هفته هضم شده: انتظارات بیشتر برای درام بی بی سی، اما نه نایجل فاراژ | جان کریس

دوشنبه

درست بیش از یک هفته پیش، به شمال لندن رفتم تا اسپرز بازی وولوز را ببینم. همانطور که اخیراً به چلسی (چند بار) و ساوتهمپتون باختیم، انتظارات من زیاد نبود. فقط برخی از نشانه ها که بازیکنان به طور مبهم یکدیگر را تشخیص می دادند خوب بود. اما حتی این هم برای پرسیدن خیلی زیاد بود. ولوز زود به لطف دفاع های پر هرج و مرج پیش افتاد، آن را در عرض 20 دقیقه دو برابر کرد و تاتنهام هرگز ضربه ای تهدیدآمیز به دروازه نزد. پس از سوت پایان، مسئول سیستم PA بلافاصله موسیقی را افزایش داد تا صدای بوق و فریادهای معدود تماشاگرانی که زحمت کشیدن آن را تا انتها به زحمت کشیده بودند، خاموش شود. در بازگشت به لوله، متیو و من تعجب کردیم که آیا تیم به پایین ترین سطح رسیده است. رفتن به مسابقات مثل یک کار طاقت فرسا بود. بدون حتی هیجان یک نبرد سقوط برای زنده کردن اوضاع. فقط یک جزر و مد بی پایان از حد وسط. سپس بازی شنبه خارج از خانه مقابل منچسترسیتی آمد، مسابقه ای که حتی خوشبین های سرسخت را غافلگیر کرد. یک هدف اولیه برای ایجاد امید در جایی که قبلاً هیچ امیدی نداشتید. تیک بزنید. یک گل تساوی سیتی به شما یادآوری می کند که فقط یک مسئله زمان بود که آنها دوباره به گل برسند. تیک بزنید. گل دوم کاملاً در برابر جریان بازی برای تجدید امید. تیک بزنید. گل سوم مردود اعلام شد تا مطمئن شوید که وسوسه نمی شوید آرام شوید. تیک بزنید. یک پنالتی دقیقه 90 به سیتی اجازه داد تا بازی را به تساوی بکشاند و بتوانید خود را متقاعد کنید که تساوی بد نیست و شما مخفیانه ویران نشده اید. تیک بزنید. یک برنده غیرمحتمل دقیقه 95 برای ربودن هر سه امتیاز. تیک بزنید. این کلاسیک اسپرز بود. یک هفته به ظاهر بی فایده است و نمی توانند ببینند برد بعدی آنها از کجا می آید و هفته بعدی بهترین تیم اروپا را شکست می دهند. و هیچ چیز در این بین. به همین دلیل است که من تیم را دوست دارم و از آن حمایت می کنم. اما خداییش خسته کننده است.

سهشنبه

با حمله نیروهای روسی به مناطق دونتسک و لوهانسک در شرق اوکراین، تصمیم بوریس جانسون برای پایان دادن به همه محدودیت‌های کووید به حاشیه رفت. همه چیز گیج کننده بود زیرا معلوم شد که دو نسخه از بیانیه وجود دارد. یکی برای نمایندگان محافظه کار در عوام که ماه ها – در برخی موارد سال ها – برای پایان دادن به محدودیت ها فریاد می زدند و دیگری در کنفرانس مطبوعاتی نخست وزیر با کریس ویتی و پاتریک والانس. در عوام، جانسون، مستعار مظنون، به طور مثبت گونگ هو بود. دیگر نیازی به منزوی شدن کسی نخواهد بود و آزمایش به خوبی پایان می یابد وقتی مردم متوجه شوند که باید هزینه آزمایشات خود را بپردازند. انگار جانسون فکر می کرد کووید تمام شده است. به هر حال، اگر آزمایش نکنید، هیچ عفونتی پیدا نمی کنید. از این به بعد، همه چیز به مسئولیت شخصی بستگی دارد. نمایندگان حزب محافظه کار همه اینها را دوست داشتند و هیچ یک از آنها حتی یک لحظه خرد مردی را که هیچ احساس مسئولیت شخصی نداشت و از بقیه کشور ترغیب می کرد تا از عقل آنها استفاده کنند، زیر سوال نبردند. همانطور که من می گویم عمل کنید، نه آنطور که من انجام می دهم و اینها. جایزه ریاکاری و نوازندگی به مت هنکاک رسید. مردی که در فیلم‌های دوربین‌های مداربسته که در مغز ملت می‌سوخت، هیچ خویشتنداری و مسئولیت شخصی نشان نداده بود، از راه خود خارج شد و گفت که همه‌گیری به لطف خویشتنداری و مسئولیت شخصی جانسون به پایان رسیده است. چقدر میتونه دوباره یه پست وزارت بخواد؟ کنفرانس مطبوعاتی بسیار سنجیده‌تر بود، و ویتی و والنس آب سردی را روی تقویت روحیه مظنون ریختند. Omicron آنقدر که می ترسیدیم بد نبوده است، اما باید همچنان هوشیار باشیم و آماده باشیم تا در کوتاه مدت دوباره محدودیت های شدید را اعمال کنیم. و خود انزوا یک مسئولیت شخصی نبود، بلکه یک ضرورت ملی بود. می دانم نصیحت چه کسی را باور کردم.

