چگونه پروژه راه آهن جدید لندن پناهگاهی برای پرندگان ایجاد کرده است | پرنده ها

خط جدید الیزابت لندن به مسافران این امکان را می دهد که قطارهای سریع السیر را در زیر شهر در این هفته شروع کنند، در بخشی از یک مسیر 73 مایلی که از ریدینگ در غرب تا شنفیلد در شرق امتداد دارد. با این حال، آنها اولین مسافرانی نخواهند بود که از مزایای خط جدید بهره مند شوند.

در جزیره والاسیا در اسکس، هزاران پرنده قبلاً از پروژه ریلی 19 میلیارد پوندی استفاده کرده اند – روی موزاییکی از تالاب ها، جزیره ها و خلیج هایی که از 3.5 میلیون تن زمین که در طول ساخت و ساز جدید آن کنده شده است، ایجاد شده است. ایستگاه ها و 13 مایل تونل های دوقلو.

بازدیدکنندگان پرندگان از این ذخیره‌گاه طبیعی تازه‌ساخته که توسط انجمن سلطنتی حفاظت از پرندگان اداره می‌شود، شامل آووست‌ها، قاشق‌ها، الهه‌های دم سیاه و مرغ‌های کوچک می‌شوند. جوجه‌های مرغ و مرداب در زمستان ظاهر می‌شوند، در حالی که گیلاس، گل سبز و سهره نیز در این مکان حضور دارند.

برای اندازه گیری خوب، من در بازدید هفته گذشته خود، دم زرد، صدف شکار، بالگرد، مرغان سر سیاه و نیزارهای نی را دیدم. خرگوش‌های قهوه‌ای از میان علف‌های بلند می‌پریدند در حالی که لارج‌های آسمان بر فراز منظره صاف و بی‌وقفه اسکس می‌چرخند.

این بهشت ​​عاشقان طبیعت است – و به طرز قابل توجهی از زباله‌های یکی از پیچیده‌ترین، گران‌ترین و بحران‌زده‌ترین پروژه‌های مهندسی بریتانیا در سال‌های اخیر ایجاد شده است: Crossrail، شرکتی که قیمت آن از 15 میلیارد پوند به 19 میلیارد پوند افزایش یافت. و افتتاحیه آن در روز سه شنبه چهار سال دیرتر از زمان برنامه ریزی اولیه برگزار می شود.

ریچل فانسی، مدیر سایت RSPB Wallasea Island گفت: «در طول تونل‌سازی مورد نیاز برای ایجاد خط الیزابت، مقادیر زیادی خاک از زیر خیابان‌های لندن حفر شد. “این مواد در اختیار RSPB قرار گرفت و به ما این امکان را می‌دهد تا جوبیلی مارش، سنگ بنای ذخیره‌گاه جدید خود را ایجاد کنیم.”

مرداب جوبیلی از بیش از 160 هکتار (400 هکتار) دشت های گلی، تالاب ها، مرداب ها، استخرهای ماهی و مراتع تشکیل شده است که پرندگان می توانند در آن غذا بگیرند و لانه بسازند. مهمتر از همه، این ویژگی ها به گونه ای ساخته شده اند که به بهترین وجه از آنها در برابر افزایش سطح آب ناشی از گرمایش جهانی محافظت می کند. فنسی اضافه کرد: «ترفند این است که سواحل بلند و به آرامی در حال افزایش باشد که با افزایش سطح آب به سرعت زیر آب نرود. و این 3.5 میلیون تن خاکی بود که از کراس ریل به دست آوردیم که به ما در انجام این کار کمک کرد.

جزیره والاسیا در محل تلاقی رودخانه‌های کراچ و روچ در نزدیکی شهر برنهام-آن-کراچ قرار دارد و در اصل مجموعه‌ای از جزایر نمکی بود که در طول قرن‌ها برای ایجاد مزرعه‌ای که در آن گندم، کلزا و جو کشت می‌شد، تخلیه شدند. . با این حال، بیشتر زمین در زیر سطح دریا قرار دارد و مزارع باید توسط یک دیوار دریایی دفاعی محافظت می شدند. فنسی گفت: “در آغاز قرن بیست و یکم دیوار نیاز به تعمیر داشت و مالک مزرعه می خواست آن را بفروشد.” “ما بر روی گزینه ای برای خرید زمین توافق کردیم.”

والاسئا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود زیرا اسکس – زمانی بهشت ​​حیات وحش بود – در 400 سال گذشته شاهد ناپدید شدن بیش از 90 درصد از سواحل وحشی خود بوده است و زیستگاه‌های سرگردان و پرندگان وحشی را که در این منطقه زمستان گذرانده‌اند از بین برده و مکان‌هایی را برای آنها ریشه کن کرده است. لانه سازی در تابستان

سپس نقشه هایی برای کراس ریل آماده شد. بندهای پایداری در قراردادها برای ساخت خط گنجانده شده بود، و مدیران را به ارائه خاک RSPB که به آن کمک می‌کند تا یک ذخیره‌گاه مخصوص مجسمه‌سازی شده در Wallasea را توسعه دهد، سوق داد. مارک وایلد، مدیر اجرایی کراس ریل گفت: «همکاری ما با RSPB بخش کلیدی استراتژی پایداری Crossrail بود. ما واقعاً مفتخریم که Jubilee Marsh به مبارزه با تهدیدات ناشی از تغییرات آب و هوایی و سیل‌های ساحلی کمک می‌کند.»

هفت میلیون تن خاک در نهایت از اعماق لندن در طول ساخت خط الیزابت حفاری شد و حدود نیمی از آن توسط رودخانه به جزیره والاسیا تحویل داده شد. در مجموع 1528 محموله انجام شد و یک تسمه نقاله عظیم در جزیره ساخته شد تا خاک را از ساحل به یک انبار مرکزی حمل کند – که از آن ناوگان کامیون های کمپرسی آن را به لبه ذخیره جدید منتقل کردند. در اینجا به دقت لایه بندی شد تا یک منظره مواج ایجاد شود.

فنسی گفت: «سپس دیوار دریا عمداً در سه نقطه که با دقت انتخاب شده بود، شکسته شد. «این نقض‌ها باید – به طور همزمان – در زمان جزر انجام می‌شد. سپس با افزایش جزر و مد در اواخر همان روز، آب شروع به ریختن کرد و جزایر و تالاب های جوبیلی مارش را تشکیل داد. «اگر ما به سادگی دیوار دریا را شکسته بودیم، فقط اجازه می دادیم یک دریاچه شکل بگیرد، اما خاک کراس ریل به ما اجازه داد تا شبکه ای از تالاب ها و جزایر شور ایجاد کنیم. این همه تفاوت را ایجاد کرد.»

نتیجه ایجاد یک تالاب پر رونق بوده است که در آن ده‌ها هزار پرنده مهاجر قبلاً سوار شده و در آنجا اقامت کرده‌اند. سال گذشته بیش از 150 جفت آووست در اینجا پرورش یافتند و والاسیا را – در سال‌های کوتاه عمرش – به یکی از بزرگترین مستعمره‌های این وادرهای سیاه و سفید متمایز در کشور تبدیل کردند، پرنده‌ای که اخیراً نزدیک به انقراض در بریتانیا بود. گونه های دیگری که به تعداد وارد شده اند عبارتند از: سهره، دم باری، گره و شلدک. فنسی گفت: «اینجا مشغول است و این بسیار دلگرم کننده است.