“علم، کرونومتر، و کمی هنر”: ماموریت قایقران GB برای احیای جادو | قایقرانی

منصبحی روشن و سرد در دریاچه قایقرانی ردگریو پینسنت در نزدیکی کاورشم است، زیرا پاروزنان نخبه بریتانیا، یک بار در یک زمان، آب شفافی را بین خود و عملکرد ناامیدکننده‌شان در المپیک توکیو قرار می‌دهند. برای اولین بار پس از مسکو در سال 1980، دورانی که آلمان شرقی در صدر جدول مدال ها در دریاچه قرار گرفت، پاروزنان تیم GB بدون کسب یکی از 14 طلای پیشنهادی به خانه بازگشتند. تقریباً 25 میلیون پوند بودجه عمدتاً مبتنی بر بخت آزمایی، 41 پاروزن را به ژاپن فرستاد، که بیش از هر کشور دیگری در این رقابت بود، و یک نقره و یک برنز تمام چیزی بود که آنها برای آن نشان می دادند.

برنز در 8 مرد، در 30 ژوئیه 2021، آخرین رویداد رگاتا به دست آمد. همان روزی بود که بث شرایور، که پس از اینکه UK Sport در ابتدا تصمیم گرفت از او حمایت نکند، مجبور شد 50000 پوند از طریق سرمایه گذاری جمعی جمع آوری کند و در BMX موفق به کسب طلا شد. همچنین روزی بود که جاش بوگایسکی، یکی از این هشت نفر، حمله گزنده ای به مربی افسانه ای سابق یورگن گروبلر، که برنامه را به طور ناگهانی در آگوست 2020 ترک کرد، انجام داد و او را فردی توصیف کرد که «روح برخی از ورزشکارانش را ویران می کند».

در این پس زمینه ناامیدی و سرزنش و کاهش بودجه به حدود 22 میلیون پوند است که روئینگ بریتانیا در چرخه کوتاه سه ساله منتهی به پاریس در سال 2024 قرار گرفته است. باید مشخص کند که چه چیزی در توکیو اشتباه بوده و پیدا کند. راه حل ها و همچنین آنچه درست پیش رفت، به عنوان پایه ای برای بازسازی. نام‌های جدید و رویکرد تازه‌ای در بسیاری از نقش‌های مربیان ارشد وجود دارد، در حالی که روند رو به جلوی تیم‌سازی، برخی از قایقرانان جوان آینده‌دار را وارد برنامه کرده است تا جایگزین کهنه‌کارانی شوند که ترک کرده‌اند.

بین آنها، آنها هزاران ساعت کار ناگفته ای را در جاده کاورشم به پاریس انجام می دهند که در صورت عدم بهبود نتایج، مورد توجه و تصدیق قرار نخواهد گرفت. طلای المپیک تنها ارزی است که در تجزیه و تحلیل هزینه و فایده چهار ساله جامعه بزرگ بریتانیا اهمیت دارد.

در سال 1996، استیو ردگریو و متیو پینسنت تنها مدال طلای بریتانیای کبیر را در آتلانتا به دست آوردند. تنها دو و میدانی و دوچرخه‌سواری مدال‌های بیشتری را در تاریخ بازی‌های تابستانی برای بریتانیا به ارمغان آورده‌اند و تیم GB برترین کشور قایقرانی در المپیک‌های 2008، 2012 و 2016 بود. اما جاه‌طلبی‌های ردگریو به‌عنوان مربی هنگامی که او نتوانست به دور نهایی راه پیدا کند، متوقف شد. بعد از گروبلر مدیر اجرا شود.

لوئیز کینگزلی، که در ماه دسامبر به عنوان مدیر اجرا منصوب شد، شور و شوق زیادی برای کار در دست دارد. اولین زنی که شغل مربیگری برتر را در قایقرانی بریتانیا داشت، پس از هدایت برنامه پارالمپیک در توکیو، به این سمت رفت، که با کسب دو طلا از چهار طلای پیشنهادی، در شرایط نامشخصی از تیم المپیک پیشی گرفت.

