داستان غفلت: چگونه بیتار اورشلیم به نژادپرستی آلوده شد | بیتار اورشلیم

دبلیوآیا می توانید بگویید که یک سازمان یک سازمان نژادپرست است؟ آیا بیتار اورشلیم یک باشگاه نژادپرست است؟ در حالی که گروه وسیعی از هواداران وجود دارند که آشکارا نژادپرست هستند، باشگاه لیگ برتر اسرائیل، اکنون و در گذشته به طور پراکنده سعی می کند با آنها مبارزه کند. آنها سال ها آواز خواندند: «اینجا آمدند، تیم نژادپرست کشور». اما آنها در میان طرفداران Beitar در اقلیت هستند. آیا در دهه 1980 که هواداران به سمت بازیکنان سیاه پوست موز پرتاب می کردند، باشگاه های انگلیسی نهادهای نژادپرستانه بودند؟ آیا آنها اکنون نژادپرست هستند زیرا برخی از طرفداران از بازیکنان آنلاین سوء استفاده می کنند؟

بیتار، شش بار قهرمان ملی، یک باشگاه نژادپرست نیست، بلکه سازمانی است که به شدت آلوده به نژادپرستی است. صاحبان و رؤسای متعددی سعی کردند با نژادپرستان مبارزه کنند و بهای شخصی پرداختند. اگر Beitar می توانست از شر نژادپرستی و نژادپرستان خلاص شود، این کار را انجام می دادند، اما این کار سخت تر و سخت تر می شود. در گذشته می‌توانست راحت‌تر این کار را انجام دهد، اما اکنون به نظر می‌رسد یک کار دشوار است.

اکثر هواداران دوست دارند یک باشگاه معمولی داشته باشند، اما آن ها به آن ضربه نمی گویند. زمانی که آویرام بروچیان، کاپیتان بیتر در سال 2009 و برادرزاده یوری مالمیلیان، اسطوره باشگاه، گفت که از بازی در کنار یک بازیکن عرب خوشحال خواهد شد، او به یک جلسه فوری با La Familia، گروه هواداران راست افراطی باشگاه احضار شد. روز بعد او این پیام را منتشر کرد: “من برای دردی که برای هواداران ایجاد کردم متاسفم و درک می کنم که آنها را آزار داده ام. برای من مهم است که بدانند در هر شرایطی با آنها هستم. من کسی نیستم که چنین تصمیماتی می گیرد، اما اگر هواداران بازیکن عرب را نخواهند، بازیکن عرب در بیتر وجود نخواهد داشت.

وقتی این نوع هواداران در مورد سیاست باشگاه تصمیم می گیرند، مشکل جدی دارید. شما فقط باید به آهنگ های آنها گوش دهید:

شاهدان ستارگان آسمان هستند
برای نژادپرستی که مثل یک رویاست
تمام دنیا شهادت خواهند داد
عرب در تیم نخواهد بود!
برای من مهم نیست که چند نفر و چگونه کشته خواهند شد
حذف اعراب من را به وجد می آورد
پسر، دختر یا پیر
هر عرب را در اعماق زمین دفن خواهد کرد

این یک شبه اتفاق نیفتاد. بیطر که جمعیتی حدود 10000 نفر را به خود جذب می‌کند، به عنوان باشگاه یک جنبش لیبرال دست راستی تشکیل شد و در طول سال‌های قیمومیت بریتانیا، اتحادی بین باشگاه‌های طرد شده بیتار و عرب وجود داشت. آنها هرگز تصمیمی برای تبدیل شدن به خانه منتخب عرب-نفران هار نگرفتند. این خیلی ساده خواهد بود. این داستان رادیکالیزه شدن از طریق غفلت، باز کردن باشگاه برای سوء استفاده سیاسی، بستن چشمان حزب و دولت است.

دیوید فرنکیل پشت اولین وب سایت Beitar بود. او در مجله ورزشی شم همی‌هک درباره بیطر می‌نوشت و می‌گوید: «موج ضد عرب پس از حملات تروریستی در نیمه دوم دهه 90 شروع شد. واکنش رسانه ها و چپ ها به واکنش کودکانه منجر شد.

هر چه هواداران بیشتر مورد حمله قرار می گیرند، تحریکات بیشتر می شود. من مطمئن نیستم که همه کسانی که شعار می دادند نژادپرست بودند، اما این راه در جایگاه است. شما دقیقاً همان شعارهای مرد کنارتان را فریاد می زنید. مردم با ادعایی مضحک جمعیت هنجاری را به دلیل عدم ایستادگی در برابر نژادپرستان سرزنش کردند. چه کسی می خواهد با این افراد مقابله کند؟ بنابراین پس از مدتی پرچمی شد که هواداران به اهتزاز در می‌آوردند.»

حضور روزافزون باشگاه ها و بازیکنان عربی در لیگ باعث شد که با چنین شعارهایی به راحتی هوا را ناپاک کنند. بی پاسخ نماند. “مرگ بر اعراب” با “مرگ بر یهود” پاسخ داده شد. و سپس هواداران هاپوئل تل آویو به آن ملحق شدند. در اصل تصویر آنها ضد باشگاه بسکتبال ماکابی تل آویو بود، باشگاه مغرور، مقدس، خود راضی و پاک ناسیونالیسم تهاجمی اسرائیلی.

