آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آدر طول زندگی من، این فرض مشترک این بوده است که همیشه غذایی برای خرید وجود خواهد داشت – البته با قیمتی. بیشتر نه. ناگهان، محاصره موفقیت آمیز روسیه در اوکراین، که صادرات بسیار مهم غلات و دانه های روغنی را خفه کرد، همه اینها را به چالش کشید. غرب حق دارد از دستاوردهای چشمگیر اوکراین در میدان نبرد استقبال کند – اما روسیه کارت هایی در این جنگ دارد که ممکن است هنوز به نفع تعیین کننده اش باشد. هنگامی که دبیر کل سازمان ملل متحد نسبت به شبح کمبود غذا در جهان هشدار داد، توجه کنید. به همین ترتیب، رئیس بانک انگلستان به دلیل هشدار درباره آخرالزمان غذایی مورد تمسخر قرار گرفته است: او ممکن است کلمات خود را ناشیانه انتخاب کند، اما حق با اوست.
آنچه که این هشدارها را برانگیخته است این است که هیچ راهی برای جایگزینی صادرات غلات اوکراین که 9 درصد از صادرات جهانی را تشکیل می دهد وجود ندارد که با کاهش صادرات غلات روسیه بدتر شده است. تنها بخشی از برداشت غلات اوکراین می‌تواند از طریق جاده‌ها یا از طریق بنادر رومانی به بازارهای جهانی راه پیدا کند – و روسیه قصد لغو محاصره خود را ندارد، در حالی که با توجه به بن‌بست در اوکراین، ممکن است سال‌ها ادامه داشته باشد.
بنابراین مطمئناً قیمت غلات افزایش خواهد یافت – این در حال حاضر 59٪ بیشتر از ژانویه است – که نشان دهنده این است که کمتر چیزی برای دور زدن وجود دارد. آنهایی که نمی توانند پرداخت کنند، به سادگی از کار خود خارج می شوند و چشم انداز گسترش قحطی به صدها میلیون نفر در کشورهای فقیرتر و سیل جدید پناهندگان را افزایش می دهند.
بریتانیا نیز بی‌تأثیر نخواهد بود، اگرچه تا حد زیادی از نظر غلات خودکفا است. به طور کلی، ما برای برآوردن نیمی از نیازهای غذایی خود به واردات متکی هستیم. در سرتاسر جهان، کشورهایی که با کمبود غلات و سایر مواد غذایی مواجه هستند، صادرات مواد غذایی خود را به سادگی متوقف می کنند. در حال حاضر، 22 کشور 10 درصد از تجارت مواد غذایی را ممنوع کرده اند. چهار تامین کننده اصلی مواد غذایی ما همسایگان اتحادیه اروپا و شرکای سابق ما هستند که اکنون اغلب به دشمن تبدیل شده اند: فرانسه، ایرلند، هلند و آلمان.
با این حال، درست در این لحظه، دولت جانسون، با بی‌کفایتی بی‌ملاحظه و نفرت وسواس‌آمیز خود از همه چیزهای مرتبط با اتحادیه اروپا، آماده است تا با لغو یکجانبه معاهده برگزیت، یک جنگ تجاری اتحادیه اروپا را به خطر بیندازد. بریتانیا ممکن است بخواهد به واردات مواد غذایی مهم اتحادیه اروپا آسیب نرساند، زیرا در حال حاضر هرگونه بررسی نظارتی را تا پایان سال آینده به تعویق انداخته است. اما چرا کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید با کشوری بازی کنند که رهبر آن به عنوان یک دلقک فریبکار در بدترین جناح راست حزبش، که هرگز فرصت انتقاد از سیاست مشترک کشاورزی (CAP) را که برای تضمین امنیت غذایی اروپا ساخته شده است، از دست نمی دهد. ?
ناگهان CAP مانند یک دارایی استراتژیک به نظر می رسد، زیرا اتحادیه اروپا اخیراً در حال حرکت برای تقویت ظرفیت تولیدی و خودکفایی کشاورزان خود است که کاملاً در تضاد با بی توجهی تحقیرآمیز بریتانیا به کشاورزان خود است. اتحادیه اروپا ممکن است در پاسخ به تحریک بریتانیا تصمیم بگیرد که امنیت غذایی اتحادیه اروپا از اهمیت بالایی برخوردار است و صادرات مواد غذایی را فقط به جایی که نیاز بیشتری نسبت به بریتانیا وجود دارد هدایت کند – به عنوان مثال، افزایش حمایت غذایی از اوکراین از قبل بسیار زیاد است – یا فقط حمل و نقل و حمل و نقل را تحت نظارت قرار دهد. الزامات حتی سخت تر آنها می توانند این کار را انجام دهند و مطمئن باشند که تولیدکنندگان اتحادیه اروپا می توانند مواد غذایی خود را در جای دیگری بفروشند، بنابراین کمبود مواد غذایی در بریتانیا ایجاد می شود.