او می‌گوید: «این کمی علم و کرونومتر و کمی هنر است. یکی از چیزهایی که ما در مربیان خود به دنبال آن هستیم، درک واقعی و عمیق این است که به دنبال این باشیم که ببینیم ترکیب های جادویی کجا هستند. ما می‌توانیم از داده‌ها و آمار خود ببینیم که در آن افراد فوق‌العاده‌ای داریم، اما تنها دو جایگاه تک‌اسکال در تیم المپیک ما وجود دارد. همه چیز دیگر یک قایق خدمه است. بنابراین، این در مورد این است که چگونه افراد با هم ترکیب می شوند، از نظر فیزیکی، روانی، فنی، هماهنگ با هم کار می کنند تا جادو را پیدا کنند.

نمرات «ارگ»، از اجراهای انفرادی روی ماشین‌های قایقرانی پیشرفته، نقشی در این فرآیند بازی می‌کند، اما نه بیشتر از آن.

کینگزلی می‌گوید: «وقتی خدمه‌هایی را که در حال دور زدن هستند تماشا می‌کنید، برخی از خدمه‌ها هستند که فقط کلیک می‌کنند. «بسیاری از چهار دست‌های بی‌کاکس تاریخی ما، بله، ما نیروگاه‌هایی در آنجا داشته‌ایم، آدم‌های بزرگی با ظرفیت‌های ریوی بزرگ، صدای بزرگ.₂ حداکثر، امتیازات عظیم erg، اما پس از آن، نفر چهارم در خدمه، خدمه ساز است، که آنها را با هم به گونه ای مهار می کند که بهترین ها را در همه به ارمغان می آورد. بنابراین همیشه این نیست که چهار امتیاز بزرگ erg را در یک قایق قرار دهیم و سریعترین آنها باشیم.

18 ماه از آخرین باری که گروبلر بر آموزش و ساخت خدمه در کاورشم نظارت داشت می گذرد، اما حس میراث او در همه جا وجود دارد. خدمه زیر بال او در 8 بازی المپیک 33 مدال به ارمغان آوردند. مجموعه تمرینی ملی – چیزی که تعداد کمی از ورزش‌های المپیک می‌توانند از آن لذت ببرند – نام آن زوجی است که در سال 1992 در بارسلونا طلا گرفتند و دومین دوران طلایی مربی سابق آلمان شرقی را با تیم GB آغاز کردند. بازدیدکنندگان در امتداد راه گروبلر به در می رسند.

اما حتی قبل از انتقاد بوگایسکی پس از مسابقه، جدایی ناگهانی گروبلر پس از سال‌ها موفقیت پایدار، سؤالاتی را در مورد اینکه آیا یک رویکرد سازش ناپذیر در تمرین برای یک برنامه المپیک مدرن مناسب است یا خیر، ایجاد کرده بود. در حالی که بدون شک برخی از ورزشکاران تحت نظارت او پیشرفت کردند، آیا دیگران شاید بهای غیرقابل قبولی برای موفقیت خود پرداختند؟

تیم مربیان فعلی نمی توانند از نفوذ گروبلر فرار کنند یا آن را انکار کنند و نمی خواهند. به همان اندازه، تشخیص وجود دارد که برنامه با زمان حرکت می کند.

کینگزلی می‌گوید: «میراث یورگن، سابقه و نتایج او در هیچ جای دنیا بی‌نظیر است. اما مانند همه چیز، پایانی طبیعی و زمانی برای ادامه دادن وجود دارد. آیا انتقال آسانی داشته ایم؟ نه. آیا حضور یورگن برای بازی‌های توکیو در اینجا تضمین می‌کرد که ما در صدر جدول مدال‌ها قرار می‌گرفتیم؟ نه. اگر به نتایجی که از ریو داشته‌ایم دقت کنیم، در کل چرخه نتوانستیم عملکردی داشته باشیم و یورگن برای بخش مهمی از آن اینجا بود.

زمان در حال تغییر است، ورزشکارانی که ما با آنها کار می کنیم در حال تغییر هستند و ما باید خود را وفق دهیم و تکامل پیدا کنیم. این بدان معنا نیست که ما می توانیم نرم باشیم، زیرا ما مطلقاً نمی توانیم نرم باشیم.

قایقرانی ورزش سخت و سختی است، ما باید تمرینات را انجام دهیم و ورزشکاران تشنه انجام تمرین هستند، اما این بدان معنا نیست که ما نمی توانیم تمرینات را انجام دهیم و مرزها را کنار بگذاریم و از افراد به عنوان مردم مراقبت کنیم.

