آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
افیا در چند سال گذشته، دانشمندان دیوانه‌وار زنگ خطری را به صدا درآورده‌اند که دولت‌ها از شنیدن آن خودداری می‌کنند: سیستم غذایی جهانی در آستانه سال 2008 شبیه سیستم مالی جهانی شده است.
در حالی که فروپاشی مالی برای رفاه انسان ویرانگر بود، فروپاشی سیستم غذایی جای فکر کردن به آن را ندارد. با این حال شواهدی مبنی بر اینکه چیزی بد پیش می رود به سرعت در حال افزایش است. افزایش کنونی قیمت مواد غذایی مانند آخرین نشانه بی ثباتی سیستمیک به نظر می رسد.
بسیاری از مردم تصور می کنند که بحران غذایی ناشی از ترکیبی از بیماری همه گیر و تهاجم به اوکراین بوده است. در حالی که اینها عوامل مهمی هستند، یک مشکل اساسی را تشدید می کنند. برای سال ها به نظر می رسید که گرسنگی رو به انقراض است. تعداد افراد مبتلا به سوء تغذیه از 811 میلیون نفر در سال 2005 به 607 میلیون نفر در سال 2014 کاهش یافت. اما در سال 2015، این روند شروع به تغییر کرد. گرسنگی از آن زمان تاکنون در حال افزایش بوده است: در سال 2019 به 650 میلیون نفر و در سال 2020 به 811 میلیون رسیده است. امسال احتمالاً بسیار بدتر خواهد بود.
اکنون خود را برای خبرهای واقعا بد آماده کنید: این در زمان فراوانی اتفاق افتاده است. تولید جهانی غذا برای بیش از نیم قرن به طور پیوسته در حال افزایش بوده است و به راحتی رشد جمعیت را شکست داده است. سال گذشته، برداشت جهانی گندم بیشتر از هر زمان دیگری بود. به طور شگفت انگیزی، تعداد افراد دچار سوءتغذیه شروع به افزایش کرد درست زمانی که قیمت های جهانی غذا شروع به کاهش کرد. در سال 2014، زمانی که کمتر از هر زمان دیگری گرسنه بودند، شاخص جهانی قیمت مواد غذایی به 115 واحد رسید. در سال 2015 به 93 کاهش یافت و تا سال 2021 زیر 100 باقی ماند.
فقط در دو سال گذشته افزایش یافته است. افزایش قیمت مواد غذایی اکنون عامل اصلی تورم است که در ماه گذشته در بریتانیا به 9 درصد رسید. غذا حتی برای بسیاری از مردم کشورهای ثروتمند در حال غیرقابل دسترس شدن است. تاثیر در کشورهای فقیرتر بسیار بدتر است.
پس چه اتفاقی افتاده است؟ خوب، غذای جهانی، مانند امور مالی جهانی، یک سیستم پیچیده است که به طور خود به خود از میلیاردها تعامل ایجاد می شود. سیستم های پیچیده دارای خواص ضد شهودی هستند. آنها تحت شرایط خاصی انعطاف پذیر هستند، زیرا خواص خودسازماندهی آنها آنها را تثبیت می کند. اما با افزایش استرس، همین ویژگی ها شروع به انتقال شوک از طریق شبکه می کنند. فراتر از یک نقطه خاص، یک اختلال کوچک می تواند کل سیستم را به آستانه بحرانی خود برساند، در نتیجه به طور ناگهانی و غیرقابل توقف فرو می ریزد.
ما اکنون به اندازه کافی در مورد سیستم ها می دانیم تا بتوانیم پیش بینی کنیم که آیا آنها ممکن است انعطاف پذیر یا شکننده باشند. دانشمندان سیستم های پیچیده را به عنوان شبکه ای از گره ها و پیوندها نشان می دهند. گره ها مانند گره های یک شبکه قدیمی هستند. پیوندها رشته هایی هستند که آنها را به هم متصل می کنند. در سیستم غذایی، گره ها شامل شرکت های تجارت غلات، بذر و مواد شیمیایی مزرعه، صادرکنندگان و واردکنندگان عمده و بنادری است که غذا از طریق آنها عبور می کند. پیوندها روابط تجاری و نهادی آنهاست.
اگر گره ها به روش های مختلفی رفتار کنند و پیوندهای آنها با یکدیگر ضعیف باشد، سیستم به احتمال زیاد انعطاف پذیر است. اگر گره های خاصی غالب شوند، شروع به رفتار مشابه کنند و به شدت به هم متصل شوند، سیستم احتمالا شکننده خواهد بود. در رویکرد به بحران سال 2008، بانک‌های بزرگ استراتژی‌های مشابه و روش‌های مشابهی برای مدیریت ریسک توسعه دادند، زیرا منابع سود یکسانی را دنبال می‌کردند. آنها به شیوه‌هایی که تنظیم‌کننده‌ها به سختی درک می‌کردند، به شدت با یکدیگر مرتبط شدند. وقتی Lehman Brothers شکست خورد، تهدید کرد که همه را پایین خواهد کشید.
