سکوت و تشویق: مایورکا پس از “جادوی غیرقابل توضیح” از لبه پرتگاه بازگشت | مایورکا

«تیدر اینجا مواقعی وجود دارد که شک دارید قلبتان می تواند تحمل کند. خاویر آگویر گفت، و او حتی نیمی از آن را هم نمی دانست. در جایی که او بود به اندازه کافی وحشی بود: به قول مردی که آن را ساخته بود، «غیرقابل توضیح»، «رهایی»، «جادو». نیمکت در زمین خالی شد، هواداران سکوها را پایین آوردند، بازوها همه جا را فراگرفتند. بیش از 91 دقیقه از بازی ماقبل آخر فصل گذشته بود که توپ به آبدون پراتس افتاد و او گلی را به ثمر رساند که رئال مایورکا را از منطقه سقوط خارج کرد و سرانجام سرنوشت آنها در دستان آنها بود.

آگویر گفت: «این خبر خوب است. این تنها خبری بود که سرمربی مایورکا در تمام روز می خواست بشنود، حداقل تا زمانی که تمام شود. در آخر هفته‌ای که همزمان 9 بازی برگزار می‌شد، سرنوشت در زمین‌های دور تصمیم گرفت، مجموعه‌ای از داستان‌های به هم پیوسته که با هم آشکار می‌شدند و هر کدام به خاطر دیگران قدرتمندتر بودند، که در آن تیم او یکی از انگشت شماری بود که هنوز هم می‌توانستند پایین بیایند. او تصمیم گرفت که نمی خواهد بازیکنانش بدانند در جاهای دیگر چه خبر است. او هم نمی خواست خودش را بشناسد. او مدعی شد: «این یک آشفتگی خونین است. “شما نمی توانید مسائل خود را مدیریت کنید، چه رسد به هر چیز دیگری که اتفاق می افتد.”

او بعداً متوجه شد که همه چیزهای دیگری که اتفاق می‌افتد، بسیار زیاد بود – اگرچه کاملاً شبیه آنچه در Son Moix رخ داد، بقا در نقطه‌ای که به نظر می‌رسید امید از شبکه خارج شده بود، ناگهان امکان‌پذیر بود. در پایان پیروزی 2-1 مایورکا در زمان مصدومیت مقابل رایو وایکانو، آگوئره مستقیماً از تونل عبور کرد. او اعتراف کرد که برای ادرار کردن از بدن خارج شده بود – «من صبح 63” – و زمانی که اولین مصاحبه خود را پس از بازی انجام داد، هنوز تمام امتیازات دیگر را نمی دانست و از خبرنگار پرسید: “آیا گرانادا هنوز در معادله است؟” او پاسخ داد: “بله، آنها یک، دو امتیاز با سقوط فاصله دارند.” در واقع همان بار اول بود. سرمربی مایورکا گفت: “آه، من نمی دانستم، این خبر خوبی است که شما آورده اید.” “پس ما سه نفر خواهیم بود.”

در آغاز روز، پنج نفر بودند. در پایان، یک بازی در هر انتها پیش رفته بود: تساوی 0-0 مقابل بارسلونا به این معنی بود که ختافه از نظر ریاضی ایمن بود، در حالی که شکست آلاوز در لوانته آنها را به زمین انداخت. دوشنبهمایورکا، کادیز و، بله، گرانادا را ترک کردند تا برای جلوگیری از آخرین سقوط هفته آینده مبارزه کنند. سویا پس از گل دقیقه 85 یوسف ان-نیسیری به سومین لیگ قهرمانان پیاپی خود رسید که امتیاز مورد نیاز اتلتیکو را به آنها داد و رئال سوسیداد سه سال متوالی پس از شکست ویارئال به اروپا راه یافت.

قرار نبود اینطور باشد و تقریباً هم نبود. آلاوز با 32 امتیاز در شروع بازی (با احتساب امتیاز از تساوی که بازی ها با آن شروع می شود) در مقابل لوانته بود که به تازگی سقوط کرده است. مایورکا در 34 به مصاف رایو وایکانو رفت. بالاتر از آنها، کادیز، با شروع 36، در خانه رئال مادرید بازی کرد. و گرانادا در 38 سالگی در بتیس بودند. فقط پنج دقیقه طول کشید تا امتیازها شروع به حرکت کنند.

