“گوتا” رئیس جمهور سریلانکا علیرغم اعتراضات خشونت آمیز و نخست وزیر جدید به قدرت می چسبد | سری لانکا

آنها آن را “دهکده گوتا برو” نامیده اند. اینجا، در جایی که زمانی محوطه‌ای از چمن‌زار خالی در خارج از دفتر نخست‌وزیر سری‌لانکا بود، در گردشگاه ساحلی گال فیس کلمبو، جامعه‌ای پر رونق به وجود آمده است. چادرها، غرفه‌های غذا، کتابخانه، بنای یادبود، تأسیسات هنری، صحنه‌هایی برای موسیقی و سخنرانی، و حتی ابتدای یک مزرعه کوچک که سبزیجات و میوه‌هایی را از درختانی که اخیراً کاشته شده‌اند، وجود دارد. در همان نزدیکی، تکه ای برای کشت برنج کنار گذاشته شده است.

این به عنوان نقطه کانونی اعتراضات ضد دولتی آغاز شد که ماه ها سریلانکا را در برگرفته است زیرا این کشور بدترین بحران اقتصادی از زمان استقلال را پشت سر می گذارد. از آنجایی که سوخت، غذا و دارو کوتاه شده است، تقصیر قاطعانه به پای یک مرد، رئیس جمهور گوتابایا راجاپاکسا، که به طور گسترده به عنوان گوتا شناخته می شود، قرار گرفته است، که متهم به سوءمدیریت اقتصادی و فساد است که کشور را تا مرز ورشکستگی پیش می برد. فراخوان اکثریت مردم واضح بوده است: گوتا باید کناره گیری کند.

اما از آنجایی که مشخص شده است که گوتابایا راجاپاکسا تسلیم خواسته های عمومی نخواهد شد، معترضان نیز به صراحت اعلام کرده اند که به جایی نمی روند. چیزی که با چند خیمه موقت شروع شد به یک دهکده پر از چادر تبدیل شد که صدها نفر آن را اشغال کردند.

ما تا زمانی که گوتا به خانه نرود، اعتراض را متوقف نخواهیم کرد. ما اینجا می‌مانیم و آماده‌ایم که برای همیشه بمانیم.»

اما هفته گذشته، روستای معترض نیز هدف بدترین خشونت‌ها از زمان آغاز تظاهرات در اوایل سال جاری بود. روز دوشنبه، هواداران طرفدار دولت، که بسیاری از آنها از خارج شهر با اتوبوس وارد شده بودند، به سایت روستای گوتا گو حمله کردند. آنها که به میله ها و چوب های آهنی مسلح بودند، معترضان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و خیمه ها را آتش زدند. پلیس سپس به سمت کمپ گاز اشک آور و ماشین های آب پاش شلیک کرد.

در میان مجروحان یک راهب بودایی به نام “ولیمادا اوپااندا ترو” بود که اکنون به دلیل کبودی پایش به شدت تحت درمان است که نیاز به عصا دارد. «آنها تازه آمدند شروع کردند به کتک زدن ما. آنها هر چه در چادرمان داشتیم، حتی صندل های من را زدند.»

این حادثه باعث خشونت در جاهای دیگر شد. ماهیندا راجاپاکسا، برادر رئیس جمهور که روز دوشنبه پس از افزایش فشار عمومی از سمت نخست وزیری استعفا داد، در سحرگاه روز سه شنبه پس از تلاش معترضان برای هجوم به ساختمان، از محل اقامت رسمی خود در کلمبو تخلیه شد. خانه های متعلق به راجاپاکساها و حامیان آنها در سراسر کشور مورد حمله قرار گرفتند و به آتش کشیده شدند و ارتش با دستور تیراندازی به غارتگران به خیابان های کلمبو آورده شد.

با این حال، با وجود منع آمد و شد و اعلام وضعیت اضطراری، معترضان در دهکده گوتا گو دسته جمعی حاضر شدند و سازه‌هایی را که توسط حملات حامی دولت ویران شده بود، بازسازی کردند.

انتصاب گوتابایا راجاپاکسا در روز پنج‌شنبه برای نخست‌وزیر جدید، رانیل ویکرمسینگه، که پنج بار پیش از این به عنوان نخست‌وزیر خدمت کرده است، نتوانست خشم بسیاری را در کمپ فرو نشاند و یک سایت اسپین‌آف به نام «رانیل برو به خانه» توسط جمعه.

ویکرمسینگه که بیش از چهار دهه در سیاست بوده است، آخرین بار بین سال‌های 2015 و 2019 به عنوان نخست‌وزیر در رژیمی خدمت کرد که قدرت یک دهه گذشته خانواده راجاپاکسا را ​​سرنگون کرد، اما در نهایت به اختلال عملکرد و درگیری‌های درونی فرو رفت. او در انتخابات پارلمانی 2020 شکست تحقیرآمیزی را متحمل شد و حزب ملی متحد او (UNP) تنها یک کرسی را به دست آورد.

