حماسه کیلیان امباپه نشان می دهد که قدرت فوتبال در اختیار بازیکنان است نه باشگاه ها | فوتبال

اسo پس از تصمیم کیلیان امباپه برای ماندن در پاری سن ژرمن، طرف چه کسی هستید؟ تماشای خشم فوق‌العاده در اسپانیا، در حالی که مطبوعات فرانسوی را به بی‌کلاسی متهم می‌کنند و لالیگا این معامله را «رسوایی‌آمیز» می‌خواند، ابروها را برانگیخته است. اما نه به اندازه ای که پاری سن ژرمن قادر به دریافت یک بسته 200 میلیون یورویی برای بهترین بازیکن جهان – با وجود ضرر 224 میلیون یورویی در سال گذشته بود.

در اینجا هیچ آدم خوبی وجود ندارد، فقط یک ناراحتی غم انگیز از اینکه قوانین گرانش اقتصادی به ضرر بیشتر بازی مورد علاقه ما نادیده گرفته می شود. همانطور که لالیگا در حمله بی سابقه ای بیان کرد، این انتقال نشان داد که باشگاه های دولتی مانند پاری سن ژرمن قطری “به قوانین بخش مهمی مانند فوتبال احترام نمی گذارند و نمی خواهند احترام بگذارند” و اینکه ” یکپارچگی ورزشی» در خطر بود.

آنها ادعاهای بزرگی هستند و لالیگا از آنها با وعده شکایت به یوفا و اتحادیه اروپا حمایت کرده است. با این حال رئال مادرید در این زمینه به سختی مظهر فضیلت است. سال گذشته آنها در پروژه سوپرلیگ اروپا نقش محوری داشتند، که یکپارچگی ورزشی فوتبال اروپا را بسیار بیشتر از ماندن امباپه در پاری سن ژرمن تهدید کرد. اخیراً آنها همچنین یکی از چهار باشگاه اسپانیایی بودند که بالاترین دادگاه اتحادیه اروپا به آنها دستور داد تا میلیون‌ها یورو را پس از اینکه اعلام کرد از کمک‌های دولتی بهره‌مند شده‌اند، بازپرداخت کنند.

پاری سن ژرمن به طور خصوصی حملات لالیگا را متوقف کرده است، با یکی از مدیران اجرایی به من اصرار داشت که ضرر 224 میلیون یورویی آن تحت قوانین فیرپلی مالی فعلی یوفا مجاز بوده است، که به دلیل همه گیری کاهش یافته است. همچنین مشخص شد که در جلسه هیئت مدیره PSG در این ماه مشخص شد که لیونل مسی فصل گذشته 15 میلیون یورو به باشگاه درآمد داشته است، حتی پس از در نظر گرفتن تمام هزینه های او.

پیام واضح بود. بله، قرارداد امباپه بسیار گران است. اما باشگاه بر این باور است که آنها می توانند این پول را پس بگیرند و از قوانین بازی جوانمردانه مالی یوفا که در سال 2025 اجرایی می شود، پیروی کنند.

شاید. اما بدبین‌ها امیدوارند قوانین قوی‌تر از تجسم قبلی باشد، که دور زدن آن راحت‌تر از خط ماژینو بود – با PSG و منچسترسیتی در میان کسانی که گناهکار شناخته شدند. همچنین نگرانی‌های موجهی وجود دارد که باشگاه‌های دولتی فشارهای تورمی در بازار نقل و انتقالات ایجاد می‌کنند، در حالی که ناصر الخلیفی، مدیرعامل PSG، نفوذ عظیم در سراسر یوفا و اتحادیه باشگاه‌های اروپا نیز غیرممکن است که نادیده گرفته شود.