هواداران هاپوئل در طول سال‌های پرافتخار خود در رقابت‌های اروپایی، بنری را حمل می‌کردند که روی آن نوشته شده بود: «ما نماینده هاپوئل هستیم، نه اسرائیل».

برای Beitar آنها یک رفتار داشتند:

اورشلیم را در اردن قرار دهید
آن را به فلسطینی ها بدهید
در خطوط 1967
آن را به دو قسمت تقسیم کنید
آن را به فلسطینی ها بدهید
نیازی به تدی نیست [Stadium, Beitar’s home]نه برای بیتر
نه کوتل [Western Wall] و کنست [Israeli parliament]همه چیز در این شهر زائد است

با این حال، رسانه ها و طرفداران رقیب مشکل نژادپرستانه را ایجاد نکردند، آنها فقط مقداری سوخت اضافه کردند. جمعیت هواداران Beitar شبیه به بسیاری از تیم های دیگر است، اما این مشکل به دلایل مختلف در بین آنها ایجاد شده است. نکته واضح این است که وقتی بازیکنان عرب در تیم خود داشته باشید دیگر مشکلی نیست. همه باشگاه های بزرگ بازیکنان عرب-اسرائیلی داشتند و از این مشکل جلوگیری کردند.

بنی یهودا همان بیماری “بدون عرب” را داشت، اما الی اوهانا به عنوان سرمربی روی پای خود ایستاد و باشگاه را از این مشکل خلاص کرد. بیطر در طول سال ها مذاکرات زیادی با بازیکنان عربی-اسرائیلی داشت اما هرگز موفق به امضای قرارداد نشد. الان باید پشیمان شوند.

و تشویق از رده های بالاتر وجود داشت.

یادم می آید که در تدی نشسته بودم و می گفتم [Jerusalem mayor and future prime minister] رووی ریولین، رئیس سابق باشگاه، وزیر و رئیس جمهور اسراییل بین سال های 2014 تا 2021 در فیلم Forever Pure گفت: ایهود اولمرت آنچه در جایگاه شرقی اتفاق می افتد خوب نیست و با بستن دهان به آنها مشروعیت می دهیم. . «شما رهبران یک جامعه، دولت هستید، چیزی بگویید. اما آنها آن را نادیده گرفتند تا حامیان خود را عصبانی نکنند.»

ما مرتکب اشتباه شده ایم که در آن زمان آن را متوقف نکردیم. ما فکر می کردیم که این فقط مزخرف است که ناپدید می شود. ما در اشتباه بودیم.» او در مناسبتی دیگر گفت.

در اواخر دهه 1990، نیمی از دولت در جایگاه تدی در جایگاه طرفداران خود نشستند و به شعارها توجهی نکردند.

هنگامی که بنیامین نتانیاهو پس از عنوان قهرمانی در سال 1998 در میدان شهر به هواداران شادمان خوش آمد گفت، از فریادهای “مرگ بر اعراب” ناراحت نشد. زمانی که این خطاب به نخست وزیر اسحاق رابین، رهبران چپ یا شهروندان عرب خطاب شد، هرگز چنین نکرد. او فقط می توانست ستایش را بشنود.

و بدتر هم بود ایتامار بن گویر، مرد جوانی که زیور کاپوت را از ماشین رابین گرفت، در کودکی در باشگاه بازی می‌کرد و به تحسین باروخ گلدشتاین، قاتل غار پدرسالار تبدیل شد. او از ستایشگران خاخام مایر کاهانه، رهبر حزب برتری یهود و عضو کنست بین سال‌های 1984 و 1988 بود. بن گویر یکی از بازدیدکنندگان مکرر تدی شد.

کاهانه افراطی ترین جناح راست افراطی بود. او پیشنهادهایی مانند سواحل مجزا برای یهودیان و غیریهودیان، و ممنوعیت هر فرد غیریهودی ایفای نقش سیاسی قدرت یا امکان رای دادن به کنست داشت. او همچنین گفت که غیر یهودیان نباید اجازه زندگی در اورشلیم را داشته باشند.

پرچم مشت زرد و سیاه کاهانه در مسابقات بیتر به نمایش گذاشته شد، اگرچه این حرکت پس از کشتار 1994 در الخلیل غیرقانونی اعلام شد. رهبران نو کاهانیست ها به زیارت تدی و سخنین رفتند [an Arab club] در طول بازی های پر بار بین دو تیم. تدی در طول سال‌ها به محلی برای نشان دادن خود سیاستمداران لیکود تبدیل شد. جای تعجب نیست که لا فامیلیا احساس می کرد که پشت آنها توسط دولت پوشانده شده است.

این یک عصاره ویرایش شده از On the Border: The Rise and Decline of the Political ترین باشگاه در جهان، توسط Shaul Adar است که در 16 می از انتشارات Pitch منتشر شده است.