زیبایی وحشیانه لینستر می تواند آنها را به بزرگترین قهرمان اروپا تبدیل کند | لینستر

به The Breakdown، خبرنامه هفتگی (و رایگان) اتحادیه راگبی آبان نیوز خوش آمدید. در اینجا گزیده ای از نسخه این هفته است. برای دریافت نسخه کامل هر سه شنبه، کافیست ایمیل خود را در زیر وارد کنید:

مطمئن ترین نشانه کیفیت ثابت در راگبی باشگاهی اروپا درست بالای قلب قابل مشاهده است. آن چهار ستاره کوچک طلایی که در پیراهن لینستر بافته شده اند ممکن است فوراً نظر همه را جلب نکنند، اما اگر بدانید، می دانید. هر یک از آنها نشان دهنده یک عنوان قهرمانی در جام ملت های اروپا است و با اضافه کردن یک عنوان دیگر در روز شنبه، استان ایرلند به نادرترین باشگاه ها راه پیدا می کند.

در حال حاضر نژادهای اصیل فرانسوی Stade Toulousain تنها ساکنان این محوطه پنج ستاره نخبه هستند که به لطف پیروزی بر لاروشل در فینال سال گذشته انجام شد. بعد از لینستر، تولون و ساراسنز با سه نفر قرار دارند در حالی که مونستر، لستر و واسپ تنها تیم های دیگری هستند که بیش از یک بار موفق به کسب جام شده اند. در 20 سال گذشته، تنها یک طرف خارج از آن هفت باشکوه – اکستر – اروپا را فتح کرده است.

فرم اخیر لینستر قویاً نشان می دهد که آنها می توانند در این آخر هفته با تولوز به تساوی برسند. البته، La Rochelle از Ronan O’Gara آنها را در نیمه نهایی سال گذشته شکست داد و هیچ چیز را نمی توان از راه دور تضمین کرد. اما اگر تیم لئو کالن در مارسی پیروز شود، این پنجمین بار در 14 فصل است که این جام در دوبلین به پایان می رسد. با در نظر گرفتن مخالفان درگیر در آن دوره، این یک دستاورد خواهد بود.

که به ناچار یکی از آن بحث های ذهنی میخانه را آغاز می کند. آیا لینستر در آستانه تبدیل شدن به بزرگترین تیم باشگاهی اروپا در دوران حرفه ای است؟ در فرانسه پراکندگی فراوانی وجود خواهد داشت، اما، به طور فزاینده، یک مورد قوی وجود دارد. نه فقط از نظر جوایز، بلکه روشی که آنها به طور فزاینده ای کار را انجام می دهند.

همه چیز بسیار خوب است که می گویند رهبران لیگ انگلیس، لستر، در مرحله یک چهارم نهایی در ولفورد رود به آرامی شروع کردند یا اینکه تولوز در نیمه نهایی کمتر از بهترین خود بود. این همان کاری است که طرف‌های برتر انجام می‌دهند: حتی حریفان شایسته نیز معتدل به نظر می‌رسند. و هنگامی که به جدول امتیازات در پایان هر دو مسابقه، در مقابل تیم‌هایی که دارای افراد درجه یک بودند، نگاه کردید، در مجموع 63-31 بود.

در آن لحظه فریاد آشنا دیگری بلند می شود: آنها باید خوب باشند، آنها ایرلند در لباس مبدل هستند. که بیشتر از نظر پرسنلی صادق است. اما، برعکس، اگر این برتری لینستر باشد که به جای بالعکس، به سمت تیم ملی ایرلند فیلتر شده است، چه؟ و در هر صورت، آیا این معیار عالی برای قضاوت در مورد اینکه آیا یک تیم باشگاهی (یا استانی) واقعاً معامله واقعی است، نیست؟

پس بیایید بر این اساس پیش برویم. دو تن از بزرگ‌ترین قهرمانان اروپا از نظر کیفیت بازی‌های قهرمانی‌شان، تیم بریو ساید 1997 و لستر در سال 2001 بودند. اما در حالی که بریو در کاردیف به سادگی در حال غوطه‌ور شدن بود و ببرها را برای برد 28-9 باز می‌کرد، اما این کار را نکردند. لزوما به تیمی پر از بازیکنان بین المللی افتخار می کند. برای مثال، سباستین کارات، وینگر پرنده آنها، یک دونده دوی سرعت ملی فرانسه بود، اما هرگز برای تیم ملی بازی نکرد. بلوز.

