با افزایش هزینه های زندگی، مستاجران قدیمی بریتانیا مجبور به کاهش هزینه های خود شدند | اجاره ملک

تقریباً دو سوم مستاجران بالای 65 سال به دلیل بحران هزینه های زندگی، هزینه های عمومی خود را کاهش داده اند و فعالان این کمپین هشدار می دهند که افراد مسنی که مالک خانه های خود نیستند، به ویژه در برابر افزایش صورت حساب ها آسیب پذیر هستند.

تحقیقاتی که توسط موسسه خیریه Independent Age با Guardian Money به اشتراک گذاشته شده است، توجه مستاجران مسن‌تری را که در حال مبارزه با افزایش هزینه‌های خانوار هستند، مورد توجه قرار می‌دهد.

نظرسنجی آن نشان داد که 62 درصد از مستاجران بالای 65 سال مجبور بودند هزینه های عمومی خود را کاهش دهند و احتمال بیشتری داشت که نسبت به هم عصر خود که صاحب خانه بودند این کار را انجام دهند.

یک چهارم گفتند که قادر به پرداخت 10 پوند در ماه افزایش هزینه های زندگی خود نخواهند بود، در حالی که 71 درصد گفتند که نمی توانند افزایش 50 پوندی را پوشش دهند. بیش از نیمی از آنها گفتند که در مورد مسائل مالی خود احساس نگرانی می کنند.

حقوق بازنشستگی دولتی در ماه گذشته 3.1 درصد افزایش یافت که بسیار کمتر از نرخ تورم 7 درصدی ثبت شده در ماه مارس است. قبوض انرژی در همان زمان افزایش یافت و با افزایش احتمالی بیشتر در ماه اکتبر، اقتصاددانان پیش‌بینی کرده‌اند که تورم می‌تواند قبل از پایان سال به بالای 10 درصد برسد.

دن ویلسون کراو، معاون گروه کمپین Generation Rent می‌گوید: «مستاجران خصوصی مسن‌تر به‌ویژه در برابر تورم فزاینده آسیب‌پذیر هستند – به‌ویژه در جایی که اجاره‌بها نیز در حال افزایش است».

برخلاف صاحبان خانه، که احتمالاً وام مسکن خود را پرداخت کرده اند، هنوز هم هزینه مسکن دارند. اگر صاحبخانه ها بخواهند اجاره بها را افزایش دهند تا بازار گسترده تر را منعکس کند، مستاجران فعلی نمی توانند انجام دهند. برای بازنشستگان با درآمد ثابت، این امر درآمد قابل تصرف آنها را کاهش می دهد یا آنها را مجبور به نقل مکان می کند.

نظرسنجی عصر ایندیپندنت از 2000 بزرگسال بالای 65 سال در انگلستان که 391 نفر از آنها اجاره می‌کردند، نشان داد که 57 درصد مستاجران گرمایش را کاهش می‌دهند، 42 درصد گفتند که میزان خرید غذا و نوشیدنی را کاهش داده‌اند و 29 درصد سوخت کمتری برای خودرو می‌خرند. .

جدای از ضروری ترین خریدها، 46 درصد گفتند که خرید پوشاک و کفش را کاهش داده اند و 39 درصد فعالیت های اجتماعی خود را کاهش داده اند.

ارقام جداگانه ای از Shelter نشان می دهد که بین سال های مالی 2020-21 و 2021-22 افزایش 20 درصدی در تعداد افراد بالای 65 سال که با خط کمک آن تماس می گرفتند و در معرض خطر بی خانمانی بودند، مشاهده شد.

فرانسیسکا 64 ساله و همسرش کالین 70 ساله می گویند اجاره خانه آنها در سال جاری بیش از 7 درصد افزایش یافته است. آنها با وجود کاهش هزینه ها در تلاش برای پوشش آن و سایر صورت حساب هایی هستند که با آنها روبرو هستند. او می‌گوید: «وقتی به سوپرمارکت می‌رویم، ارزان‌ترین ارزان‌ترین را می‌خریم. ما کمتر حمام می‌کنیم، کمتر دوش می‌گیریم، چراغ‌ها را خاموش می‌کنیم، حتی در روزهای سرد گرمایش را خاموش می‌کنیم.»