ادامه دادن سخت بود، حتی محاسبه کردن بعد از مسابقه سخت بود، اما چیزی شبیه به این بود: ابتدا ماریانو دیاز رئال مادرید را در مقابل کادیز یک گل کرد، سپس ودات موریقی مایورکا را مقابل رایو پیش انداخت و بعد، خوانمی برای بتیس گلزنی کرد. مقابل گرانادا، به این معنی که 291 کیلومتر دورتر کادیز جایگزین مایورکا در منطقه سقوط شد. سپس خوسلو برای آلاوز گلزنی کرد و آنها را در مسیر پیروزی مقابل لوانته قرار داد و تنها سه امتیاز بین خود، کادیز، مایورکا و گرانادا باقی گذاشت. و دقیقه بعد روبن سوبرینو برای کادیز مقابل مادرید گل تساوی را به ثمر رساند. در نیمه اول کادیز در امتیازات با مایورکا برابر بود (اما هنوز هم پشت سر مایورکا)، جدول به شرح زیر بود: آلاوز 34، کادیز 36، مایورکا 36، گرانادا 37. همه یک گل دور بودند تا همه چیز دوباره تغییر کند.

در اوایل نیمه دوم، اسکار دوارته برای لوانته گلزنی کرد. آلاوز به 32 امتیاز سقوط کرد، امنیت دور از دسترس بود، و حتی بدتر شد: راجر مارتی یک دوم برای لوانته در دقیقه 74 و خوزه لوئیس مورالس در دقیقه 95 به امتیاز سوم اضافه کرد تا آلاوز را با پنج امتیاز عقب‌تر در انتهای جدول قرار دهد. سپس در پالما، جایی که تیم مهار شده آگیره در حال مبارزه بود، پاته سیس برای رایو گل زد به این معنی که مایورکا به منطقه سقوط سقوط کرد. بدتر از آن، کادیز در آستانه برتری چهار امتیازی بود که مایورکا را برای همیشه در آنجا رها می کرد، که یک دقیقه بعد یک پنالتی به دست آورد. آلوارو نگردو آن را قبول می کند، بقا در چشم است. اما آندری لونین – دروازه بان پشتیبان مادرید که سرجیو سرمربی کادیز در زمانی که به صورت قرضی در وایادولید بازی می کرد بازی نکرده بود – یک سیو فوق العاده انجام داد.

15 دقیقه بعد با نتیجه 2-1، آلاوز به طرز غم انگیزی از زمین خارج شد. خوسلو بعداً گفت: “ما لیاقت حضور در این بخش را نداریم.” در کادیز، تیم میزبان به راه خود ادامه داد و 21 شوت زد اما برنده نشد. سرجیو گفت: “کار کردن در برابر تیمی مانند مادرید سخت است.” و با این حال دست کم سرنوشت آنها هنوز در دستان آنها باقی مانده بود: آنها در روز پایانی به آلاوز می رفتند و می دانستند که یک برد کافی است. در سویا، گرانادا مقابل بتیس به تیر دروازه برخورد کرد، اما نتوانست به گلی برسد که از نظر ریاضی ایمن می شد، سپس در دقیقه 88 دوباره گل را دریافت کرد. در پالما، مایورکا هنوز گل نزده بود.

و سپس، در 90.20 مایورکا فکر کرد که هدفی دارد که همه چیز را تغییر می دهد. آنها یک ضربه ایستگاهی درست خارج از محوطه به دست آوردند، دوربین ها به پسر کوچکی که نمی توانست تماشا کند، ناخن های انگشتانش را می جود، نزدیک شد. کانگ این لی توپ را از کنار دیوار خم کرد و از تیرک خارج شد. از آن طرف زمین، به داخل نگاه می کرد، عده ای به بالا می پریدند، هلهله در گلویشان فرو می رفت. سپس 49 ثانیه بعد به آنها فرصت دیگری داده شد. پراتس یک صلیب عمیق را کنترل کرد و پایان را به گوشه دورتر فشار داد.