با این حال، مهاجمان لستر تقریباً تیم ملی پوشان انگلیس بودند و پت هاوارد، جردن مورفی و آستین هیلی با استعداد خارج از آنها بودند. پیروزی 34-30 آنها مقابل استاد فرانسه در پاریس نیز مانند فینال های دیگر در تاریخ مسابقات قانع کننده بود. تنها یک مشکل وجود دارد: با حفظ جام در سال بعد، آنها در 20 سال گذشته یک جام قهرمانان را خالی کرده اند.

علیرغم کارهای افسانه ای مانستر و تیزهوشی معروف ناک اوت زنبورها، لیست نهایی تمام دوران را مسلماً باید به چهار نفر کاهش داد: تولوز، لینستر، تولون و ساراسین. تولون به اندازه‌ای که این رقابت‌ها تا به حال شناخته شده بود پر از ستاره بود و هیچ تیم دیگری سه عنوان متوالی را کسب نکرده است. چشم نوازترین، بدون شک، فروتنی 23-6 آنها از ساراسنس در سال 2014 بود، زمانی که مت گیتو و خوان اسمیت تلاش ها را به ثمر رساندند، جانی ویلکینسون گل ها را زد و استفون آرمیتاژ – او را به خاطر دارید؟ – مدعی جایزه مرد برتر مسابقه شد.

ساری نیز لحظات فوق‌العاده‌ای داشت، مخصوصاً در نیوکاسل در سال 2019 که آنها بر لینستر غلبه کردند. شاید اگر حماسه سقف حقوق و دستمزد مداخله نمی کرد، عناوین بیشتری وجود داشت. در همین حال، تولوز به دلیل طول عمر و شجره نامه پایدار خود متمایز است، اگرچه دو برد از پنج برد نهایی آنها در وقت اضافه به دست آمد و مجموع امتیازات سه برد دیگر 12 امتیاز متوسط ​​بود. مسلماً فینالی که در آن برخی از جذاب‌ترین راگبی‌های خود را در آن بازی کردند، در سال 2004 در برابر Wasps در Twickenham بود که به لطف زوزه‌کش اواخر کلمان پوترنو آن را از دست دادند.

با این حال، برای یورو من، دو تیم اروپایی همه‌جانبه قابل توجه – که می‌توانند به شیوه‌های مختلف، با قدرت و قدرت و برتری پایدار در کلاس تست بازی کنند – تولون و لینستر امروزی بوده‌اند. باید بار دیگر تاکید کرد که هیچ چیز هنوز حل نشده است، اما دوبلینی ها هنوز در حال بهبود هستند. آنها می توانند با بهترین هایشان دست و پنجه نرم کنند و سر محکم آنها می تواند پاس های 25 متری را در بازی باز پرتاب کند. خط عقب آنها و خط هافبک آنها هرگز یک قدم به عقب بر نمی دارند. آنها دارای یک بازی ضربات در سطح بالا هستند – خارج از دست و خارج از سه راهی – و نیمه پشت های آنها از نظر تاکتیکی فوق العاده هستند. وقتی Leinster واقعاً سرعتش را بالا می‌برد، زیبایی وحشیانه‌ای در اجرای بالینی آنها وجود دارد.

پس چه کسی برنده خواهد شد اگر تولون 2014 با لینستر 2022 بازی کند؟ جابجایی بلیط ها مشکلی نخواهد داشت، مطمئناً. اصلاً به ویلکینسون و گیتو توجهی ندارید، باکیس بوتا، کارل هیمن، ژان مارتین فرناندز لوبه و برایان هابانا چطور؟ با مارتین کاستروجیوانی، علی ویلیامز و متیو باسترو به عنوان پشتیبان؟ شاید بهتر است قایق بادبانی مستقر در مونت کارلو را روی یک ایرلندی شرط بندی نکنید.

اما اگر لینستر در این آخر هفته به خوبی برنده شود، می توان به طور قانونی سوال “نهایی” را مطرح کرد. در حال حاضر جانی سکستون، جیمیسون گیبسون پارک، تادگ فورلونگ، جاش ون در فلیر، رابی هنشاو و بقیه تیم بین‌المللی گرسنه‌شان ریتم و اطمینانی را به نمایش می‌گذارند که تنها توسط بهترین‌ها به نمایش گذاشته شده است. پنجمین ستاره طلایی بر روی پیراهن آنها واقعاً موقعیت والای آنها را تثبیت می کند.