شرکت های سوخت فسیلی سعی می کنند از این جنگ برای منافع خود سوء استفاده کنند. ما نمی توانیم به آنها اجازه دهیم | جیمی هن

نصنعت سوخت های فسیلی و متحدانشان در چند روز گذشته برای استفاده از تهاجم روسیه به اوکراین به عنوان بهانه ای برای توسعه بیشتر نفت و گاز، تلاش کرده اند تا از تهاجم روسیه به اوکراین استفاده کنند.

این دکترین شوک کلاسیکی است که ما از نفت بزرگ انتظار داریم، و مگر اینکه سیاستمداران ما به اندازه کافی عاقل باشند که از آن عبور کنند، این استراتژی است که توانایی ما را برای اقدام در مورد تغییرات آب و هوا در دهه آینده تضعیف خواهد کرد.

تلاش صنعت سوخت‌های فسیلی برای بهره‌برداری از این بحران خاص به دلیل نقش محوری آنها در ایجاد آن، بسیار تلخ است. توانایی پوتین برای به راه انداختن جنگ در اوکراین و تهدید ثبات اروپا منحصراً ناشی از کنترل او بر تولید نفت و گاز روسیه است. 40 درصد از بودجه فدرال روسیه از نفت و گاز تأمین می شود که 60 درصد از صادرات این کشور را تشکیل می دهد. اکتبر امسال، روسیه بیش از 500 میلیون دلار در روز از سوخت های فسیلی به دست می آورد، پولی که مستقیماً صرف تأمین مالی ماشین جنگی پوتین می شود.

هیچکس در صنعت نفت و گاز این موضوع را انکار نمی کند. چیزی که آنها دوست دارند به راحتی فراموش کنیم این است که چگونه به پوتین کمک کردند تا به این نقطه برسد.

روسیه هرگز نمی توانست بدون کمک شرکت های نفتی غربی مانند اکسون موبیل و بریتیش پترولیوم که 20 درصد از سهام روسنفت، شرکت دولتی نفت روسیه را در اختیار دارند، به چنین ابرقدرت نفت و گاز تبدیل شود. در سال 2014، زمانی که تولید نفت و گاز Rosneft تا حد زیادی ثابت بود، ExxonMobil با Rosneft شریک شد تا به آنها در مدرن سازی عملیات و توسعه تولید در قطب شمال کمک کند. این همکاری به قدری خوب پیش رفت که پوتین به رکس تیلرسون، مدیر عامل سابق اکسون، نشان دوستی، یکی از بالاترین افتخاراتی که روسیه به خارجی ها می دهد، اعطا کرد.

اکسون با پیوستن به دیگر غول‌های نفتی ایالات متحده و انجمن تجاری آنها، مؤسسه نفت آمریکا، به طور مکرر علیه تحریم‌های روسیه لابی کرد، از جمله در سال 2018 که کنگره تلاش کرد از دخالت روسیه در آینده در انتخابات ایالات متحده جلوگیری کند، و امروز که کنگره تلاش می‌کند. تحریم‌های سخت‌تر به دلیل حمله روسیه به اوکراین.

سخنگوی موسسه امریکن پترولیوم اخیرا گفت: «تحریم‌ها باید تا حد امکان هدفمند باشد تا آسیب احتمالی به رقابت شرکت‌های آمریکایی محدود شود». شرکت هایی که او درباره آنها صحبت می کند، متعلق به مامان و پاپ خیابان اصلی شما نیستند: آنها ثروتمندترین شرکت های نفتی روی کره زمین هستند.

همانطور که نفت بزرگ تلاش می کند از سرمایه گذاری های خود در روسیه دفاع کند، آنها به طور همزمان ادعا می کنند که تولید بیشتر در داخل به مبارزه با نفوذ پوتین در صحنه جهانی کمک می کند. این مانند یک فروشنده مواد مخدر است که سعی می کند مقامات را متقاعد کند که بهترین راه برای از بین بردن رقیب، سرکوب مواد مخدر نیست، بلکه اجازه دادن به او برای افزایش تولید است. اثر خالص یکسان خواهد بود: معتادان بیشتر، در این مورد آب و هوا سوخت های فسیلی را از بین می برد.

در حالی که صادرات LNG ایالات متحده ممکن است در کوتاه مدت به اروپا کمک کند، افزایش تولید ایالات متحده تنها وابستگی اروپا به سوخت های فسیلی را عمیق تر می کند و به حمایت از یک کارتل جهانی که پوتین بازیگر اصلی آن است، ادامه می دهد. تنها راه حل درازمدت قابل دوام این است که اروپا – و بقیه جهان – هرچه سریعتر برای کاهش وابستگی خود به سوخت های فسیلی با بهره وری انرژی و انرژی های تجدیدپذیر، همانطور که برخی از سیاستمداران آینده نگر اروپایی خواستار آن شده اند، حرکت کنند.

اگر دولت بایدن می‌خواهد کمک کند، باید طرح سبز سبز جدیدی را برای کمک به ساخت انرژی‌های تجدیدپذیر در اروپا و سراسر جهان اجرا کند. گسترش تولید فناوری‌های انرژی پاک، به جای سوخت‌های فسیلی، به مبارزه با نفوذ کشورهای بزرگ نفتی و نفتی و همچنین رسیدگی به وضعیت اضطراری فزاینده آب و هوایی کمک می‌کند.

همانطور که قبلاً در مورد همه‌گیری کووید-19 آموخته‌ایم، این دهه به ما هدیه مقابله با یک بحران را در یک زمان نخواهد داد. به جای اینکه اجازه دهیم نفت بزرگ از هر شوک جدید استفاده کند تا ما را از مسیر منحرف کند، باید روشن بمانیم که چگونه می توانیم صلح، ثبات ایجاد کنیم. و محافظت از سیاره ما برای نسل های آینده: پایان دادن به اعتیاد ما به سوخت های فسیلی.