اگر اتحادیه اروپا نمی‌خواهد تا این حد پیش برود، اهرم‌های مؤثر دیگری برای عقب‌نشینی بوریس جانسون در اختیار دارد. روسیه بزرگترین صادرکننده کودهای شیمیایی در جهان است که قیمت آن در پی تحریم های تجاری غرب اکنون 300 درصد افزایش یافته است. بریتانیا تنها دو پنجم کود مورد نیاز کشاورزان ما را تولید میکند که این مقدار عمدتاً از اتحادیه اروپا و به‌ویژه آلمان وارد می‌شود.
تولید کود و مواد شیمیایی منطقه‌ای است که برگزیت بریتانیا «فرصتی» برای انحراف از قوانین بازار واحد اتحادیه اروپا می‌بیند که استانداردهای بالای محصول و ایمنی را تضمین میکند و یک واردات کلیدی به ایرلند شمالی است. اتحادیه اروپا فقط باید صادرات کود اتحادیه اروپا به بریتانیا را تعلیق یا محدود کند، زیرا نگران تمایل ما برای تضعیف این قوانین، برای به صلیب کشیدن تولیدات کشاورزی بریتانیا، که در حال حاضر به دلیل هزینه های خوراک و سوخت بسیار زیاد است، می چرخد.
ما آنقدر بد توسط وزرا و حزبی اداره می شویم که در یک حباب دست راستی مهر و موم شده زندگی می کند که جیره بندی غذا در سال 2023 یک خطر واقعی است. بیشتر رأی دهندگان برگزیت ممکن است فکر کنند به آنها دروغ گفته شده است. نکته مهمتر این است که طی 30 سال گذشته، اطمینان به اینکه جهانی شدن اینجا باقی مانده است، منجر به این شده است که سیستم تولید و توزیع مواد غذایی جهان به شدت به یکدیگر وابسته شده و در چند کشور و چند شرکت قدرتمند تجارت کشاورزی متمرکز شده است. همانطور که همکار من جورج مونبیوت در کتاب قدرتمند خود استدلال می کند بازسازی، این سیستم همیشه مبتنی بر بازار و کمتر انعطاف پذیر شده است، به طوری که برخی از کشورها، به ویژه بریتانیا، فرض می کنند که نیازی به چیزهای بیهوده مانند تأسیسات ذخیره سازی، ذخایر مواد غذایی یا تضمین تولید قوی داخلی با محیط زیست پایدار نیست.
غذا، خوراک دام و کودها به‌طور یکپارچه از طریق زنجیره‌های تأمین بین‌المللی ایمن جریان می‌یابند: حواشی کشاورزان داخلی می‌تواند تا حد استخوان فشرده شود. بریتانیای «جهانی» می‌تواند این را یک قدم جلوتر بردارد، «غل و زنجیر» فلج‌کننده CAP را کنار بگذارد و غذای ارزان را از هر کجا خریداری کند، بی‌توجهی به کشاورزان بریتانیایی، غذای باکیفیت و محیط‌زیست – از این رو، معامله تجاری پوچ به‌طور چشمگیری به نفع تولیدکنندگان مزرعه استرالیایی است. بریتانیایی‌ها، یکی از افتخارآمیزترین دستاوردهای لیز تراس، وزیر امور خارجه برای خشنود کردن حق برگزیت است.
امروز کل بنای فکری عمیقاً احمقانه – حتی خطرناک – به نظر می رسد. انعطاف‌پذیری و پایداری در تولید و توزیع مواد غذایی، همراه با اطمینان از اینکه همه می‌توانند از عهده داشتن یک رژیم غذایی سالم برآیند، سنگ بنای اساسی در تمدن ما را تشکیل می‌دهند – حتی اگر توسط پشتیبان‌های محافظه‌کاران مورد تمسخر قرار گیرد و توسط طرفداران برگزیت تضعیف شود.
افزایش نرخ تورم در هفته گذشته به 9 درصد ناشی از قبوض انرژی بدون سقف و افزایش قیمت مواد غذایی بود. نرخ تورم بریتانیا – بالاترین نرخ تورم در گروه G7 – به این دلیل است که ما کمترین انعطاف‌پذیری و سیستم مبتنی بر بازار را برای ارائه کالاها و خدمات کلیدی داریم و عضو یکی از بلوک‌های بزرگ نیستیم که تا حدی بتواند از خود در برابر روندهای جهانی محافظت کند. . ما چوب پنبه ای هستیم که بی اختیار در اطراف اقیانوس جهانی پرتاب می شویم.
بالاخره پرده آزمایش بزرگ تاچریت پایین می آید. تاسف غم انگیز این است که میلیون‌ها نفر می‌خواهند سخت‌ترین راه را – از طریق خوردن غذای مزخرف یا بدتر از آن، گرسنه ماندن – بفهمند که رهبرانشان چقدر اشتباه کرده‌اند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