چهار شنبه

زمانی که جدول زمانی توییتر من در سال جدید با افرادی که مجموعه‌ای از مربع‌های زرد و سبز را پست می‌کردند پر شد، در ابتدا نمی‌دانستم چه خبر است. و وقتی متوجه شدم که آنها نمرات وردل روزانه خود را اعلام می کنند، فکر کردم که این خودنمایی بی معنی است و تصمیم گرفتم که به هر قیمتی از بازی اجتناب کنم. اما باید اعتراف کنم که اخیراً بازی Wordle را شروع کرده ام و تبدیل به یک تبدیل شده ام. چیزی بسیار رضایت بخش در مورد تماشای حروف زرد (حروف درست در جای اشتباه) و سبز (حروف سمت راست در جای درست) تا زمانی که هر پنج سبز را داشته باشید وجود دارد. این همسرم بود که حدود یک هفته پیش یک شب از من کمک خواست و من به عقب نگاه نکردم. اکنون حتی گاهی اوقات به این فکر می کنم که آیا ارزش دارد تا نیمه شب بیدار بمانم تا در پازل جدید شکافی داشته باشم؟ من مدت زیادی است که Wordle را انجام نداده ام تا ببینم که آیا از زمانی که نیویورک تایمز خریده است یا خیر، سخت تر شده است یا خیر، اما قبلاً قوانینی را برای خودم وضع کرده ام. کسانی هستند که همیشه از یک کلمه شروع استفاده می کنند – صدا به دلیل داشتن چهار مصوت محبوب است – اما من دوست دارم هر بار با یک کلمه متفاوت شروع کنم. فقط برای اینکه جالب تر بشه و من آنقدر اذیت نمی‌شوم که چقدر تلاش می‌کنم تا جواب درست را بگیرم. یکی از پاسخ های اخیر تکان دادن بود. K اتفاقاً چهارمین حدس من بود. اما شیل، شرم، شکل و تراشیدن همگی به همان اندازه فریادهای خوبی بودند. و من هنوز نمرات خود را در توییتر ارسال نمی کنم. هنوز.

