آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
همانطور که ما از این عصر جدید بیکاری کم سابقه خبر می دهیم، یک روند ناشناخته اما طولانی مدت وجود دارد که باید به گفتمان عمومی تزریق شود.
این واقعیت که نرخ بیکاری اداره آمار استرالیا در چند ماه گذشته به طور چشمگیری کاهش یافته است و به طور بالقوه در روز پنجشنبه به زیر 4 درصد خواهد رسید، توسط ائتلاف، کارگر و اقتصاددانان به عنوان یک چیز خوب مورد استقبال قرار گرفته است.
اما وضعیت اسفناک کسانی که هنوز از بازار کار محروم هستند چیست؟
واقعیت ناشناخته این است: طبق آخرین آمار منتشر شده توسط دپارتمان خدمات اجتماعی، 40 درصد از افرادی که حقوق جویای کار – یعنی مزایای بیکاری اولیه ارائه شده توسط Centrelink – را دریافت می کنند، قادر به کار تمام وقت نیستند.
و این به این دلیل نیست که آنها نمی خواهند. اساساً به این دلیل است که، طبق گفته Centrelink، آنها با یک بیماری یا ناتوانی زندگی می کنند که آنها را از انجام این کار باز می دارد.
این گروهی از مردم است که در دهه گذشته به طور نجومی رشد کرده است، اما، علیرغم هشدارهای حامیان رفاه، در میان تمرکز بر نرخ بیکاری سرفصل ABS توسط دولت ها نادیده گرفته شده است.
با گذشت سالها، میانگین افراد جویای کار به طور قابل توجهی تغییر کرده است.
همه این افراد تحت پوشش نرخ بیکاری 4٪ فعلی که توسط اداره آمار استرالیا تهیه شده است در همه زمان ها نیستند: برخی به دلیل شرایط، مسئولیت های مراقبتی یا سن خود به طور موقت به دنبال کار نیستند. آنها برای جستجوی کار وارد و خارج می شوند.
برخی دیگر ساعاتی در هفته کار می کنند، اگرچه درآمد آنها هنوز به اندازه ای کم است که برای تکمیل درآمد خود به پرداخت های رفاهی نیاز دارند.
و برخی از افرادی که توسط ABS بیکار در نظر گرفته می شوند، به هیچ وجه مزایای بیکاری را دریافت نمی کنند، یا به این دلیل که تصمیم گرفته اند آن را مطالبه نکنند یا به دلیل اینکه واجد شرایط نیستند.
در حالی که نرخ بیکاری در پایین ترین حد خود قرار دارد، روایتی در برخی از محافل مطرح شده است که با توجه به اینکه بسیاری از کسب و کارها از کارگران ناامید هستند، کسانی که کار پیدا نمی کنند باید بیکار باشند.
در واقع، تغییرات گسترده در سیستم رفاهی (که اساساً دریافت پرداخت مناسب را دشوارتر میکند)، و همچنین سیستم خدمات اشتغال مزمن ناکارآمد (که اخیراً یک بار دیگر بازنگری شده است) – و همچنین تبعیض سنی و ناتوانی – داستان واقعی است.
الکس پین، 22 ساله، با سندرم اهلرز-دانلوس در حومه ملبورن کلایتون زندگی می کند. وضعیت پین به این معنی است که او نمی تواند بسیاری از مشاغل را انجام دهد، اگرچه او باید برای ادامه دریافت حقوق جویای کار به دنبال کار باشد، که در حال حاضر با نرخ پایه 46 دلار در روز بسیار زیر خط فقر است.
معدود مشاغلی که مناسب بوده اند در مسیر او قرار نگرفته اند.
او می گوید: «تعداد بسیار بسیار محدودی از مشاغل برای من مناسب هستند، زیرا مشکلات زیادی با پاها و مفاصل پاهایم دارم. من نمی توانم برای مدت طولانی بایستم، نمی توانم برای مدت طولانی بنشینم.
“بنابراین صادقانه بگویم، بیشتر مشاغلی که برای دستیابی به سهمیه باید برای آنها درخواست کنم، کارهایی هستند که من به سادگی نمی توانم انجام دهم.”
پین از مستمری از کارافتادگی رد شده است و توسط Centrelink به عنوان “ظرفیت جزئی برای کار” طبقه بندی می شود، به این معنی که فرد دارای نقص جسمی، فکری یا روانی است که مانع از کار کردن آنها می شود. در حداقل 30 ساعت در هفته
در دسامبر 2021، تعداد دریافت کنندگان پرداختی جویای کار با ظرفیت کاری جزئی 374647 نفر یا 40 درصد از 937638 نفری بود که در ماه دسامبر پرداخت می کردند.
رشد این گروه از افراد در چند دهه گذشته تکان دهنده بوده است. همانطور که دفتر بودجه مجلس در گزارشی که در سال 2020 منتشر شد، این رقم کمتر از 10 درصد و تا سال 2014 به 25 درصد رسید.
همان گزارش نشان داد که به طور کلی روند به شرح زیر است: افرادی که مزایای بیکاری دریافت می کنند به طور فزاینده ای زن هستند (تا حدی به دلیل افزایش مشارکت نیروی کار)، به طور فزاینده ای پیرتر (به دلیل تغییر در سن بازنشستگی و سایر تغییرات) و به طور فزاینده ای بیمار یا زندگی می کنند. دارای معلولیت (به دلیل سرکوب مستمری حمایتی از کارافتادگی.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد که مردم بیشتر برای پرداخت‌های جویندگان کار هزینه می‌کنند. در واقع، در حالی که میانگین هفته های دریافت مزایای بیکاری در سال 2014 113 هفته بود، اکنون در آخرین شمارش در دسامبر 2021 به 166 هفته یا بیش از سه سال رسیده است.
پیتر ویلیامز 52 ساله مستقر در بریزبن نیز به عنوان “ظرفیت جزئی برای کار” طبقه بندی می شود. او در سال 2017 از کار بیکار شد، اما پس از تشخیص بیماری آنسفالومیلیت میالژیک (که گاهی به عنوان سندرم خستگی مزمن شناخته می‌شود) از سال 2019 دوباره به دنبال کار بوده است.
او می‌گوید: «من برای مشاغل بسیار زیادی درخواست داده‌ام.
ویلیامز سابقه کار در مرکز تماس دارد و برای کار در آن زمینه و همچنین مدیریت درخواست می دهد.
او می‌گوید: «من فقط می‌توانم دو تا سه شیفت در هفته کار کنم، حداکثر پنج ساعت در هر شیفت، و برای بهبودی بین این شیفت‌ها به یک روز کامل استراحت نیاز دارم. بنابراین می توانید دشواری تلاش برای یافتن شغل را با این محدودیت ها درک کنید.
او ادامه می‌دهد: «اگر در دسته‌بندی‌های خاصی هستید، هرگز زمان بهتری برای یافتن شغل وجود نداشته است. “اگر جوان هستید، اگر سالم هستید … اگر موانعی برای اشتغال دارید، تقریباً تعطیل شده اید.”
با توجه به اینکه نرخ بیکاری تقریباً به پایین ترین حد خود رسیده است، ممکن است شما را با این فرض که افراد کمتری از مزایای بیکاری دریافت می کنند، ببخشند.