با افزایش تلاش‌ها برای مهار شیوع بیماری، بریتانیا موارد بیشتری از آبله میمون را اعلام می‌کند | آبله میمون

مقامات بهداشت عمومی قرار است روز دوشنبه موارد بیشتری از آبله میمون در بریتانیا را اعلام کنند، زیرا تلاش ها برای مهار اولین شیوع چند ملیتی این ویروس که منجر به موارد ابتلا در حداقل 14 کشور شده است، افزایش می یابد.

شیوع غیرمعمول این بیماری نادر موجی از ردیابی تماس و آزمایش با نزدیک ترین افراد مبتلا به موارد تایید شده – مانند شرکا و افراد در همان خانواده – را به راه انداخته است که واکسنی ارائه کردند و به آنها گفته شد تا 21 روز در خانه ایزوله شوند.

تحت رهنمودهای آژانس امنیت سلامت بریتانیا، به افراد پرخطر توصیه می شود که از افراد سرکوب شده سیستم ایمنی، زنان باردار و کودکان زیر 12 سال خودداری کنند، زیرا در برابر عفونت های جدی آسیب پذیرتر هستند.

در حالی که برخی از بیماران آبله میمون در بیمارستان بستری شده‌اند، بسیاری از موارد تایید شده که نیازی به مراقبت‌های تخصصی ندارند، گفته می‌شود تا زمانی که تیم‌های حفاظت بهداشت محلی مطمئن شوند که دیگر عفونی نیستند، در خانه جدا شوند. دکتر کلر دیوسنپ، رئیس انجمن بریتانیا برای سلامت جنسی و اچ آی وی گفت: “اکثریت قریب به اتفاق موارد شناسایی شده در خانه جدا می شوند و نیازی به پذیرش در بیمارستان ندارند.”

آبله میمون به راحتی پخش نمی شود و بیشتر افرادی که مبتلا می شوند فقط علائم خفیفی از جمله تب، بثورات پوستی و تاول را نشان می دهند که بدون درمان برطرف می شود. اما این ویروس در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، زنان باردار و کودکان خردسال می تواند باعث بیماری جدی تری شود.

دکتر سوزان هاپکینز، مشاور ارشد پزشکی آژانس امنیت سلامت بریتانیا، گفت که موارد بیشتری که در آخر هفته شناسایی شده اند، روز دوشنبه تایید خواهند شد. از زمانی که اولین مورد در 7 می در بریتانیا اعلام شد – فردی که از نیجریه وارد لندن شد – آژانس 19 مورد دیگر را تأیید کرده است که اکثریت آن در میان مردان جوانی است که با مردان رابطه جنسی دارند.

شیوع غیرعادی است زیرا اگرچه بریتانیا قبلاً موارد پراکنده آبله میمون را داشته است – هفت مورد از سال 2018 تا 2021 – همه موارد قبلی مربوط به سفر از نیجریه بود. بسیاری از آخرین موارد در بریتانیا و فراتر از آن هیچ پیوند شناخته شده ای به بخش هایی از غرب یا مرکز آفریقا که در آن ویروس بومی است، ندارند.

در سطح جهانی، بیش از 180 مورد تایید شده یا مشکوک در حداقل 14 کشور در حال بررسی هستند. بیش از نیمی از آنها در اسپانیا و پرتغال هستند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی سه ویروس آبله میمون از شیوع این بیماری نشان داد که این ویروس با ویروسی که در سال‌های 2018 و 2019 از نیجریه منتشر شده بود مطابقت دارد. همین مطالعات نشان می‌دهد که یک مرد بلژیکی در سفر اخیر به پرتغال به این ویروس مبتلا شده است.

الگوی شیوع نشان می‌دهد که ویروس عمدتاً از طریق شبکه‌های جنسی پخش می‌شود. عفونت می تواند از طریق تماس نزدیک با مایعات بدن، زخم های عفونی و مواد آلوده مانند حوله و ملافه منتقل شود. رویدادهای سوپراسپرادر ممکن است از زمان ورود آن به اروپا باعث افزایش شیوع این بیماری شده باشد.

دکتر مایکل هد، محقق ارشد بهداشت جهانی در دانشگاه ساوتهمپتون، گفت: «من فکر می‌کنم ممکن است برخی از این همه‌گیری‌ها ناشی از رویدادهای فراسریع باشند. برای مثال، مقامات بهداشتی اسپانیا به سونا به‌عنوان محل قرارگیری منفرد نگاه می‌کنند که منجر به بسیاری از موارد ثانویه شده است. ارائه‌های خفیف گزارش‌شده در چندین مورد نیز ممکن است عاملی باشد، زیرا افراد تحرک بیشتری خواهند داشت و احتمالاً ممکن است اجتماعی شوند. با این حال، ما هنوز نیاز به درک بیشتر در مورد دینامیک انتقال داریم.”

هاپکینز به برنامه یکشنبه صبح بی‌بی‌سی وان گفت که انتقال اجتماعی در بریتانیا «به طور عمده در مناطق شهری متمرکز است و ما عمدتاً آن را در افرادی می‌بینیم که خود را همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا معرفی می‌کنند، یا سایر مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند». او در پاسخ به این سوال که چرا موارد بیشتر در آن گروه بود، گفت: «این به دلیل تماس‌های نزدیک مکرر آنها است.

ما روزانه موارد بیشتری را شناسایی می کنیم و مایلم از همه افرادی که برای آزمایش به کلینیک های سلامت جنسی، پزشکان عمومی و بخش اورژانس مراجعه می کنند تشکر کنم. ما در حال یافتن مواردی هستیم که هیچ تماس مشخصی با فردی از غرب آفریقا ندارند، چیزی که قبلاً در این کشور دیده‌ایم.

ما به هر کسی که مرتباً در شرکای جنسی خود تغییر می‌کند یا با افرادی که نمی‌شناسند تماس نزدیک دارند، توصیه می‌کنیم در صورت بروز جوش‌های پوستی به آنها مراجعه کنند.»

دیوسنپ گفت که کلینیک‌های سلامت جنسی قبلاً به دلیل کاهش و عدم حمایت در سال‌های اخیر تحت فشار زیادی قرار داشتند، در حالی که «تعداد نگران‌کننده‌ای از پست‌های متخصص پزشکی تناسلی در کلینیک‌های سلامت جنسی» وجود داشت.