بنابراین در اینجا چیزی است که ترس سرد را در میان کسانی که سیستم غذایی جهانی را مطالعه می کنند، می فرستد. در سال‌های اخیر، درست مانند امور مالی در طول دهه ۲۰۰۰، گره‌های کلیدی در سیستم غذایی متورم شده‌اند، پیوندهای آنها قوی‌تر شده‌اند، استراتژی‌های تجاری هم‌گرا و هماهنگ شده‌اند، و ویژگی‌هایی که ممکن است از فروپاشی سیستمی جلوگیری کنند (“زیادی”، “مدولار بودن” ، «شکن‌های مدار» و «سیستم‌های پشتیبان») حذف شده‌اند و سیستم را در معرض شوک‌های «واگیر جهانی» قرار می‌دهند.
بر اساس یک برآورد، تنها چهار شرکت 90 درصد از تجارت جهانی غلات را در دست دارند. همین شرکت ها به خرید بذر، مواد شیمیایی، فرآوری، بسته بندی، توزیع و خرده فروشی پرداخته اند. در طول 18 سال، تعداد ارتباطات تجاری بین صادرکنندگان و واردکنندگان گندم و برنج دو برابر شد. اکنون کشورها در حال تبدیل شدن به ابرواردکنندگان و ابرصادرکنندگان هستند. بخش عمده ای از این تجارت از طریق نقاط آسیب پذیر مانند تنگه های ترکیه (که اکنون توسط حمله روسیه به اوکراین مسدود شده است)، کانال های سوئز و پاناما و تنگه های هرمز، باب المندب و مالاکا می گذرد.
یکی از سریع‌ترین تغییرات فرهنگی در تاریخ بشر، همگرایی به سمت «رژیم غذایی استاندارد جهانی» است. در حالی که غذاهای ما در سطح محلی متنوع تر شده اند، در سطح جهانی تنوع کمتری دارند. تنها چهار محصول – گندم، برنج، ذرت و سویا – تقریباً 60 درصد کالری تولید شده توسط کشاورزان را تشکیل می دهند. تولید آنها در حال حاضر به شدت در چند کشور از جمله روسیه و اوکراین متمرکز شده است. جیره استاندارد جهانی توسط مزرعه استاندارد جهانی رشد میکند و توسط همان شرکت‌ها با همان بسته‌های بذر، مواد شیمیایی و ماشین‌آلات عرضه می‌شود و در برابر شوک‌های محیطی مشابه آسیب‌پذیر است.
صنعت غذا به شدت با بخش مالی مرتبط می شود و آنچه دانشمندان آن را “تراکم شبکه” سیستم می نامند افزایش می دهد و آن را بیشتر مستعد خرابی های آبشاری می کند. در سرتاسر جهان، موانع تجاری کاهش یافته و جاده‌ها و بنادر ارتقا یافته‌اند و شبکه جهانی را ساده کرده‌اند. ممکن است تصور کنید که این سیستم صاف امنیت غذایی را افزایش می دهد. اما به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که هزینه‌های انبارداری و موجودی‌ها را کاهش دهند و از سهام به جریان تبدیل شوند. عمدتاً، این استراتژی به موقع کار می کند. اما اگر تحویل قطع شود یا تقاضا به سرعت افزایش یابد، قفسه ها ناگهان خالی می شوند.
مقاله ای در Nature Sustainability گزارش می دهد که در سیستم غذایی، “فرکانس شوک در طول زمان در خشکی و دریا در مقیاس جهانی افزایش یافته است”. در تحقیق درباره کتابم Regenesis، متوجه شدم که این مجموعه شوک‌های مسری فزاینده، که با حدس و گمان‌های مالی تشدید شده‌اند، است که گرسنگی جهانی را تحریک کرده است.
اکنون سیستم غذایی جهانی نه تنها باید از ضعف های داخلی خود، بلکه از اختلالات محیطی و سیاسی که ممکن است با یکدیگر تعامل داشته باشند نیز جان سالم به در ببرد. برای مثال فعلی، در اواسط آوریل، دولت هند پیشنهاد کرد که می تواند کمبود صادرات جهانی مواد غذایی ناشی از حمله روسیه به اوکراین را جبران کند. تنها یک ماه بعد، پس از چروک شدن محصولات در اثر موج گرمای ویرانگر، صادرات گندم را ممنوع کرد.
ما نیاز فوری به تنوع بخشیدن به تولید جهانی غذا، هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر محصولات کشاورزی و تکنیک های کشاورزی داریم. ما باید چنگال شرکت های بزرگ و دلالان مالی را بشکنیم. ما نیاز به ایجاد سیستم های پشتیبان داریم که مواد غذایی را با وسایل کاملاً متفاوت تولید می کنند. ما باید ظرفیت اضافی را وارد سیستمی کنیم که با کارایی خود تهدید می شود.
اگر تعداد زیادی در زمان انعام بی‌سابقه گرسنه بمانند، عواقب شکست عمده محصول که خرابی محیطی می‌تواند باعث تخیل شود. سیستم باید تغییر کند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