با این حال، به نظر من، واکنش به قرارداد جدید امباپه فراتر از بداخلاقی قابل درک در مورد صندوق های ثروت دولتی باشگاه ها است. همچنین به این موضوع می‌پردازد که تیم‌ها چقدر می‌توانند برتری خود را محکم کنند و لیگ‌ها را خراب کنند. آیا کسی در مقابل PSG که 8 عنوان از 10 عنوان قهرمانی گذشته لیگ 1 را به دست آورده و در سال آینده پیروز شده است، شرط بندی می کند؟ و سال بعد از آن؟ یا بایرن مونیخ که 10 قهرمانی متوالی بوندسلیگا را کسب کرده است، یک روند دیگر؟

البته استثناهایی وجود دارد – به منچستریونایتد نگاه کنید. اما در حالی که فوتبال انگلیس مطمئناً غیرقابل پیش‌بینی‌تر است، همانطور که دوباره در یک روز پایانی دراماتیک مشاهده شد، منچسترسیتی همچنان در پنج سال چهار عنوان لیگ برتر را به دست آورده است و تنها هشت باشگاه در 25 سال گذشته در بین سه تیم برتر قرار گرفته‌اند. هشت! – همان تعداد پنج سال اول لیگ برتر بین سال های 1992-1993 و 1996-97، زمانی که نوریچ، بلکبرن و استون ویلا همگی برای عنوان قهرمانی رقابت کردند.

داده‌های وب‌سایت Sporting Intelligence که حقوق بازیکنان را در چندین لیگ و ورزش ردیابی می‌کند، نشان می‌دهد که بین مبلغی که یک باشگاه برای دستمزد خرج می‌کند و جایگاه آنها در جدول، ارتباط قوی وجود دارد. اما لازم نیست حتما بدان صورت باشد.

در ایالات متحده، جایی که سقف حقوق، مالیات‌های لوکس و پیش‌نویس‌ها برای بازیکنان کالج تضمین می‌کند که لیگ‌های اصلی تند و تند نگه داشته می‌شوند، تفاوت فاحش است. لیگ برتر بیسبال در دهه گذشته هشت قهرمان سری جهانی داشته است و پنج تیم دیگر نایب قهرمان شده اند. به عبارت دیگر، 13 تیم از 30 تیم MLB برای کسب بزرگترین جایزه این ورزش در 10 سال گذشته مبارزه کرده اند.

در همین حال، در NHL، 14 باشگاه از 32 باشگاه لیگ از سال 2012 در فینال جام استنلی بازی کرده اند. در NFL این رقم 13 از 32 است، با برخی از تیم ها که می توانند از دو تیم به مدعیان سوپربول بروند. سالها

با این حال، عجیب است که عدم تعادل رقابتی فوتبال، محبوبیت بازی را کاهش نداده است. یک توضیح، بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق داده‌های اقتصاددانان دکتر باباتونده بورایمو و دکتر راب سیمونز، این است که مخاطبان تلویزیون نسبت به گذشته به تماشای مسابقات رقابتی بسیار کمتر علاقه دارند – و در عوض آنها نام‌های بزرگ را بدون توجه به مخالفان می‌خواهند. .

و در حال حاضر کسی بزرگتر از امباپه وجود ندارد. به گفته یکی از مدیران فوتبالی که من با او صحبت کردم، این قرارداد بر تغییر حتی بزرگتر قدرت به نفع بازیکنان تأکید دارد، که بیشتر آنها راضی هستند که قراردادهای خود را عمداً به پایان برسانند تا همه پول را از یک قرارداد جدید دریافت کنند.

این مدیر اجرایی همچنین خاطرنشان کرد که منطقی است امباپه منتظر بماند و مقابل پاری سن ژرمن و رئال مادرید بازی کند. و همچنین برای پاری سن ژرمن به جای اینکه مجبور شود بازیکن دیگری از یک باشگاه رقیب را به خدمت بگیرد، مبلغ هنگفتی را برای ثبت نام بپردازد.

بحث کردن با آن سخت است. اما اینکه آیا دمدمی مزخرف فوتبال به همان اندازه برای ما مفید است یا خیر، موضوع کاملاً دیگری است.