی بریتانیا، 7 درصد کاهش یافت. SSE، سنگین با دارایی های آبی و مزرعه بادی، 8 درصد سقوط کرد.

آیا پیشنهاد گزارش شده واقعا تا این حد ظالمانه است؟ نه واقعا. پیشرفت سوناک به سمت مالیات غیرقابل قبول بوده است، اما، اگر او بخواهد مسیری بادآورده را طی کند، می‌توان گفت منطقی است که ژنراتورها را نیز شامل شود. هدف قرار است سودهای بادآورده ای باشد که در شرایط استثنایی بازار حاصل می شود، نه فقط سودهای بادآورده از زیر دریای شمال.

نمایش A در این زمینه Drax است. از پاییز گذشته، زمانی که قیمت های عمده فروشی شروع به افزایش کردند، سهام آن از 420p به 812p (قبل از سه شنبه) افزایش یافت. بازار سهام می‌تواند ببیند که قیمت‌های پررونق برق برای شرکتی که از نرخ تورم مشابهی در هزینه گلوله‌های چوبی که از ایالات متحده برای سوزاندن در یورکشایر ارسال می‌کند متحمل نشده است، خبر بسیار خوبی است.

از آنجایی که Drax از یارانه های سخاوتمندانه در شرایطی که شرایط بازار برای آن دشوارتر است، بهره می برد، سخت است که بفهمیم چرا باید از یک تور بادآورده فرار کند. سهامداران آن، که به قیمت سهام جدید 700p فکر می کنند، ممکن است نشان دهند که آنها هنوز 66٪ در یک سال رشد می کنند.

نمونه دیگر هسته ای است که هزینه های سربار آن تا حد زیادی ثابت است: ارزش تولید آن بدون هیچ هزینه اضافی افزایش یافته است. همین امر در مورد نیروگاه‌های بادی و پروژه‌های خورشیدی که تحت «گواهینامه‌های تعهد انرژی تجدیدپذیر» (ROCs) به سبک قدیمی کار می‌کنند، اعمال می‌شود، که کفی را زیر قیمت‌هایی که شرکت‌ها دریافت می‌کنند بدون افزایش سقف تعیین می‌کند.

با این حال، دو محدودیت اساسی برای رویکرد جدید ظاهرا Sunak وجود دارد. هر دو نشان می‌دهند که خزانه‌داری احمقانه است که فکر کند می‌تواند 10 میلیارد پوند از طریق یک مالیات بادآورده تعریف‌شده‌تر به دست آورد. این رقم بسیار زیاد به نظر می رسد، بنابراین به گفته رگولاتوری، توجه نکنید که میانگین قبض مصرف کنندگان به زودی به 2800 پوند در سال می رسد.

اولاً، Sunak باید هر گونه ایده در مورد تعقیب سود حاصل از مزارع بادی و ژنراتورهای خورشیدی را که تحت «قراردادهای تفاوت» (CfDs) کار می‌کنند، که راه‌اندازی تأمین مالی مدرن‌تر است، فراموش کند.

بازی در آنجا با ترتیبات ROC بسیار متفاوت است. با CfD ها، خزانه داری در حال جمع آوری جوایز به سبک بادآورده است: زمانی که مولد برق را با قیمت های بالاتر از قیمت «اعتصاب» بفروشد، پول دریافت می کند.

دوم، خزانه داری نباید این اشتباه را مرتکب شود که فکر کند تمام برق به قیمت های «محلی» فروخته می شود. بازار انرژی اینگونه نیست. در عمل، بخش عمده ای از محصول تحت قراردادهای بلندمدت با قیمت های پایین تر فروخته می شود، بنابراین سود تصوری شرکت ممکن است در واقعیت کوچکتر باشد.

و ماهیت آینده‌نگر قراردادها به این معنی است که بزرگترین بخش فقط در زمستان آینده رخ خواهد داد. اگر خزانه داری شروع به بوق زدن رقم 10 میلیارد پوندی کند، احتمالاً سرمایه گذاران را می ترساند.

اما اصل شامل ژنراتورها – یا به طور دقیق تر، هسته ای، زیست توده و ژنراتورهایی با ترتیبات ROC به سبک قدیمی – منطقی به نظر می رسد. تا زمانی که دارایی‌های CfD مجوز رایگان دارند، سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر باید جریان داشته باشد.

CfD را به عنوان نوعی ضمانت با پشتوانه دولت در نظر بگیرید که نوسانات را از بازده سرمایه گذار حذف می کند. اگر ضمانت باقی بماند – و خواهد ماند – صندوق‌های بازنشستگی، صندوق‌های زیربنایی و سایرین همچنان باید برای بازدهی چند ساله پایدار خود ظاهر شوند.

بله، شرکت‌ها فریاد قتل آبی خواهند زد و می‌گویند که محیط مالی ناپایدار شده است، اما فرانسه و اسپانیا قبلاً از مولدهای خود استفاده کرده‌اند تا بریتانیا یک امر دور از ذهن نباشد.

به نظر می رسد تفکر وزارت خزانه داری در مورد مالیات های بادآورده روز به روز تغییر می کند، بنابراین ما هنوز نخواهیم دید که آیا سوناک واقعاً برنامه جدید خود را اجرا می کند یا خیر. مشکوک می‌شود که سیاست عمدتاً ناشی از نیاز درک شده به غلبه بر کارگران است، اما مورد اقتصادی برای گنجاندن ژنراتورها منسجم است.

فقط یک تصمیم بگیرید: تعویق تقریباً بدترین بخش برای احساسات سرمایه گذار است.