“ظلم باورنکردنی”: نبردهای باند 150 کشته در پایتخت هائیتی بر جای گذاشت | توسعه جهانی

نزدیک به 150 نفر در جریان درگیری‌های مسلحانه بین باندهای متخاصم در هائیتی کشته و ده‌ها نفر زخمی شده‌اند، زیرا آخرین موج خشونت بسیاری از پایتخت گسترده پورتو پرنس را فلج کرده است.

سازمان پزشکان بدون مرز (MSF) روز پنجشنبه اعلام کرد که از 24 آوریل تاکنون بیش از 96 نفر را که با گلوله زخمی شده بودند در مراکز پزشکی خود در پورتو پرنس مداوا کرده است.

موموزا موهیندو، رئیس مأموریت MSF در هائیتی، روز پنجشنبه در بیانیه‌ای گفت: «تعداد پذیرش‌های تروما در هفته نسبت به اواسط آوریل سه برابر شده است و بیشتر آنها زخم‌های گلوله بسیار جدی هستند که نیاز به مراقبت گسترده دارند. “جمعیت هائیتی در وضعیت بسیار آسیب پذیری قرار دارد.”

در اوایل این هفته، شبکه ملی دفاع از حقوق بشر دریافت که در جریان نبردهای شدید بین 400 ماووزو و چن مکان، دو باند رقیب، 148 نفر کشته شده اند.

این سازمان روز سه شنبه در گزارشی اعلام کرد که در طی دو هفته نبرد خونین، اعضای باند به زنان و دختران تجاوز کردند و مردم را زنده زنده سوزاندند. در یکی از محله ها، گروهک ها 47 نفر را کشتند و 17 نفر از اجساد را سوزاندند و بقیه را در گورهای دسته جمعی دفن کردند.

این گزارش مدعی است که “قتل عام ظلم باور نکردنی انجام شد”، که می گوید مقامات برای جلوگیری از خشونت کار چندانی انجام ندادند. در بالاترین سطح دولت، هیچ واکنشی وجود نداشت.»

به گفته خیریه‌های فعال در پایتخت، بسیاری از ساکنان فراری از خشونت به پناهگاه‌های موقتی رسیده‌اند، گاهی اوقات فقط چند بلوک دورتر از خانه‌هایشان، جایی که با کمک‌های بشردوستانه کمی روبرو هستند و در معرض خطر استثمار قرار می‌گیرند.

موانع جاده ای در محله های تحت کنترل باند در سراسر پورتو پرنس ایجاد شده است که از حرکت آمبولانس ها و خودروهای امدادی جلوگیری می کند. پزشکان بدون مرز گزارش دادند که برخی از بیمارانی که مشاهده کردند، تنها پس از 24 ساعت تأخیر می‌توانستند به بیمارستان برسند، به دلیل موانعی که توسط گروه‌ها سرنشین شده بود.

تحلیلگران می گویند که افزایش خشونت به دلیل اختلاف فزاینده بین باندهای 400 Mawozo و G9 است که با حمله گروه دوم به قلمرو دومی تشدید شد.

لویی هانری مارس، موسس و مدیر اجرایی سازمان محلی صلح‌سازی Lakou Lapè می‌گوید: «اشغال قلمرو بیشتر به آن‌ها اهرم بیشتری برای مذاکره با آرای انتخاباتی و دسترسی به کسب‌وکارهای بیشتری می‌داد که می‌توان برای محافظت از آنها اخاذی کرد».

هائیتی، اولین جمهوری سیاهپوست، از زمانی که دو قرن پیش استقلال خونین خود را از مستعمرات فرانسوی به دست آورد، عمدتاً با خشونت، بی ثباتی سیاسی و مداخله قدرت های خارجی مواجه بوده است.

امروز صحنه به خصوص تاریک است زیرا باندها – اغلب با حمایت ضمنی نخبگان سیاسی و تجاری – به جنگ با یکدیگر، مقامات و مردم غیرنظامی ادامه می دهند.

این کشور هنوز هم پس لرزه های یک رشته بحران های متداخل را در سال گذشته احساس می کند. در ماه ژوئیه، رئیس جمهور جونل مویس در خانه خود در دامنه تپه ترور شد. یک ماه بعد زمین لرزه ای به بزرگی 7.2 ریشتر شبه جزیره جنوبی هائیتی را لرزاند و بیش از 2000 نفر را کشت و ده ها هزار خانه را ویران کرد.

موجی از آدم ربایی ها – از فقیر و غنی – در پاییز گذشته بسیاری از پایتخت را فلج کرد، در حالی که اخراج بیش از 10000 هائیتی از مرز جنوبی ایالات متحده به پورتو پرنس بر بی ثباتی افزود.

اما صحنه های پایتخت، که در آن قتل، آدم ربایی و درگیری با اسلحه یک واقعیت روزمره است، به ندرت تا این حد تیره و تار بوده است.

فیامتا کاپلینی، مدیر کشوری برای گروه امدادرسان ایتالیایی AVSI گفت: «این بدترین بحران مرتبط با خشونت است که تا به حال دیده‌ایم». «مناطق بیشتر و بیشتری از پایتخت – که معمولاً “امن” در نظر گرفته می شوند – اکنون به میدان جنگ تبدیل شده اند. هزاران نفر از خانه های خود فرار می کنند.»

پس از استرداد جولی “یونیون” ژرمین، یکی از رهبران باند 400 ماوزو، به ایالات متحده در روز سه شنبه، بعید به نظر می رسد که خشونت در این کشور دریای کارائیب کاهش یابد. ژرمین در اکتبر گذشته به دلیل دست داشتن در ربودن 17 عضو یک سازمان مبلغان مستقر در اوهایو در ایالات متحده متهم شد.

کاپلینی افزود که جامعه جهانی برای مدت طولانی مشکلات هائیتی را نادیده گرفته است. این امدادگر که بیش از یک دهه در هائیتی مستقر است، گفت: “اکنون باید کاری انجام شود.” “پیش از اینکه خیلی دیر شود و کشور به جهنم تبدیل شود که راه بازگشتی ندارد.”