لیورپول قهرمانی را رد کرد اما پاریس می تواند شکوفایی نهایی را برای فصل فوق العاده فراهم کند | لیورپول

تیاینجا چیزی شبیه سر و صدای گلی که در جای دیگر به ثمر می رسد نیست: انفجار منفرد از هر کسی که آن را در گوشی خود می بیند یا آن را از رادیو خود می شنود، ابتدا موج می زند، شک و تردیدها تقریباً با پخش شدن موج قابل شنیدن است. واقعا؟ منچسترسیتی عقب است؟ ممکنه درست باشه؟ سپس تقلا برای تایید، جشن به طور نامطمئن معلق است. در مورد VAR چطور؟ ممکن است هنوز رد شود؟ سپس اخباری که از سیتی شنیده می‌شد، دوباره شروع شد، که گل ایستاده است، این ممکن است واقعاً اتفاق بیفتد.

در نهایت نشد، اما برای 80 دقیقه بعید به نظر می رسید که ممکن است. لیورپول تمام تلاش خود را کرد و در نهایت این تنها کاری بود که می توانست انجام دهد. آنها پیروز شدند و امیدوار بودند و در نهایت این کافی نبود. شاید این وسوسه وجود داشته باشد که در طول فصل به عقب برگردیم و از خود بپرسیم که کدام نکات مهم بودند: شاید شکست کریسمس در لستر؟ شکست در وستهام؟ تساوی در خانه مقابل برایتون؟

اما حقیقت این است که 92 امتیاز، با هر معیار معقولی، تعداد امتیازات پوچ است. تنها یک بار قبلاً برای کسب عنوان کافی نبوده است و آن لیورپول در سال 2019 بود. در آن فصل لیورپول قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و اگرچه این چهارگانه دوباره دست نیافتنی بود، شاید این جایزه آخر هفته آینده در انتظارش باشد. ممکن است از دست ندادن یک دستاورد تاریخی که تا این حد نزدیک شده است ناامید شود، اما هر اتفاقی که در برابر رئال مادرید بیفتد، این یک فصل شگفت‌انگیز بوده است. هیچ اتهامی نباید وجود داشته باشد.

و با این حال لیگ نزدیک بود. 20 دقیقه مانده به پایان، تقریباً در اختیار لیورپول بود. همانطور که آنفیلد در مورد حوادث 35 مایلی شرق غرش می کرد، اضطراب عمیقی وجود داشت. در چنین شرایطی، روایت، این حس که این نوشته نوشته شده است، به این معناست که باعث آرامش می شود.

این احتمال که استیون جرارد در نهایت بتواند عنوان قهرمانی لیورپول را به دست آورد تقریباً به نقطه پایانی رسیده بود. اما بیشتر بود. اینکه، بعد از همه هزینه‌های آنها، ممکن است (ماتی) نقدی باشد که باید سیتی را خنثی کند، تقریباً خیلی خوشمزه بود. اما از نقطه نظر لیورپول این واقعیت نیز وجود داشت که سانتر برای مدافع کناری استون ویلا توسط دیگر مدافع کناری، لوکاس دیگن، ارائه شده بود که تنها در ژانویه اورتون را ترک کرد زیرا مدت کوتاهی با رافا بنیتز اختلاف پیدا کرد. قبل از اخراج اسپانیایی آیا این هم می تواند به منزله کسب عنوان قهرمانی در لیگ برای باشگاهی باشد که همیشه احساس می کرد تنها باشگاه واقعی او بوده است؟

شاید حتی خاطرات 75 سال پیش وجود داشته باشد، زمانی که لیورپول، تیم باب پیزلی و آلبرت استابینز، وولوز را 2-1 در آخرین روز فصل شکست داد – البته در مولینوکس و تنها به این دلیل که استوک سیتی متعاقباً در شفیلد یونایتد شکست خورد. عنوان را محکم کنید

آیا روایت دیگری وجود داشت که بتوان آن را در بالا انباشته کرد؟ معلوم شد که فیلیپ کوتینیو دومین بازیکن را برای ویا در اتحاد اضافه کرد. کوتینیو یک چهره کلیدی در ایجاد لیورپول کلوپ بوده است، فروش او به بارسلونا عملاً به خرید آلیسون و ویرجیل فن دایک کمک مالی کرد. این تقریباً بیش از حد عالی به نظر می رسید، همه قطعات به خوبی در جای خود قرار می گیرند.

اما یک چیز باقی ماند. اگر لیورپول برنده نمی شد، هیچ کدام مهم نبود. و برای مدت طولانی که بعید به نظر می رسید. آنها در عقب باز بودند، همانطور که اغلب در زمان غیبت ون دایک، فاقد قضاوت خوب او در مورد اینکه چه زمانی باید پرس و تا چه حد به بالا فشار بیاورد، باز بودند. این، و خطای عجیب ابراهیما کوناته، به قیمت گل بازکننده تمام شد، اما سه یا چهار موقعیت مناسب دیگر روی ضد حمله برای وولوز وجود داشت. این به سختی نیاز به اشاره دارد، اما اگر لیورپول هفته آینده به همین اندازه سست باشد، مادرید احتمالاً بالینی‌تر خواهد بود.

در همان زمان تنش در مالکیت وجود داشت. در یک بعد از ظهر معمولی یکشنبه، لیورپول احتمالاً گرگ‌ها را از بین می‌برد، اما در اینجا، با خط چشمی که در معرض خطر بود، ماهیچه‌ها کمی سفت‌تر، عبور کردن کمی روان‌تر، مکانیسم‌ها فقط کمی لثه‌دار احساس می‌شد. لیورپول زحمت کشید، تیاگو آلکانتارا مصدوم را از دست داد. شانس ها به همین راحتی پیش نیامدند.

محمد صلاح در نهایت لیورپول را پیش انداخت اما در آن زمان بازگشت سیتی دیگر کامل شده بود. زمانی که اندی رابرتسون برد را تایید کرد، تشویق ها خاموش شد، افکار از قبل به پاریس کشیده شد. این نهمین بار در دوره لیگ برتر بود که مسابقه عنوان قهرمانی به روز پایانی می‌رفت و نهمین بار بود که تیمی که روز اول را آغاز کرده بود برنده می‌شد. واژگونی امتیازات سخت است، تا حدی به این دلیل که لیگ به طور عمدی رقبای احتمالی را در آخر هفته آخر دور نگه می دارد.

آیا اگر گل صلاح 10 دقیقه زودتر به ثمر می رسید، تفاوتی ایجاد می کرد؟ سیتی چگونه با این فشار برخورد می کرد؟ شاید مهم نبود نزدیک شدن جرارد اما نه به اندازه کافی در لیگ به خودی خود یک ترفند فرسوده است: این در واقع معمولاً می لغزد. اما دیدنش جالب بود

همانطور که بود، سیتی ذهنیتی برای وظیفه ای داشت که برای آنها تعیین شده بود. ذهنیت نقطه قوت لیورپول یورگن کلوپ بوده است. اکنون آنها باید اندامها و ذهن های خسته را برای آخرین فشار بردارند.