در منطقه تیراندازی: اخراج در روستاهای کرانه باختری پس از حکم دادگاه آغاز شد | سرزمین های فلسطینی

بپایین فلات غبارآلود، محل روستای خریبت الفاخیت، در لبه جنوبی کرانه باختری اشغالی، گوسفند، بز و شتر متعلق به بادیه نشینان فلسطینی در تپه ها پرسه می زنند. شهر اسرائیلی آراد در دوردست می‌درخشد و در سراسر دره به سمت شرق، کوه‌های همسایه اردن برای دیدار با آسمان بالا می‌آیند. بسیار نزدیکتر به خانه، شهرک غیرقانونی اسرائیلی Mitzpe Yair از خط الراس بعدی خودنمایی می کند.

جاده‌های آسفالت‌نشده استخوان‌شکنی از این نیمه صحرای تپه‌آلود و فقر زده، بخشی از 60 درصد کرانه باختری که تحت کنترل کامل اسرائیل است، عبور می‌کنند. فلسطینی ها آن را Masafer Yatta، مجموعه ای از روستاها با جمعیتی حدود 1000 نفر می نامند. با این حال، برای دولت اسرائیل، این منطقه آتش 918 است، یک منطقه آموزش نظامی که در آن غیرنظامیان ممنوع هستند. نبرد برای کنترل این 3000 هکتار (7410 هکتار) یکی از شدیدترین نبردهای اشغالگران اسرائیلی است.

در اوایل این ماه، دادگاه عالی اسرائیل سرانجام در یک پرونده حقوقی دو دهه ای درباره سرنوشت این منطقه رای داد: زمین را می توان برای استفاده نظامی تغییر داد، و استدلال نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) را تایید کرد که فلسطینی های ساکن در اینجا نمی توانند ثابت کنند که این سرزمین می تواند آنها را ثابت کند. قبل از ایجاد منطقه تیراندازی در سال 1981 ساکن بودند. این تصمیم – یکی از مهم ترین تصمیمات در مورد اخراج از زمان شروع اشغال در سال 1967 – راه را برای اخراج همه ساکنان اینجا هموار کرد.

تخریب‌هایی که مدت‌ها از آن بیم داشت، که کارشناسان سازمان ملل گفته‌اند ممکن است جنایات جنگی باشد، از قبل آغاز شده است. هفته گذشته 11 خانه و کارگاه در فاخیت تخریب شد. 9 ساختمان دیگر در مجاز مجاز توسط یک شرکت اسرائیلی با بولدوزر ویران شد که دولت قرارداد تخریب را به عهده دارد. سربازان و پلیس اسرائیل که وظیفه ایمن سازی محیط اطراف را بر عهده داشتند، نگاه کردند.

محمد ایوب، کشاورز و 17 عضو خانواده بزرگش در فاخیت در مدت 30 دقیقه بی خانمان شدند و همگی اکنون در یک چادر زندگی می کنند.

او گفت: «برای بچه‌های کوچک خیلی گرم است و برای بسیاری از مردم خیلی شلوغ است. ما بازسازی خواهیم کرد زیرا اینجا خانه ماست. آنها ممکن است برگردند و دوباره آن را خراب کنند… خانه قرار است مکانی امن باشد.»

ارتش اسرائیل بلافاصله به درخواستی برای اظهار نظر در مورد تخریب ها پاسخ نداد.

حدود 18 درصد از منطقه C، کرانه باختری تحت کنترل کامل اسرائیل، از دهه 1970 به عنوان “مناطق شلیک” برای استفاده ارتش اسرائیل تغییر کاربری داده شده است. طبق صورتجلسه وزرا در سال 1981، وزیر کشاورزی وقت، آریل شارون، که بعداً نخست وزیر شد، پیشنهاد ایجاد منطقه آتش 918 را با قصد صریح برای اخراج فلسطینیان محلی از خانه هایشان داد.

