بوریس جانسون مدعی است که بریتانیا در حال ریشه‌کن کردن پول‌های کثیف روسیه است. این مسخره است | الیور بولو

دبلیوبه آنها در مورد ولادیمیر پوتین هشدار داده شد – در مورد نیت او، ماهیت او، طرز فکرش – و چون برای ما سودآور بود، ما این هشدارها را نادیده گرفتیم و از دوستان و پول آنها استقبال کردیم. برای ما خیلی دیر است که مسئولیت خود را برای کمک به پوتین در ساختن سیستم خود پاک کنیم. اما ما هنوز هم می توانیم آن را از بین ببریم و از بازگشت آن جلوگیری کنیم.

روسیه یک کشور مافیایی است و نخبگان آن برای غنی سازی وجود دارند. دموکراسی یک تهدید وجودی برای این دزدی است، به همین دلیل است که پوتین آن را در داخل شکست داده است و به دنبال تضعیف آن در خارج از کشور است. برای چندین دهه، لندن نه تنها مهم‌ترین مکان برای نخبگان جنایتکار روسیه برای شستشوی پول‌های خود، بلکه برای ذخیره ثروت خود نیز بوده است. ما بانکداران کرملین بوده ایم و مهارت های مالی را برای نخبگان آن فراهم کرده ایم که فاقد آن هستند. دزدسالاری آن بدون کمک ما نمی توانست وجود داشته باشد. بهترین زمان برای انجام کاری در این مورد 30 سال پیش بود – اما دومین زمان بهترین زمان همین الان است.

ما روزنامه‌نگاران مدت‌هاست که در این مورد می‌نویسیم، اما این صرفاً لفاظی بیش از حد داغ ناشی از هک‌های بیش از حد هیجان‌زده نیست. کمیته اطلاعات و امنیت مجلس دو سال پیش نوشت که سازمان های تحقیقاتی ما کمبود بودجه دارند، اقتصاد ما مملو از پول های کثیف است و الیگارشی ها در بالای جامعه ما نفوذ خریده اند.

کمیته شواهد را از مقامات ارشد اجرای قانون و امنیتی شنید. پیشنهادهای دقیق و دقیقی برای آنچه بریتانیا باید انجام دهد تا آسیبی که پوتین قبلاً به جامعه ما وارد کرده را محدود کند، ارائه کرد. بوریس جانسون به جای درس گرفتن از این گزارش و اجرای پیشنهادات آن، انتشار آن را تا پس از انتخابات عمومی به تعویق انداخت و سپس، زمانی که تأخیر بیشتر غیرممکن شد، کسانی را که تحلیل هوشیارانه آن را جدی می‌گرفتند، به‌عنوان «بازمانده‌های ایسلینگتونی» که به دنبال مشروعیت‌زدایی از برگزیت بودند، رد کرد.

این زمینه حیاتی برای ادعای مضحک جانسون در این هفته به مجلس عوام است که می‌گفت هیچ دولتی نمی‌تواند «احتمالاً برای ریشه‌کن کردن پول فاسد روسیه تلاش بیشتری انجام دهد». این نه تنها آشکارا نادرست است، بلکه وارونگی واقعیت است. پس از خروج از اتحادیه اروپا، به ما گفته شد که می‌توانیم رژیم تحریم‌های مستقل خود را راه‌اندازی کنیم – و این هفته نتیجه آن را دیدیم: واکنشی کاملا ضعیف‌تر از بروکسل و واشنگتن.

لیلا موران، نماینده لیبرال دموکرات، روز سه‌شنبه که با امتیاز پارلمان صحبت می‌کرد، اسامی 35 مورد ادعای «توانمندساز» کلیدی پوتین را فهرست کرد. الکسی ناوالنی، سیاستمدار اپوزیسیون روسی درخواست کرده است که او را تحریم کند. مسدود کردن دارایی های همه افراد در آن لیست و بستگان نزدیک آنها پاسخ واقعاً قابل توجهی از جانب جانسون به وخامت اوضاع خواهد بود. اما هنوز هم فقط یک شروع خواهد بود.

اتکای صرف به تحریم‌ها در حال حاضر مانند ضربه زدن به پدال گاز ماشین است که سال‌ها در حفظ موتور، پمپ کردن لاستیک‌ها یا پر کردن باک شکست خورده‌اید، اما همچنان انتظار دارید سرعت آن به 95 مایل در ساعت برسد. اطلاعیه های دیگر در چند روز گذشته چیزی بیش از نقاشی روی راه راه های سریعتر نبوده است. مقابله با نقش بریتانیا در فعال کردن دزدسالاری پوتین، و مهار تهدیدی که متحدانش برای دموکراسی در اینجا و جاهای دیگر ایجاد می‌کنند، به چیزی بیش از ممنوع کردن ویزای طلایی یا ایستگاه‌های تلویزیونی کرملین نیاز دارد.

برای شروع، باید بدانیم که مالک کشور ما کیست. حدود 87000 ملک در انگلستان و ولز از طریق شرکت‌های فراساحلی در اختیار دارند – که ما را از دیدن مالکان واقعی آن‌ها یا اینکه آیا با پول مجرمانه خریداری شده‌اند، باز می‌دارد. خانه شرکت ها هیچ گونه بررسی در مورد ثبت نام انجام نمی دهد، به همین دلیل است که ساختارهای پوسته بریتانیا در بیشتر رسوایی های پولشویی روسیه حضور دارند. اعمال شفافیت بر مالکیت پول های کثیف از این طریق به قلب ماشین پولشویی لندن ضربه می زند. دولت‌ها برای سال‌ها قول داده‌اند که این کار را «زمانی که زمان پارلمان اجازه دهد» انجام دهند، با این حال هرگز زمان آن پیدا نشده است، و در عوض به نگرانی‌های شهر مبنی بر اینکه چنین مقرراتی به رقابت‌پذیری آن آسیب می‌زند گوش داده‌اند.

مهمتر از همه، ما نیاز داریم که نهادهای مجری خود را به همان اندازه سخاوتمندانه تأمین مالی کنیم که الیگارشی ها وکلای خود را تأمین می کنند: شما نمی توانید به قیمت ارزان با فساد بزرگ مبارزه کنید. حتی سیاست‌های خوب سال‌های اخیر، مانند «حکم‌های ثروت غیرقابل توضیح» در سال ۲۰۱۷، که برای مقابله با دارایی‌های مجرمانه پنهان شده در پشت ساختارهای پوسته هوشمند طراحی شده‌اند، تا حد زیادی شکست خورده‌اند، زیرا بازرسان بودجه لازم برای استفاده از آن‌ها را ندارند. ما باید آنچه را که لازم است برای بیرون راندن پول نقد دزدسالار از کشور خرج کنیم.

جانسون اولین نخست‌وزیری نیست که از پس چالش بر نمی‌آید – تونی بلر و دیوید کامرون هر دو با پوتین گفتگو کردند، حتی زمانی که مشخص بود که او چه نوع رهبری است. و من فکر نمی کنم جانسون شخصاً فاسد یا آلوده به پول روسیه باشد. او تنبل، تلنگر است و تمایلی به راه‌اندازی ابتکارات پرهزینه و پرزحمت ندارد که تنها مدت‌ها پس از ترک پست خود و ناتوانی در گرفتن اعتبار آنها به نتیجه می‌رسند. با این حال، زمان آن فرا رسیده است که همکارانش قدم بردارند و او را مجبور به عمل کنند. این لحظه ای جدی است و نیازمند افراد جدی است که مایل به سرمایه گذاری در امنیت بلندمدت کشور ما و آینده دموکراسی در همه جا هستند.