این باید او باشد، صاحب باشکوه ترین سبیل در اسپانیا: متولد مایورکا، هوادار مایورکا و محصول تیم جوانان، مردی که اولین بازی خود را یک دهه پیش انجام داد، که سه بار در تیم اصلی حضور داشته است. جدیدترین در سگوندا B 80 تیمی منطقه ای شده و برنده شدن در ترفیعات متوالی به اولین. مردی که گل دقیقه 82 را در فینال پلی آف مقابل دپورتیوو به ثمر رساند. که سه بار صعود، سه بار سقوط را پشت سر گذاشته است و نمی خواهد بیشتر از اینها را زندگی کند. کسی که قول داده بود «به سون بیبیلونی»، زمین تمرین، و «هرگز ترک نکند» بچسبد. کسی که یک ماه پیش به آگیره گفت: “روی من حساب کن: پشیمان نخواهی شد” و بلافاصله به آلاوز گل زد تا آنها را امیدوار کند. او از اینجاست و شما می توانید بگویید: او احساس می کند مایورکا،» مدیر او گفت.

در آن لحظه، همه آنها این کار را کردند، محل فوران کرد. آنها شعار می دادند: “بله ما می توانیم”. مایورکا پس از نیم ساعت حضور در آنجا از منطقه سقوط خارج شد، اما آنها می‌دانستند که هنوز هم می‌توان به عقب کشیده شد. به رنج پایان دهید در جایگاه‌ها، رادیوها روشن شد. در خط لمسی، بازیکنان دور تلفن شخصی جمع شده بودند و تماشا می کردند. گرانادا، آلاوز هم شکست خوردند، اما در کادیز همه چیز تمام نشده بود. در دقیقه 96.25 دنی کارواخال در داخل محوطه به روی فالی وارد شد و ماتو لاهوز داور مسابقه توپ را گرفت و انگشتش را به گوش او برد. همه ایستادند. برای اولین بار نبود که هیچ کس نمی دانست چه کار می کند. در اتاق VAR آنها به چیزی نگاه می کردند. حتی ممکن است این یک پنالتی باشد؟

نه. کمی طول کشید، اما در نهایت او توپ را به سمت تونل زد و آنها را به دنبال کردن دعوت کرد. سکوت آنجا، هلهله در مایورکا.

من با دست روی قلبم بازی می کنم و بسیار خوشحالم که در باشگاهم، خانه ام، تاریخ می نویسم. وقتی کوچک بودم به اینجا آمدم تا بت هایم را تماشا کنم و این بسیار خاص است که بتوانم این سال های فوق العاده را با مایورکا زندگی کنم و رشد باشگاه را تماشا کنم. این در تاریخ خواهد ماند و امیدوارم بتواند به ما کمک کند در روز آخر زنده بمانیم.»

یکشنبه آینده، دیگر بازگشتی وجود نخواهد داشت. کادیز با 36 امتیاز به آلاوز رسید که آخرین ضربه خود را برای بقا مقابل چشمان هوادارانش رد کرد. مایورکا، همچنین در 36 سالگی، به اوساسونا می رود، جایی که خاویر آگیره یک قهرمان است، مردی که اکنون آنها را 17 سال پیش به لیگ قهرمانان برد. گرانادا، در 37 سالگی، با اسپانیول بازی می کند، موقعیتی که سرمربی آنها، آیتور کارانکا، اعتراف کرد که یک ماه پیش برای آن ثبت نام می کردند، اما علیرغم احیای خود، هنوز در معادله هستند. مایورکا نیز همین‌طور است، سرنوشت به‌طور غیرمنتظره‌ای در کنترل آن‌هاست، نیازی به رادیو یا ماشین‌حساب نیست، فقط یک طناب نجات برای نگه داشتن و حمایت خودشان.

در چنین لحظاتی به همه کسانی که از مایورکا رنج می برند فکر می کنم. من به این تیم ایمان دارم.» من از هواداران می خواهم که به پامپلونا بیایند. من با رؤسای آنها صحبت خواهم کرد تا مطمئن شوم که دوشنبه از کارشان تعطیل می شوند.»