اگرچه این زوج اجاره را انتخاب کردند، زیرا فرانسیسکا می‌گوید: «ما مطمئن نیستیم که آینده چه خواهد بود»، او می‌گوید که این امر آنها را آسیب‌پذیر کرده است. آنها در گذشته در حالی که کرایه بالایی می پرداختند در مسکن بدی زندگی می کردند، از طریق بخش 21 «اخراج بدون تقصیر» توسط یکی از صاحبخانه های قبلی از خانه بیرون رانده شدند، و همچنین با اجاره دادن به آژانس ها مشکل داشتند. این باعث شده است که آنها در مورد اتفاقی که در ماه مارس آینده قراردادشان به پایان برسد بسیار عصبی شده است.

سن آنها پیامدهای مالی دارد. او می‌گوید: «در مرحله‌ی زندگی‌مان، ما یک ظرف پول داریم و اگر عمر طولانی داشته باشیم، باید آن را در آن زمان طولانی کنیم. ما نمی‌توانیم ۹ تا ۵ سر کار برویم یا مشاغل جدیدی پیدا کنیم، بنابراین به شغل آزاد تکیه می‌کنیم.»

مورگان واین، رئیس سیاست عصر مستقل، می‌گوید اجاره‌کنندگان مسن‌تر «در موقعیت‌های مالی ناامن‌تر رها می‌شوند» و به کمک و حمایت دولت نیاز دارند.

او می‌گوید: «تحقیق ما نشان داد که مستأجران مسن‌تر یکی از گروه‌های در معرض خطر فقر هستند که از سن بازنشستگی دولتی گذشته‌اند و احتمال بیشتری دارد که فقر طولانی‌مدت را تجربه کنند.»

ما همچنین می دانیم که مستاجران مسن تر در معرض خطر زندگی در خانه های بی کیفیت هستند و در نتیجه با هزینه های بالاتر و ناامنی مالی بیشتری نسبت به سایر گروه ها روبرو هستند.

واین می‌گوید که اجاره‌کنندگان مسن‌تر نگرانی‌های خود را در مورد اجاره‌های بالا و اینکه صاحبخانه‌شان می‌تواند هر زمان که بخواهد بفروشد، با موسسه خیریه در میان گذاشته‌اند. او می‌گوید: «با توجه به اینکه بحران هزینه‌های زندگی، بودجه مردم را از هر نظر تحت فشار قرار می‌دهد، این نگرانی‌ها بدتر می‌شوند.

بر اساس آخرین آمار رسمی، اجاره‌کنندگان اقلیت خانواده‌هایی را در انگلیس تشکیل می‌دهند که سرپرست آنها 65 سال یا بیشتر است. آخرین داده ها نشان می دهد که 5.5 میلیون مالک در این محدوده سنی وجود دارد و 5.1 میلیون مالک خانه خود هستند که به این معنی است که هیچ هزینه وام مسکن ماهانه وجود ندارد. تنها 382000 خانوار در بخش خصوصی به سرپرستی یک فرد مسن و 1 میلیون خانوار در بخش اجاره اجتماعی وجود دارد.

انجمن های مسکن در ماه آوریل مجاز به افزایش 4.1 درصدی اجاره بها شدند و بسیاری از مستاجرانی که از آنها اجاره می کنند افزایش یافته اند. در بخش اجاره‌ای خصوصی، دیدن اینکه چه اتفاقی برای اجاره‌های فعلی می‌افتد آسان نیست، اما قراردادهای تازه آگهی شده معمولاً بیش از یک سال پیش هزینه دارند.

پولی نیت، مدیر اجرایی Shelter، می‌گوید مستاجران مسن‌تر احتمالاً درآمد پایینی دارند، که به معنای فشار ناشی از افزایش هزینه‌ها است.

«با افزایش سرسام آور قبض ها و بالاترین میزان اجاره بهای خصوصی، جای تعجب نیست که خط کمک اضطراری ما تلفن را برای مستاجران مسن تر که به جای آماده شدن برای بازنشستگی با بی خانمانی مواجه هستند، می گیرد. هیچ کس نباید مجبور شود بین خوردن یا پرداخت اجاره یکی را انتخاب کند.»

ویلسون کراو می‌گوید: «حقوق بازنشستگی دولتی کمتر از تورم افزایش یافته است، اما برای مستاجران خصوصی که به مزایای مسکن متکی هستند بدتر است، که از سال 2020 مسدود شده است. اگر این افراد اجاره‌های بالاتری بپردازند، این پول می‌تواند از بقیه خانه‌ها خارج شود. درآمد آنها و این قبل از اینکه به افزایش قیمت انرژی فکر کنیم.

برای محافظت از مستاجران در طول این بحران، ما نیاز به توقف اجاره‌ها و تعلیق دیگر اخراج‌ها داریم.»