آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
سیمجسمه های استونی و کنفدراسیون سرنگون شد. اشیای غارت شده که توسط موزه های ناامید بازگردانده شده اند. نام‌های خانوادگی آلوده مانند ساکلر از ساختمان‌ها حذف شدند. حسابرسی جهانی با جنایات گذشته قدرت های بزرگ در حال انجام است. اما آیا یک حذف آشکار وجود دارد؟
کتاب جدیدی به نام میلیاردرهای نازی به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه ثروتمندترین سلسله های تجاری آلمان با کمک و حمایت از رایش سوم آدولف هیتلر ثروتمند شدند. همچنین بررسی میکند که چگونه، هشت دهه بعد، آنها هنوز از نظارت دقیق فرار می‌کنند و ملتی که کارهای زیادی برای مقابله با گذشته فاجعه‌بار خود انجام داده است، هنوز از نقطه کور بسیار خاصی رنج می‌برد.
دیوید دی جونگ، نویسنده 35 ساله هلندی، می گوید: «آنچه مرا شگفت زده کرد این بود که این کشوری است که از بسیاری جهات از تاریخ خود آگاه است، اما به نظر می رسد قدرتمندترین بازیگران اقتصادی با آن درگیر نیستند. «این دلیلی بود که من کتاب را نوشتم. این یک استدلال به نفع شفافیت تاریخی است.»
گزارشگر سابق اخبار بلومبرگ شرکت‌های آلمانی را که صاحب آبجو و تولیدکنندگان شراب و همچنین مارک‌های معروف آمریکایی مانند کریسپی کرم و پرت آ منگر هستند، بررسی میکند. اما او نور شدیدی را بر خودروسازان تحت رهبری نام‌های معروفی مانند BMW و پورشه، که به معجزه اقتصادی پس از جنگ کمک کردند و حدود یک دهم از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل دادند، می‌افکند.
دی یونگ می گوید که چگونه ظهور نازی ها در ابتدا با بدبینی و تحقیر بسیاری از رهبران تجاری مواجه شد، اما برخی دریافتند که می تواند بسیار سودآور باشد.
فردیناند پورشه هیتلر را متقاعد کرد که فولکس واگن بیتل را به تولید برساند. این شرکت در زمان پسرش، فری پورشه، که برای اس اس داوطلب شد، رونق گرفت و افسر شد و تا پایان روزهایش در مورد آن دروغ گفت. فری پورشه اولین خودروی اسپورت پورشه را طراحی کرد و خود را با اعضای سابق اس اس در دهه های 50 و 60 احاطه کرد.
فردریش فلیک، غول بزرگ فولاد، زغال سنگ و تسلیحات در نورنبرگ به استفاده از کار اجباری و برده داری، تامین مالی از اس اس و غارت یک کارخانه فولاد محکوم شد. اما او در سال 1960 آزاد شد و در نهایت به سهامدار کنترل دایملر-بنز، بزرگترین خودروساز آلمان در آن زمان تبدیل شد. دویچه بانک در سال 1985 شرکت فلیک را خرید و فرزندان او را به میلیاردر تبدیل کرد.
شاید هیچ کس بهتر از گونتر کوانت و پسرش هربرت کوانت، اعضای حزب نازی و پدرسالاران خانواده ای که اکنون بر گروه BMW تسلط دارند، استدلال دو یونگ را در بر نگیرد.
هربرت کوانت مسئولیت کارخانه های باتری سازی در برلین را بر عهده داشت که در آن هزاران کارگر اجباری و برده شده، از جمله صدها زن از اردوگاه های کار اجباری، زحمت کشیدند. او شرکت های دزدیده شده از یهودیان در فرانسه را به دست آورد و از اسیران جنگی و کارگران اجباری در املاک شخصی خود استفاده کرد. او حتی یک کمپ فرعی در لهستان تحت اشغال نازی ها ساخت.
زمانی که گونتر کوانت 37 ساله و بیوه شد، با دختری 17 ساله به نام ماگدا فریدلندر آشنا شد و ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند شد. پس از طلاق، مگدا با وزیر تبلیغات نازی، جوزف گوبلز، ازدواج کرد که با او شش فرزندشان را کشت و هر دو خود را در سال 1945 بکشند.
پس از جنگ، گونتر کوانت به اتهام همکاری مشکوک با نازی‌ها دستگیر شد، اما پس از ادعای دروغین مبنی بر اینکه توسط گوبلز مجبور به پیوستن به حزب شده است، تبرئه شد.
دی یونگ که به مدت یک دهه از خانواده ها گزارش می دهد، در یک مصاحبه تلفنی از پالم اسپرینگز کالیفرنیا گفت: “گونتر کوانت به یکی از موفق ترین صنعتگران آلمان نازی تبدیل می شود.” قبل از اینکه هیتلر قدرت را به دست بگیرد، او قبلاً بسیار ثروتمند بود. او در پایان جنگ از آن به عنوان راهی برای گفتن «من قربانی آزار و اذیت بودم» استفاده میکند. من توسط جوزف گوبلز و همسر سابقم مورد آزار و اذیت قرار گرفتم.»