در سال 1999، 700 نفر از ساکنان مسافر یاتا بیرون رانده شدند، به زور توسط سربازان به کامیون ها هل داده شدند، اما پس از یک درخواست قانونی، جامعه اجازه یافت تا زمانی که تصمیم نهایی گرفته شود، به آنجا بازگردد.

از آن زمان، فلسطینیان ساکن در پارامترهای منطقه 918 بارها تهدید به تخریب منازل خود و مصادره زمین های کشاورزی شده اند، زیرا آنها فاقد مجوزهای ساختمانی هستند که توسط مقامات اسرائیلی صادر شده است. بر اساس گزارش اداره مدنی اسرائیل، از سال 2006 تنها 75 مجوز ساختمانی به فلسطینی های ساکن در منطقه C اعطا شده است، در حالی که 20500 مجوز برای شهرک سازی غیرقانونی اسرائیل تایید شده است، که از نظر جامعه بین المللی به عنوان مانع اصلی برای صلح پایدار تلقی می شود.

در دوران دولت اسراییل دوست دونالد ترامپ در ایالات متحده، شهرک سازی 150 درصد رشد داشت. و علیرغم این واقعیت که دولت جدید اسرائیل ائتلاف متنوعی از احزاب چپ و راست است، به نظر می رسد که به تأیید برنامه های برنامه ریزی در کرانه باختری ادامه دهد.

حمدان محمد الحرینی، یک فعال محلی، گفت: «این واقعاً در مورد تخریب خانه ها نیست. “این در مورد نابود کردن زندگی است.”

Nadav Weiman، معاون مدیر Breaking the Silence، یک سازمان غیردولتی که شهادت‌های سربازان سابق اسرائیل را در مورد آنچه که در هنگام اجرای اشغال شاهد بوده‌اند جمع‌آوری می‌کند، گفت: «زمانی که در حال انجام خدمت سربازی بودم، اینجا آموزش می‌دادم. به ما گفتند که دنبال قاچاقچی هستیم. قرار بود زندگی مردم را بد کنیم. نکته این بود.»

در جینبا، جامعه ای که از روزگار امپراتوری عثمانی در غارهای سرد دامنه تپه زندگی می کرد، خانواده باکار مرتباً توسط شهرک نشینان و ارتش اسرائیل مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. زکریا، 18 ساله، چند هفته پیش مورد حمله شهرک نشینان قرار گرفت که باعث سوختگی از ناحیه صورت و بازویش شد و آخر هفته گذشته یکی دیگر از اعضای خانواده در طول شب پس از خرابی خودروی وی در نزدیکی پایگاه ارتش اسرائیل در کنار جاده بازداشت شد.

مادر زکریا، ندا محمد باکار، 52 ساله، گفت که وقتی فعالیت نظامی در منطقه وجود دارد، گلوله باران در نیمه شب کودکان را می ترساند.

او گفت: «یکی از بهانه‌هایی که اسرائیلی‌ها استفاده می‌کنند این است که نگران ما و نحوه زندگی ما هستند، به همین دلیل می‌خواهند ما را بیرون کنند و به شهر منتقل کنند». “اول اینکه به آنها مربوط نیست که من چگونه زندگی می کنم. دوم اینکه اگر اینقدر نگران هستند چرا نمی گذارند بسازیم؟»

روز چهارشنبه در مدرسه ای در فاخیت، 15 نفر، از جمله دختران نوجوان و مردان مسن، با دوربین های جدید در کارگاهی که توسط B’Tselem، یک سازمان غیردولتی حقوق بشر اسرائیلی اداره می شد، دست به کار شدند. این گروه در حال یادگیری اصول جمع آوری شواهد، مهارت های فیلمبرداری، و نحوه ایمن نگه داشتن خود بودند، و مطمئن می شدند که هنگام ضبط از سر راه سربازان و بولدوزرها دور نمی مانند.

بیرا محمد مزرا، 21 ساله، از روستای مجاور، گفت: «نگران هستم که خانه ام را از دست بدهم. “این به نظر راهی است که می توانم کمک کنم. ما مورد حمله قرار می گیریم و باید به جهان نشان دهیم… من از انجام این کار نمی ترسم.