پل استنارد، که در ژانویه به عنوان سرمربی تیم المپیک مردان منصوب شد، مسئول تیمی بود که اولین مدال را برای تیم GB در اسکال چهارگانه با نقره در توکیو به دست آورد. او می‌گوید: «من معتقدم یورگن خیلی چیزها را درست گفته است و رویکرد باید مشابه باشد.

احتمالاً من محتاط تر هستم، اما بچه ها به شدت رقابتی هستند و رقابت داخلی بسیار مهم است. ما تیم بسیار جوان و کم تجربه ای داشتیم [in Tokyo] و میزان توقع و فشار روی مردم بسیار زیاد بود. درست است، اما در برخی موارد اجازه می دهند کمی به آنها برسد.

“به خصوص با یک چرخه سه ساله، کاری که باید انجام دهیم بسیار شدید است و امیدوارم بتوانم به کل تیم برسم این است که زمان زیادی وجود ندارد.”

بوگایسکی، که انتقاد شدید سایر اعضای هشت را به خاطر نظراتش در مورد گروبلر برانگیخت، همچنان بخشی از این روند است و اخیراً در آزمایشات تیم GB در جفت با مت آلدریج اول شد. او می‌گوید: «از زمان توکیو اوضاع بسیار پیش رفته است. “احساسات بالا و در گذشته بود، احتمالاً زمان مناسبی برای ابراز احساسات من نبود. در تمام این ماه‌ها بعد، احساس غرور می‌کنم که با هم تیمی‌هایم در 8 مرداد مدال گرفتم و اکنون می‌خواهم پیشروی کنم و تلاش کنم تا این نتیجه را در پاریس بهبود بخشم.

تغییرات مثبت زیادی در کاورشم وجود داشته است، لوئیز به عنوان مدیر جدید عملکرد و پل استنارد به عنوان سرمربی جدید المپیک مردان ما. احساس می کنم شروع یک دوره جدید هیجان انگیز برای تیم قایقرانی GB است و من در مکان بسیار شادتری هستم و به خوبی تمرین کرده ام.”

استنارد می گوید: «در آن لحظه، جاش آنچه را که احساس می کرد گفت. شما مردم را بر اساس نحوه عملکرد آنها قضاوت می کنید و در حال حاضر او در حال انجام یک کار هولناک در یک جفت و تلاش برای تیم برای فصل آینده است. اگر او چیزی در مطبوعات گفت، او چیزی در مطبوعات گفت، و شما باید با آن پیش بروید. اگر بتوانم به او کمک کنم بهترین ورزشکار ممکن باشد، این کار را انجام خواهم داد.»

حواشی خوبی در کوتاه آمدن در ژاپن وجود داشت، همانطور که روآن مک کلار، که به تازگی موفق به کسب مدال در اولین المپیک خود نشد، می تواند شهادت دهد. او امیدوار است که این تجربه به‌عنوان بخشی از روند کار برای موفقیت در پاریس به‌جای دو قدم عقب‌تر از سال‌های طلایی قایقرانان در نظر گرفته شود.

او می‌گوید: «این بار سنگینی بر دوش شماست، وارد شدن به تیمی که موفق‌ترین تیم در المپیک‌های زیادی بوده است». و ما افراد زیادی را بعد از ریو از دست دادیم که برای بازگرداندن ما به همان نقطه، کوهی برای صعود بود، اما اینطور نبود که در المپیک تصادف کرده و سوختیم. ما اجراهای واقعاً تاسف‌باری داشتیم و اگر همه آن رتبه‌های چهارم را به سوم می‌رساندیم، و برخی از آن‌ها چند میلی‌ثانیه فاصله داشتیم، کل لحن را تغییر می‌دادیم. ناامید کننده بود، اما می تواند یک پله واقعا خوب باشد.

این تیم واقعاً جوانی بود و ما از کسانی که بعد از توکیو در پاریس باقی می مانند، تجربه بسیار بیشتری برای رفتن به پاریس خواهیم داشت.

فرصتی برای کسب تجربه کامل المپیک در دفعه بعد، انگیزه دیگری در طی سه جلسه در روز، شش روز در هفته رژیم تمرینی است که نیازهای نخبه قایقرانی را دارد.

مک‌کلار می‌گوید: «من این تجربه را دوست داشتم و دهکده واقعاً باحال بود، اما همه کسانی که به ریو رفته بودند می‌گفتند: «این را به‌عنوان تجربه کامل المپیک تلقی نکنید.» در پاریس، همه چیز حتی بهتر خواهد شد.”