از مقام ارشد وزارت خارجه به دلیل خروج کابل از سمت خود استعفا شد | خدمات کشوری

نمایندگان پارلمان در گزارشی مخرب به این نتیجه رسیدند که کارمند ارشد دولتی مسئول وزارت امور خارجه باید موقعیت خود را پس از ریاست بر خروج فاجعه بار از افغانستان که به متحدان بریتانیا خیانت کرد، زندگی ها را در معرض خطر قرار داد، عدم برنامه ریزی کامل نشان داد و به طور آشفته مدیریت شد، در نظر بگیرد. .

در گزارش کمیته منتخب امور خارجه آمده است که غیبت رهبری – چه وزیر و چه رسمی، به شمول منشی دایمی سر فیلیپ بارتون – در هنگام سقوط کابل غیرقابل توجیه بود و یک کیفرخواست بزرگ برای کسانی که ظاهراً مسئول بودند. این گزارش افزود که بارتون در ارائه شواهد صریح به کمیته ناکام ماند و می گوید در نتیجه اعتماد خود را به او از دست داده است. این کمیته همچنین او را به سرپوش گذاشتن بر مداخله سیاسی در ردیابی سریع برخی افراد از افغانستان متهم کرد.

این کمیته گفت که در حالی که مقامات کوچک در وزارت خارجه (FCDO) شجاعت و صداقت را از خود نشان دادند، تصمیم گیری آشفته و خودسرانه نشان دهنده برنامه ریزی و اجرای تخلیه بود. در این گزارش آمده است: «متأسفانه، ممکن است برای بسیاری از مردم فرصتی برای خروج از افغانستان تمام شده باشد که زندگی را به خطر می اندازد.

همچنین دریافت که مقامات ارشد عمدا طفره می روند و اغلب عمداً به پارلمان گمراه می کنند و خاطرنشان کرد: «صداقت خدمات ملکی بستگی به این دارد که کسانی که این سازمان ها را رهبری می کنند شجاعت لازم را برای گفتن حقیقت به مردم بریتانیا نشان دهند.»

این گزارش که یکی از محکوم‌کننده‌ترین گزارش‌هایی است که توسط یک کمیته منتخب تحت دولت محافظه‌کار منتشر شده است، انتقادات را به دومینیک راب، وزیر امور خارجه وقت، نیز گسترش می‌دهد. در این بیانیه آمده است: «ممکن است راحت باشد که مقامات FCDO یا اطلاعات نظامی را برای این شکست ها مقصر بدانیم، اما وزرا باید این سیاست را هدایت می کردند.

«این واقعیت که رهبران ارشد وزارت خارجه در زمان سقوط کابل در تعطیلات به سر می‌بردند، نشان‌دهنده عدم جدیت، کنترل یا رهبری در زمان اضطرار ملی است. در چند مرحله کلیدی در تخلیه، به نظر می‌رسید که هیچ خط فرماندهی روشنی در رهبری سیاسی دولت وجود نداشته باشد، زیرا تصمیم‌ها بر اساس مداخلات سیاسی غیرقابل ردیابی و غیرقابل پاسخگویی گرفته می‌شد.»

این گزارش حاکی از آن است که «غیبت کامل طرحی برای تخلیه افغان‌هایی که از مأموریت بریتانیا حمایت کرده‌اند، بدون اینکه مستقیماً توسط دولت بریتانیا به کار گرفته شوند، وجود ندارد، علی‌رغم اینکه 18 ماه قبل از فروپاشی افغانستان می‌دانستند که تخلیه ممکن است ضروری باشد». این سازمان افزود: «تلاش عجولانه برای انتخاب افرادی که واجد شرایط تخلیه هستند، طراحی، مدیریت و کارکنان ضعیفی نداشت. و این دپارتمان نتوانست اساسی ترین وظایف مدیریت بحران را انجام دهد.

«فقدان وضوح منجر به سردرگمی و امید کاذب در میان شرکای افغان ما شد که ناامید برای نجات بودند. آنها و بسیاری از کارمندان و سربازان دولتی که سخت برای تخلیه کار می کنند، به دلیل شکست عمیق رهبری در دولت کاملاً ناامید شدند.