در حالی که او به عنوان یک جفت دست امن برای اقتصاد در نظر گرفته می شود، ویکرمسینگه همچنین از نظر بسیاری به عنوان یک سیاستمدار درونی اساسی که به وضعیت موجود ادامه خواهد داد نیز تلقی می شود. او مدت‌ها متهم است که از منافع خانواده راجاپاکسا و شخصیت‌های فاسد در دولت قبلی خود محافظت می‌کند و از طریق توطئه‌های پشت درهای پشتی، حرفه سیاسی خود را حفظ می‌کند.

حریم پیریس، یک تحلیلگر سیاسی، گفت: «مشکل واقعی برای رانیل این است که او را به عنوان پشتیبان، هرچند بسیار ضعیف، برای یک رهبر به طور گسترده بدنام شده و حتی در حال حاضر حتی مورد تحقیر قرار می دهند.

Wickremesinghe گفت که او این نقش را به منظور هدایت کشور از طریق بدترین بحران اقتصادی و گذاشتن غذا در بشقاب های مردم بر عهده می گیرد و گفت که همچنان از درخواست معترضان برای کناره گیری Gotabaya Rajapaksa حمایت می کند.

اما آلن کینان، مشاور ارشد گروه بین‌المللی بحران در سریلانکا، گفت که ویکرمسینگه با پذیرش این سمت، ناگزیر به حمایت از رژیم راجاپاکسا کمک می‌کند. انتصاب او جان تازه‌ای به خانواده ناامید راجاپاکسا می‌دهد و به نظر می‌رسد احتمال دستیابی به خواسته اصلی معترضان – با حمایت 90 درصد مردم – مبنی بر استعفای گوتابایا راجاپاکسا از ریاست‌جمهوری را کاهش می‌دهد.»

آسانکا آبیراتنا، مدرس سابق دانشگاه که از زمان تأسیس کمپ اعتراضی در آن حضور داشته، از جمله کسانی بود که گفت از تصمیم برای انتصاب ویکرمسینگه به ​​عنوان نخست وزیر خوشحال نیستند.

“در سال 2015، رانیل مسئول دولتی بود که به ما وعده عدالت می داد – اما این اتفاق نیفتاد، پس فایده داشتن دوباره رانیل چیست؟” ابیراتنا گفت. او می‌گوید: «شاید او بتواند دلار بیاورد تا گاز، برق و سوخت به ما بدهد، اما این امر عدالت را برای جنایات گذشته یا تسکین مردم تضمین نمی‌کند. تا زمانی که گوتا نرود، تغییری ایجاد نخواهد شد.»

بسیاری در کمپ اعتراضی از ویکرمسینگه خواستند تا با اقدام علیه خانواده راجاپاکسا بی طرفی سیاسی خود را ثابت کند و ماهیندا راجاپاکسا را ​​به دلیل نقشش در تحریک خشونت روز دوشنبه دستگیر کند. فرناندو گفت: اولین کاری که رانیل باید انجام دهد این است که گوتا را به خانه بفرستد و همچنین او را به خاطر اشتباهاتی که انجام داده مجازات کند.

توانایی ویکرمسینگه برای حکومت به عنوان نخست وزیر هنوز مشخص نیست. او تنها قانونگذار از UNP خود در پارلمان است و بنابراین برای تشکیل ائتلاف اکثریت به نمایندگان طرفدار راجاپاکسا و چند فرد مستقل متکی خواهد بود. او مدعی شد که این اعداد را دارد اما اکثریت او در روزهای آینده مورد آزمایش قرار خواهد گرفت، زیرا پارلمان قرار است به طرح عدم اعتماد به رئیس جمهور رای دهد و او نیز باید بودجه را تصویب کند.

در حالی که انتصاب ویکرمسینگه احتمالاً مورد استقبال دولت‌های خارجی و طلبکاران بین‌المللی قرار خواهد گرفت، بسیاری تردید دارند که وی تغییرات سیستمی مورد تقاضای خیابان‌ها را ایجاد کند یا ثبات سیاسی درازمدت ایجاد کند.

گهان گوناتیلکه، وکیل حقوق بشر و مشاور سابق وزارت خارجه سریلانکا، گفت: «تا زمانی که وضعیت اضطراری وجود داشته باشد و رئیس جمهور فعلی به کار خود ادامه دهد، بهبود اقتصادی کشور به شدت کند خواهد بود.

هارشا دی سیلوا، قانونگذار ارشد اپوزیسیون و اقتصاددان، علناً پیشنهاد برای تصدی وزارت دارایی در کابینه ویکرمسینگه را رد کرد. او گفت: «مردم خواستار بازی‌ها و معاملات سیاسی نیستند، آنها سیستم جدیدی می‌خواهند که از آینده آنها محافظت کند.»