شواهدی مبنی بر بحران سلامت روان کودکان در بریتانیا واضح و قانع کننده است | سلامت روان

کودکان بریتانیایی ناراضی‌تر، مضطرب‌تر، افسرده‌تر می‌شوند و احتمال آسیب رساندن به خود، اختلال خوردن یا داشتن افکار خودکشی بیشتر است. پرداختن به این واقعیت نگران کننده نه تنها برای دولت و NHS بلکه برای کل جامعه یک چالش است. شواهد مبنی بر وخامت مداوم در رفاه جوانان مفصل، قابل توجه و قاطع است.

انجمن کودکان دریافته است که سطح شادی در میان کودکان و جوانان به حدی کاهش یافته است که 7 درصد از نوجوانان 10 تا 15 ساله در بریتانیا از زندگی خود ناراضی هستند. آنها مدرسه، ظاهر و دوستان را عامل اصلی نارضایتی خود می دانند. کارشناسان همچنین دلایل دیگری را برای این واقعیت ذکر می کنند که تعداد فزاینده ای از کودکان در سن مدرسه ناراضی هستند – قلدری، مشکلات در خانه، تجاوز جنسی و آسیب های وارد شده توسط رسانه های اجتماعی به جز چند مورد.

نگرانی در مورد این پدیده سال ها قبل از شیوع کووید در مارس 2020 در حال افزایش بود و این بیماری همه گیر وضعیت بد را بسیار بدتر کرده است. جدیدترین نظرسنجی NHS Digital از سلامت روانی کودکان و جوانان در انگلستان که سپتامبر گذشته منتشر شد و بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده در فوریه و مارس 2021 منتشر شد، شواهد واضحی از رکود شدید ارائه کرد. 534000 زیر 18 سال قبل از همه گیری با خدمات در تماس بودند که این رقم به 650000 افزایش یافته است.

آژانس تحقیقات آماری سرویس بهداشتی نشان داد میزان اختلالات روانی احتمالی در بین شش تا 16 سال از 11.6 درصد یا یک در 9 درصد در سال 2017 به 17.4 درصد یا یک در شش افزایش یافته است. در میان همین گروه سنی، 2/39 درصد سلامت روانی خود را دچار رکود کردند در حالی که تنها 8/21 درصد بهبود را گزارش کردند. در میان نوجوانان 17 تا 23 ساله این تصویر حتی واضح تر بود: 52.5٪ گفتند که سلامت روانی آنها کاهش یافته است و فقط 15.2٪ بهبود یافته است. نسبت مشکلات احتمالی خوردن نیز در هر دو گروه سنی افزایش یافته بود.

به گفته اندیشکده مرکز سلامت روان، حدود 1.5 میلیون نفر زیر 18 سال در نتیجه مستقیم کووید به کمک جدید یا اضافی برای سلامت روان خود نیاز دارند. رکورد 420314 جوانی که هر ماه توسط خدمات NHS تحت درمان قرار می‌گیرند احتمالاً بخشی از کل این تعداد است، اما حتی اگر همه آنها باشند، هنوز تقریباً 1.1 میلیون نفر دیگر به دنبال کمک هستند.

با این حال، خدمات بهداشت روانی کودکان و نوجوانان (CAMHS)، در حال حاضر قادر به کمک به همه کسانی که به دنبال مراقبت هستند، نیستند. بسیاری از بیماران بالقوه به دلیل اینکه علیرغم ناراحتی، آسیب پذیری و رفتار نگران کننده به اندازه کافی بیمار نیستند طرد می شوند – سهمیه بندی در پشتی برای کاهش فشار عظیم بر سیستم. تأخیرهای 81 روزه در انتظار افرادی است که واجد شرایط تشخیص داده می شوند. با توجه به کمبود ظرفیت، این موج موارد جدید ناشی از کووید چه شانسی برای دریافت درمان مورد نیاز دارد؟

نشانه های امیدوار کننده ای وجود دارد. پولی که به خدمات بهداشت روانی کودکان می رود در حال افزایش است. NHS انگلستان در استفاده از تیم‌های پشتیبانی جدید برای ارائه کمک در مدارس و کالج‌ها با مشکلاتی مانند اضطراب و افسردگی پیشرفت خوبی داشته است. کلر مرداک، مدیر ملی سلامت روان NHS، مشتاقانه متعهد به بهبود وضعیت است.

کمیته منتخب سلامت عوام در دسامبر گذشته خاطرنشان کرد که «تعداد جوانانی که تحت درمان قرار می‌گیرند از تنها 25 درصد به حدود 40 درصد از افراد مبتلا به بیماری قابل تشخیص قبل از همه‌گیری افزایش یافته است». اما، نمایندگان مجلس افزودند، “قابل قبول نیست که بیش از نیمی از جوانان حمایت بهداشت روانی مورد نیاز خود را دریافت نکنند” – یک مشاهدات اهانت آمیز.

NHS به طور فزاینده ای با شکاف های مراقبتی مشخص می شود – عدم تطابق بین نیازها و توانایی آن برای برآوردن سریع آنها – همانطور که با انتظار طولانی برای جراحی انتخابی، قرار ملاقات با پزشک، درمان A&E و رسیدن آمبولانس ها نشان داده شده است. CAMHS مورد دیگری است.

توانایی آن برای ارائه مراقبت سریع، با کیفیت و مناسب به همه کسانی که به آن نیاز دارند، به دلیل کمبود طولانی مدت همه چیز مورد نیاز برای اجرای یک سرویس پاسخگو، با مشکل مواجه شده است: کارکنان، تیم های مبتنی بر جامعه برای دور نگه داشتن افراد از بیمارستان و تخت برای آن دسته از افراد. آنقدر بیمار است که به عنوان بستری نیاز به طلسم دارد.

با توجه به آن و تأثیر مخرب کووید بر سلامت روان جمعی ما، ساده‌لوحانه است که انتظار داشته باشیم NHS بتواند تعداد زیادی از تلفات جوان این همه‌گیری را بهتر و سریع‌تر از آنچه اکنون می‌تواند درمان کند.