جسی مارش شاهد تبدیل کابوس لیدز یونایتد به رویای آمریکایی است | لیدز یونایتد

آدر حالی که بازیکنان لیدز با سرعت در سراسر زمین برای جشن گرفتن با هواداران خود در سوت پایان بازی، جسی مارش لحظاتی را برای خودش سپری کرد. پس از یک بعدازظهر اعصاب خردکن که آمریکایی‌ها با تماشای تیمش در نهایت برای یک فصل دیگر جایگاه خود را در لیگ برتر حفظ کردند، همه احساسات را پشت سر می‌گذاشتند، باید به نظر می‌رسید که این امر به نوعی اثبات شده باشد.

با توجه به اینکه در پایان فوریه پس از دریافت 21 گل لیدز در تنها 6 بازی، این وظیفه غیرقابل‌غیرت‌انگیز جایگزینی مارسلو بیلسا به او داده شد، به نظر می‌رسید که همه چیز برای مردی که کمتر از نیم فصل در RB لایپزیگ آلمان دوام آورده بود، با گریه به پایان برسد. این فصل

اما در حالی که ارجاعات او به مهاتما گاندی و محمد علی، مقایسه‌های مفیدی را با اولین سرمربی آمریکایی که در لیگ برتر برتر بود، انجام داد، حداقل مارش از سرنوشت باب بردلی در سوانسی جلوگیری کرد. سلطنت او فقط 85 روز به طول انجامید و در حالی که دیوید واگنر – متولد آلمان اما یک ملی پوش سابق ایالات متحده – به خوبی توانست هادرزفیلد را حفظ کند، شهرت مربیان از سراسر برکه چشمگیر نبوده است.

در مقابل حریفانی که چیزی برای بازی کردن نداشتند و پس از اینکه کریستوفر آجر لنگان بازی کرد و سرجیو کانوس کارت قرمز دریافت کرد، در 15 دقیقه آخر به 9 نفر کاهش یافتند، این به سختی یک استاد کلاس تاکتیکی از مارش بود. در واقع، اگر برنلی درست قبل از برنده دیرهنگام جک هریسون، گل تساوی را در تورف مور پیدا می کرد، وضعیت می توانست کاملاً برعکس شود. اما، همانطور که خود مارش بعداً اذعان کرد، همه چیز برای زنده ماندن بود.

او گفت: «سه ماه است که استرس زیاد بوده است، اما ما هرگز از این باور دست برنداشتیم. در مورد مارسلو بیلسا و من حرف‌های زیادی زده شده است و افرادی هم هستند که ما را به حساب می‌آورند. من متوجه شدم، این چیزهای سطح بالایی است، و طرفداران در سراسر جهان به آن توجه می کنند. من از هوادارانی که نام من را می خوانند قدردانی می کنم اما این چیز مهمی نیست.

1725 حامی که در این مراسم حضور داشتند، مطمئناً صدای خود را در تمام مدت شنیدند، با اجرای آهنگ “راهپیمایی در کنار هم” از میخانه اکسپرس در همان حوالی ساعاتی قبل از شروع بازی رونق گرفت. علی‌رغم تلاش‌های ایوان تونی، نشانه‌ای از خصومت بعید بین این دو باشگاه وجود نداشت که به نبرد آنها برای صعود در سال 2020 بازمی‌گردد. اما اگر تصمیم مهاجم برنتفورد برای بازتوییت ویدیویی از لیام کوپر و استوارت دالاس در حال آواز خواندن، «به این شکاف توجه کنید. توماس فرانک» تلاشی برای عصبانی کردن مخالفان بود، به نظر می‌رسید که تأثیر مطلوبی داشت زیرا لیدز شروعی وحشتناک داشت.

دیگو یورنته وقتی دید که توپ از بازی خارج می شود، پس از اینکه تونی مستقیماً از شروع بازی توپ را دفع کرد، قبل از اینکه لیام کوپر و ایسلان مسلیر بلافاصله پس از آن با هم درگیر شوند، احساس آرامش کرد. با غیبت پاتریک بامفورد به دلیل کووید، جوئل گلهارد 20 ساله باید جرقه ای در حمله به آنها بدهد و مهاجم سابق ویگان بدشانس بود که تلاش خود را برای آفساید رد کرد.

درست زمانی که آنها در حال پشت سر گذاشتن این ناامیدی بودند، بخشی از هواداران لیدز متوجه شدند که نیوکاسل به لطف پنالتی کالوم ویلسون مقابل برنلی پیش افتاد. صدای غرش دیگر با یک پیراهن سفید آستین کوتاه روی خط لمسی پرید و به هر توپی ضربه زد، به نظر می رسید که اخبار دریافتی از تورف مور نیز یک فنر اضافی در قدم مارش ایجاد می کند، زیرا او بازیکنانش را به جلو تشویق می کرد.

در حالی که لیدز در تمام فصل فقط 22 روز را در منطقه سقوط سپری کرده بود، تنها دلخوری برنتفورد با مشکل پس از 8 بازی بدون برد در ابتدای سال بود. ورود کریستین اریکسن به یک قرارداد کوتاه مدت به سرعت به هر یک از این ترس ها پایان داد، اگرچه با توجه به نامشخص بودن آینده هافبک دانمارکی، فرانک مایل است از سرنوشتی مشابه شفیلد یونایتد و لیدز پس از شکوفایی هر دو در اولین فصل خود پس از صعود اجتناب کند.

اگر یکی از اریکسن، تونی، ماتیاس جنسن یا برایان امبومو یکی از موقعیت‌هایی را که برنتفورد قبل از استراحت از دست داد، استفاده می‌کردند، صحبت‌های مارش در نیمه‌تیم ممکن بود بسیار متفاوت باشد. با مسئولیت برنلی، لیدز یک بار دیگر نیمه دوم را با پای عقب شروع کرد و خوش شانس بود که امبومو یک فرصت عالی دیگر را پس از دریبل عجیب اریکسن از دست داد. در آن مرحله غیرممکن بود که لیدز بتواند آنها را از بازی دور نگه دارد.

اما در عرض پنج دقیقه، به نحوی شتاب کاملاً برعکس شد. ابتدا این دیوید رایا بود که پس از یک سیو عالی برای انکار رودریگو از قهرمان برنتفورد به شرور تبدیل شد و سپس رافینیا را پس از ارائه توپ به او سرنگون کرد. این بازیکن برزیلی پس از مهار اعصاب خود در گوشه، به طور گسترده ای با هواداران در گوشه جشن جشن گرفت و اخبار مربوط به گل دوم نیوکاسل درست در زمانی که بازی از سرگرفته شد، منتشر شد. ناگهان، فرار بزرگ تقریباً کامل به نظر می رسید زیرا حامیان مسافر از یکدیگر ترغیب می کردند که “قلب خود را برای بچه ها بخوانید”.

حتی در آن زمان هنوز زمان برای چند چرخش دیگر وجود داشت. در چند دقیقه دیوانه وار، برنتفورد به لطف کانوس ناگهان خود را در یک سطح یافت، برنلی یکی را عقب کشید و سپس هریسون قدمی جلو رفت تا جایگاه خود و مارش را در فرهنگ لیدز مهر و موم کند.