پنج شنبه

پاسخ قاطع من به محض شنیدن اینکه بی‌بی‌سی در حال برنامه‌ریزی اقتباسی جدید از «انتظارات بزرگ» با اولیویا کولمن است، تقریباً مشابه «برندا» از بریستول در شنیدن اینکه انتخابات عمومی در سال 2017 برگزار می‌شود بود. نه انتخابات دیگری. هیچ چیز مخالف کتاب یا کولمن نیست – مطمئنم که او یک خانم هاویشم فوق العاده خواهد ساخت – اما به نظر می رسد بی بی سی هر پنج تا 10 سال یک بار انتظارات بزرگ را بازسازی می کند. پس چگونه در مورد امتحان کردن چیزی جدید؟ مدتی بعد، در توییتر متوجه شدم که نویسنده فیلیپ هنشر نیز همین احساس را دارد و از آنجایی که او بسیار بهتر از من خوانده می شود، از او پرسیدم که دوست دارد چه کتاب هایی را که نادیده گرفته شده بود، به صورت سریالی برای تلویزیون ببیند. اینم انتخابش اگر مصمم به ماندن در کنار چارلز دیکنز هستید، مدتی است که از The Pickwick Papers – Toby Jones یک آقای Pickwick عالی خواهد بود – و The Old Curiosity Shop اقتباس شده است. و داستان‌های کریسمس خانم لیریپر، مجموعه‌ای افسانه‌ای «حفظ ظاهر» در قرن نوزدهم می‌سازد. آنتونی ترولوپ نیز قرار است دوباره احیا شود: اورلی فارم و او می‌دانست که حق با او بود، سریال‌های کرک می‌سازند. همانطور که «پندنیس» نوشته ویلیام تاکری – داستان ساخت آن در شهر بزرگ – و «ویلت» شارلوت برونته، یکی از جذاب‌ترین رمان‌های قرن نوزدهم. با حرکت به قرن بیستم، الیزابت بوون، مرگ قلب، آیوی کامپتون-برنت، بزرگان و بهتران، و الیزابت تیلور، روح مهربانی هستند. یا در مورد شانس جوزف کنراد، یک ماجراجویی دریانوردی ضد سرمایه داری و بزرگترین موفقیت در طول زندگی او چطور؟ دوست دارید چه کتاب هایی را برای صفحه نمایش کوچک اقتباس شده ببینید؟ یا از اینکه بی‌بی‌سی بی‌پایان انتظارات بزرگ و حس و حساسیت را تکرار می‌کند خوشحال هستید؟

جمعه

در اولین بیانیه عوام خود در روز سه‌شنبه پس از تهاجم روسیه به اوکراین، نمایندگان مجلس از همه طرف‌های مجلس به طور گسترده از بوریس جانسون به دلیل پاسخ ناکافی انتقاد کردند. اعمال تحریم ها علیه پنج بانک کوچک روسیه و سه الیگارشی که همگی قبلاً در سال 2018 توسط ایالات متحده تحریم شده بودند، بازدارنده به نظر نمی رسید. پنج‌شنبه، پس از آنکه ولادیمیر پوتین حملات زمینی، دریایی و هوایی بیشتری را به چندین شهر اوکراین آغاز کرد، به نظر می‌رسد جانسون با مجموعه‌ای از تحریم‌های گسترده‌تر دست به کار شده است، و قابل توجه بود که چقدر توافق وجود دارد. تقریباً همه نمایندگان مجلس عوام در مورد واکنش بریتانیا به بحران. خصومت ها بر سر حزب گیت و سوءمدیریت اقتصاد به طور موقت متوقف شد. نه اینکه همه در اوکراین این عشق را احساس کنند. رئیس جمهور زلنسکی در توییتی نوشت که کشورش اکنون تنها است و به چیزی بیش از سخنان گرم حمایت نیاز دارد. با این حال، یک سیاستمدار بریتانیایی وجود داشت که حمایت خود از پوتین را پنهان نمی کرد. نایجل فاراژ، که در کنفرانس کنش سیاسی محافظه‌کاران در فلوریدا برای برنامه خبری جی‌بی‌بی‌اش حضور داشت، قدم به جلو بگذارید. نظر داغ نیگه این بود که جنگ در اوکراین توسط ناتو و اتحادیه اروپا به طور عمدی از راه خود برای تحریک روسیه شروع شده بود. عجیب است که چگونه فاراژ می تواند از یک رژیم وحشی و امپریالیستی که فعالانه در توسعه طلبی شرکت دارد، پس از اینکه اتحادیه اروپا را برای دهه ها متهم به امپراتوری سازی کرده است، حمایت کند. در آنجا دوباره، حدس می‌زنم نیگه همچنان از حمایت روسیه در طول کمپین برگزیت سپاسگزار است. او گفت: «اگر دونالد ترامپ همچنان در کاخ سفید بود، هیچ کدام از اینها اتفاق نمی افتاد. کاملا درسته. دونالد ترامپ فعالانه از پوتین در خیابان های کیف استقبال می کند.

هفته هضم، هضم: جنگ در اروپا