بردمن به شوراها می‌گوید مزایای ایمنی طرح‌های کم‌ترافیک را ارتقا دهید | جوامع

رئیس سازمان نظارت بر پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری انگلیس در هنگام رونمایی از اولین مجموعه پروژه‌های خود، استدلال می‌کند که شوراها باید با طرح مجدد بحث در مورد خیابان‌های قابل زندگی که کودکان می‌توانند با خیال راحت از آن استفاده کنند، با ردیف‌های مربوط به محله‌های کم تردد روبرو شوند.

کریس بوردمن، دوچرخه‌سوار سابق المپیک که ریاست Active Travel England (ATE) را بر عهده دارد، قول داده است که سازمانش به مقامات محلی کمک کند تا در جنگ‌های فرهنگی و جنجال‌های رسانه‌ای بر سر طرح‌های ترافیک، همراه با اجرای نقش اصلی خود در تضمین طراحی خوب، کمک کند.

این سازمان از 133 پروژه پیاده روی و دوچرخه سواری پرده برداری کرده است که 46 مقام محلی در انگلیس را پوشش می دهد که همگی خارج از لندن هستند. آنها قصد دارند تقریباً 200 مایل مسیر دوچرخه سواری و پیاده روها را در عرض 12 ماه فراهم کنند، و مدل سازی نشان می دهد که آنها سالانه 16 متر پیاده روی و دوچرخه سواری اضافی ایجاد می کنند.

بوردمن، که قبلاً برای تقویت پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در منچستر بزرگ کار می‌کرد، گفت که اگرچه می‌دانست که برخی از مردم از تغییر «ترسند»، شوراها نباید در بحث‌های مربوط به محله‌های کم‌ترافیک گرفتار شوند، که از فیلترها برای محدود کردن عبور خودرو استفاده می‌کنند. ترافیک در خیابان های کوچکتر

او گفت: «ما می‌توانیم آنها را هرچه می‌خواهیم صدا کنیم، اما این یک محله است. ما می‌خواهیم آنچه را که از مردم گرفته‌اند، پس بدهیم. ما می خواهیم مردم احساس خوبی داشته باشند که به بچه هایشان اجازه می دهند به مدرسه بروند. اگر از مردم بپرسید که آیا دوست دارند فرزندانشان بتوانند پیاده به مدرسه بروند، درصد زیادی پاسخ مثبت می دهند. ما سوالات اشتباهی پرسیده ایم.»

وظیفه اصلی ATE، که در سال 2020 اعلام شد و همچنان در حال استخدام کارمندان است، کمک به شوراها با طرح‌های مناسب برای طرح‌های پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری است، با تعویق بودجه تا زمانی که آنها به پایان برسند.

بوردمن گفت که مشاوران سازمان “کیفیت زیادی” به پروژه هایی که اکنون اعلام شده اند تزریق کرده اند. این یک سازمان بازرسی است، اما اصلی‌ترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم کمک است. اگر یک مرجع حتی یک طرح کلی نداشته باشد، می‌توانیم به او کمک کنیم – حتی این کار را برای آنها انجام دهیم.

“هر کسی که شجاعت دارد اما منابع را ندارد، ما می توانیم فوراً به ارزش اضافه کنیم. اگر شورایی بگوید «ما جایی برای طرح نداریم»، کارشناسان برجسته کشور را داریم که می‌توانند بگویند «شما می‌توانید این کار را انجام دهید». ما با کیسه های راه حل می آییم.»

ATE همچنین چیزی را به مقامات محلی ارائه می دهد که بوردمن آن را “یک تمرین فرهنگی دست نگه داشتن” می نامد، با اعضای شورای شهر تشویق می شود که بیشتر پیاده روی و دوچرخه سواری را به عنوان یک نکته مثبت، به جای تمرکز بر پوشش بالقوه منفی، معرفی کنند.

بوردمن گفت: “من از اعضای شورای محلی می خواهم که در مورد انجام کارهای سخت تر، ایستادگی برای چیزی احساس خوبی داشته باشند.” ترس از تغییر وجود دارد، و بسیاری از آن در مورد پیام‌رسانی است. اما در نهایت چیزی که در مورد آن است، ساخت مکان های زیباتر برای زندگی است. همه آن را از دست داده اند و فقط فکر می کنند چیزی در حال برداشته شدن است. اما ما چیزی را پس می دهیم.

همچنین، سوالی که پرسیده نمی‌شود این است: اگر این کار را انجام ندهید، وقتی جاده‌ها پر می‌شوند چه اتفاقی می‌افتد؟ ما فقط در 10 سال گذشته 20 میلیارد مایل اضافی در خانه ها رانده ایم. اگر این کارها را که فکر می کنید سخت هستند انجام ندهیم، پیشنهاد شما چیست؟ وقتی این را می‌پرسید، باعث می‌شود افراد در مسیرشان قرار نگیرند.»

وظیفه بلندپروازانه ATE این است که تا سال 2030 50 درصد از تمام سفرها در شهرها و شهرهای انگلیسی با دوچرخه یا پیاده روی انجام شود، و بوردمن این را به اهداف موازی دولت برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای گره زد.

او گفت: «اگر می‌خواهید به تغییرات آب و هوایی رسیدگی کنید و هشت سال برای انجام آن فرصت دارید، اتوبوس، دوچرخه و پیاده‌روی تنها ابزاری هستند که عملاً برای تحقق آن در اختیار دارید». “خودشه. و اتوبوس‌ها کار نمی‌کنند مگر اینکه برایشان فضا ایجاد کنید.»