کمیته همه احزاب، که توسط تام توگندات، نماینده محافظه‌کار ریاست می‌شود، گفت که پاسخ‌های مقامات ارشد «در بهترین حالت عمداً طفره‌آمیز و اغلب عمداً گمراه‌کننده بودند». در این بیانیه آمده است: «کسانی که این وزارتخانه را رهبری می‌کنند باید خجالت بکشند که کارمندان دولتی با صداقت عالی احساس می‌کنند که مجبورند شغل خود را به خطر بیاندازند تا سوءمدیریت وحشتناک بحران و اظهارات گمراه‌کننده بعد از آن به پارلمان را آشکار کنند.»

دو افشاگر که در FCDO کار می کردند، از سمت خود استعفا دادند تا شواهد کتبی تند و تیز در مورد نحوه رسیدگی به تخلیه ارائه کنند.

این گزارش همچنین نشان می‌دهد که در داخل وزارت خارجه یک سوگیری خوش‌بینی وجود دارد مبنی بر اینکه دولت بایدن تاریخ خروج ایالات متحده از افغانستان را تغییر خواهد داد، و زمانی که این موضوع نادرست بود، بریتانیا با ناتوانی در تغییر برنامه‌های واشنگتن، عدم نفوذ خود را آشکار کرد.

در این گزارش آمده است که راب قبل از سقوط کابل تقریبا هیچ کاری برای تعامل با شرکای منطقه ای انجام نداد. در نشانه‌ای از هرج و مرج، دریافت: «در عجله، کارکنان نتوانستند اسناد حساسی را که متقاضیان کار افغانی را شناسایی می‌کنند، حذف کنند و آنها را به دست طالبان رها کنند. بررسی داخلی این حادثه به این نتیجه رسید که FCDO نمی تواند مطمئن باشد که سایر اسناد فیزیکی و الکترونیکی حاوی داده های شخصی حذف شده اند.

در این گزارش آمده است که وزارت امور خارجه، عمدتاً پس از سقوط کابل در ماه اوت، در تلاش برای ایجاد یک دسته خاص از افراد برای تخلیه مانند روزنامه نگاران، قضات و سایرین که به دولت بریتانیا کمک کرده اند اما مستقیماً استخدام نشده اند، بسیار دیر عمل کرده است.

این کمیته دریافت که در نتیجه، دولت «نتوانست حداقل چیزی را که ما به آنها بدهکاریم ارائه دهد: یک برنامه سنجیده شده برای اینکه چه کسانی در اولویت استخراج قرار می گیرند، و ارتباطات شفاف با کسانی که به دنبال کمک هستند. عدم وضوح منجر به سردرگمی و امید کاذب شد و افراد را از گرفتن بهترین تصمیم برای خود بر اساس درک واقع بینانه از موقعیت خود باز داشت.

کمیته با جدا کردن بارتون دریافت: «این واقعیت که کارمند ارشد بخش دولتی تا زمانی که تخلیه غیرنظامی به پایان نرسیده بود، بازنگشت، در حالی که کارکنان در سرتاسر بخش برای اجرای یک فرآیند تخلیه برنامه ریزی شده ضعیف تحت فشار شدید تلاش می کردند، درک آن دشوار و غیرممکن است. به بهانه.”

بارتون قبلاً به خاطر اشتباه خود عذرخواهی کرده است، اما تاکنون از استعفا خودداری کرده است. این گزارش از این وزارتخانه به دلیل شکست در “اجرای اساسی ترین وظایف مدیریت بحران، مانند فهرست بندی تعداد کافی از کارکنان به تیم های کلیدی” انتقاد می کند. در این بیانیه آمده است: «رهبری سیاسی پیشنهادی آنقدر متزلزل شد که هیچ اولویت مشخصی برای اینکه چه کسانی و به چه ترتیبی باید تخلیه شوند تعیین نشد و به هزاران نفر از مردم آسیب‌پذیر که ما به آنها بدهی داریم، امیدی داد که هرگز برآورده نشد. ”

سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: «کارمندان ما به طور خستگی ناپذیر تلاش کردند تا بیش از 15000 نفر را ظرف دو هفته از افغانستان خارج کنند. این بزرگترین ماموریت بریتانیا در نوع خود در طول نسل ها بود و ماه ها برنامه ریزی فشرده و همکاری بین ادارات دولتی بریتانیا را دنبال کرد.