تایگر وودز در “قطار بوگی” در PGA ایالات متحده گیر کرد – اما برای چه مدت دیگر؟ | تایگر وودز

دبلیوord قبل از اینکه تایگر وودز حتی سومین دور خود را در این مسابقات قهرمانی PGA ایالات متحده کامل کند، پخش شد. این مرد 46 ساله وظایف استاندارد رسانه ای را بر عهده نخواهد گرفت، زیرا مدیریت او بدون شک می ترسد که وودز در دهه 80 برای سومین بار در دوران قهرمانی اصلی خود گلزنی کند. وودز از این حقارت در امان ماند – یک پرنده در پانزدهمین مسابقه و پس انداز شجاعانه در آخرین مرحله به او اجازه داد تا در هفتاد و نهمین دوره مسابقات قهرمانی PGA ایالات متحده رتبه 79 را ثبت کند – اما این هنوز یک صحنه تلخ در تولسا برای نماد بازگشت گلف بود.

همانطور که وب سیمپسون در حال جمع کردن یک عدد 65 بود، مقیاس نقص جسمانی وودز در یک صبح سرد به طرز دردناکی آشکار بود. در واقع به حدی بود که او حتی از ارائه ضمانت در مورد بازگشت برای دور چهارم در طی یک پرسش کوتاه با خبرنگار استخر خودداری کرد. وودز گفت: “خب، من درد دارم.” من می دانم که این یک واقعیت است. کمی کار می کنیم و ببینیم چطور پیش می رود.»

وودز در حال حاضر 12 بیش از حد برای مسابقات بود. باور نکردنی بود که 16 ساعت قبل از آن او روی سکو ایستاده بود و ادعا می کرد که می تواند در این مسابقه پیروز شود. در آن زمان ناقص به نظر می رسید، گویی وودز باید علناً خود را در مورد ضرورت حفظ اهداف عالی متقاعد کند. در چارچوب دور سوم مأیوس کننده او قرار گرفت، به نظر ساده و بی رنگ می آمد.

او افزود: «من فقط خوب بازی نکردم. “من خیلی خوب به توپ ضربه نزدم و به همان شروعی که باید برمی‌خوردم رسیدم. من فکر کردم که یک سه راهی خوب را زدم که ضربه دوم را زد و در آب فرو رفت. من هرگز واقعاً هیچ نوع شتابی از جانب خودم نداشتم.

«نمی‌توانستم از قطار بوگی پیاده شوم. من هیچ کاری را درست انجام ندادم. من شوت های خوب زیادی نزدم. در نتیجه من با یک امتیاز بسیار بالا به پایان رسیدم.”

نادیده گرفتن تصویر بزرگتر غیرممکن بود. این دومین رویداد وودز از زمانی است که در فوریه گذشته از لاشه ماشینش در کالیفرنیا بیرون کشیده شد. خطر قطع پای راست او وجود داشت. یک سال پیش روی ویلچر بود. ایجاد کاهش در مسابقات Masters و PGA ایالات متحده – بسیاری از بازیکنان برتر جهان هیچ کدام را مدیریت نکردند – یک دستاورد جدی است.

اما این تایگر وودز است. او با استانداردهای مختلف زندگی می کند. وودز در آگوستا نشنال ماه گذشته با راندهای پشت سر هم 78 بسته شد. در آنجا، مانند اینجا در ساوت هیلز، گلف ضعیف همراه با حرکت ضعیف در آخر هفته بود. وودز قبلاً اعلام کرده بود که در اوپن سنت اندروز در ماه ژوئیه بازی خواهد کرد و US Open در ماه ژوئن در بروکلین برگزار می شود. اگر هر دوی این رشته‌ها از الگوی مشابهی با رویدادهای جورجیا و اوکلاهاما پیروی کنند، دور از تصور است که وودز تا چه حد مایل است بدن خود را فشار دهد. او البته این حق را به دست آورده که چنین تصمیماتی بگیرد.

شان نوریس، که در شرکت وودز بازی می‌کرد، همدردی و هم رشته‌هایی از امید را برای آینده ارائه کرد. نوریس گفت: “او بازیکن فوق العاده ای است.” “شما خیلی متاسفید که او مجبور است این مشکل را پشت سر بگذارد. اما باز هم نوع آدمی را که هست می بینید. که او همه چیز را خرد می کند و به خودش فشار می آورد، حتی همه درد و آن. این آسان نیست که ببینی مردی مثل او باید آن را بگذراند و چنین مبارزه کند.

او به خوبی این کار را انجام می دهد، و من فکر می کنم زمانی که به سلامت عادی خود بازگردد و همه مشکلات را برطرف کند، برمی گردد. منظورم این است که عزمی که آن مرد دارد، فوق العاده است. می توانید ببینید که او همین امروز در حال مبارزه بود تا هر از گاهی توپ را از سوراخ بیرون بیاورد، حتی برای اینکه توپ را روی سه راهی بگذارد. اما فشار دادن به آن و تمرکز بر روی در زمان های مناسب و روی عکس ها فوق العاده است.”

وودز در رده 76 و در پای میدان قرار گرفت و او کار بهبودی را شروع کرد. با این وجود، او در تولید امتیاز بالایی در دور سوم تنها نبود. بیلی هورشل 77 شلیک کرد. جان رام نمی توانست بهتر از 76 باشد. رابرت مک اینتایر 12 سوراخ اول خود را در 9 برابر بازی کرد. نه اینکه احساس کنید چنین آماری آرامش زیادی به وودز می دهد.