هربرت کوانت ثروت هنگفتی را از پدرش به ارث برد و BMW را از ورشکستگی نجات داد و بزرگترین سهامدار شرکت شد. دو تن از فرزندان او، استفان کوانت و سوزان کلاتن، اکنون ثروتمندترین خانواده آلمان هستند و اکثریت آنها گروه BMW را کنترل می کنند، دارایی های بزرگ در صنایع شیمیایی و فناوری و دارایی خالص حدود 38 میلیارد دلار است.
آنها و سایر سلسله ها به دلیل تبدیل آلمان به یک نیروگاه اقتصادی، با ساختمان ها، بنیادها و جوایز نام آنها مورد تجلیل قرار می گیرند. اسکلت های موجود در کمد آنها راز نیست – اما به خوبی شناخته شده یا به حساب نمی آیند. قدردانی علیرغم فرهنگ یادآوری آلمان که بسیار مورد تحسین قرار گرفته است، یک فکر بعدی است.
برخی گام های کوچکی در جهت شفافیت برداشته اند. Quandts در سال 2011 مطالعه ای را برای بررسی گذشته شرم آور خود سفارش دادند. تغییراتی در وب‌سایت‌های شرکت‌ها ایجاد شده است، اما فقط به اتهامات دی یونگ، با اکراه و به صورت تدریجی، جزئیات مهم حذف شده است. استفان کوانت هنوز هم یک جایزه رسانه ای سالانه به نام پدرش می دهد و از دفتر مرکزی به نام پدربزرگش کار می کند.
دی یونگ، که دریافته است اعضای خانواده به جز یکی از وارثان ساکن لندن تمایلی به مصاحبه ندارند، می‌گوید: «شما BMW و پورشه دارید، به‌ویژه خانواده‌هایی که آنها را کنترل می‌کنند، این کار را انجام می‌دهند یا از تاریخ خارج می‌شوند، جایی که موفقیت‌های تجاری را جشن می‌گیرند. بنیانگذاران یا ناجیان آنها، اما این واقعیت را که این افراد مرتکب جنایات جنگی شده اند، نادیده می گیرند.
من هرگز پاسخی دریافت نکردم که آیا به این دلیل است که می‌ترسند به قیمت‌های سهام شرکت‌ها صدمه بزند تا در مورد تاریخچه کاملاً شفاف باشند، یا اینکه فقط به این دلیل است که آنها کل هویت خود را از موفقیت‌هایی که پدران و پدربزرگ‌هایشان به دست آورده‌اند به دست آورده‌اند. داشتند و با شفاف بودن در مورد آنها، به نوعی انکار هویت آنهاست. احتمالاً ترکیبی از هر دو است.»
دی یونگ ادامه می دهد که خانواده ها تمایل دارند به مفهوم گناه جمعی آلمان تکیه کنند. اما خیلی انحرافی است، جایی که شما اکنون بنیاد BMW Herbert Quandt را دارید، که مدلی برای الهام بخشیدن به رهبری مسئولانه به نام مردی دارد که، بله، BMW را از ورشکستگی در سال 1959 نجات داد، اما همچنین تمرکز را طراحی و ساخت و از بین برد. اردوگاه فرعی در لهستان تحت اشغال نازی ها. حداقل چیزی که می‌توانیم از این شرکت‌ها و خانواده‌ها انتظار داشته باشیم، شفافیت تاریخی است.»
دی یونگ در کتاب خود خاطرنشان میکند که تلاش بین‌المللی برای چنین شفاف‌سازی، و محاسبات مربوط به آن، مجسمه‌های ژنرال‌های کنفدراسیون، برده‌فروشان و کریستف کلمب را پایین آورده است و از تعمید مجدد کالج‌هایی به نام روسای جمهور نژادپرست خبر داده است.
او می نویسد: «با این حال، این حرکت به سمت رویارویی با گذشته به نوعی بسیاری از تاجران افسانه ای آلمان را دور می زند. “میراث تاریک آنها در دید آشکار پنهان می ماند. این کتاب، به روشی کوچک، سعی میکند این اشتباه را اصلاح کند.»
نویسنده که اکنون در تل آویو، اسرائیل مستقر است، می افزاید: “امیدوارم مردم در سطح مصرف کننده بیشتر آگاه شوند که پولی که برای این محصولات خرج می کنند ممکن است به عنوان سود سهام برای این خانواده ها تمام شود و ممکن است برای حفظ پایه ها صرف شود. دفاتر مرکزی شرکت ها و دارایی های رسانه ای به نام جنایتکاران جنگی نازی.
“من فکر می کنم مردم باید بیشتر از این تاریخ ها و به طور کلی از تاریخ آگاه باشند، به ویژه وقتی صحبت از مصرف و سفید کردن مداوم تاریخ توسط این مارک های مصرف کننده و خانواده هایی است که آنها را کنترل می کنند.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
