لنی تیلور: مرد فراموش شده کلاس 92 منچستریونایتد | منچستر یونایتد

لنی تیلور تنها یک بار برای فاتح جام حذفی جوانان در سال 1992 منچستریونایتد ظاهر شد و هرگز به صورت حرفه ای بازی نکرد، اما او همچنان مسحور تجربه خود در این باشگاه است.

تیلور چند روز پس از اینکه دیوید بکهام، گری نویل، نیکی بات و رایان گیگز ستاره‌های اریک هریسون را به پیروزی 6-3 بر کریستال پالاس رساندند، توسط الکس فرگوسن آزاد شد. با این حال، 30 سال بعد، و با فروخته شدن نزدیک به 60000 بلیت برای چهارشنبه فینال سال 2022 در اولدترافورد بین یونایتد و ناتینگهام فارست، تیلور از سفری که در محاکمه به عنوان یک دانش آموز مدرسه ای بیرمنگام آغاز شد، غرور می کند.

او می گوید: «من برای یک بازی دسته جمعی در Nuneaton انتخاب شدم. من یک مدافع راست بودم و همه ما هر کدام یک نیمه بازی کردیم و فرگوسن آنجا بود. ما بعد از آن گفتگوی کوچکی با هم داشتیم – در حوالی روز ولنتاین بود، بنابراین چند جوک در مورد آن انجام دادیم. فرم‌های YTS را امضا کردم، رفتم و یک بازی یونایتد را تماشا کردم و این باعث شگفتی من شد – با برخی از بازیکنان ملاقات کردم و شروع به فکر کردن کردم: “صبر کن. این کاملا متفاوت است.»

تیلور در نزدیکی زمین تمرین قدیمی یونایتد حفاری انجام داد. او می‌گوید: «در گوشه‌ای از The Cliff، درست در خیابان Lower Broughton. رابی ساویج آنجا ماند و کالین تلفورد، جولیانو مایورانا، اندی رامل، راجر سالیس، کالین مک کی نیز حضور داشتند.

شبکه خبرچین مشهور فرگوسن به صاحبخانه تیلور می رسید که یک شب او را با استفاده از روشی بدیع برای ورود به خانه گرفتار کرد. او می‌گوید: «از یک لوله فاضلاب بالا برو. «هیچ کس در را باز نمی کرد. دیر وقت بود و همه در خواب بودند و من فکر کردم: “میدونی چی؟ بچه ها در رختخواب هستند تا اگر به پنجره ضربه بزنم صدایم را خواهند شنید. کردند و اجازه دادند وارد شوم. اریک هریسون مرا به داخل کشاند و گفر چند کلمه با من صحبت کرد.

با این حال، زمانی که فرگوسن به یک مهمانی بدنام در خانه لی شارپ در آلترینچم که گیگز نیز در آن شرکت داشت، هجوم برد، فراری وجود داشت.

تیلور می گوید: «من، جان اوکین و راف برک [all trainees] در طبقه بالا بودند و صدایی شنیدند و متوجه شدند که آن گافر است. ما می‌گفتیم: “اوه، چرت و پرت.” غرغر می کرد و همه را بیرون می کرد. بعد میگه: درسته، اون بالا کسی هست؟ همه به هم نگاه کردیم و فکر کردیم: “اوه، لعنتی، لطفا بالا نیایید.” ما نمی توانستیم صبر کنیم تا او برود تا بتوانیم الاغ هایمان را به خانه برسانیم.”

اسکاتلندی در مورد توسعه در زمین به همان اندازه کوشا بود. اگر او شخصاً آنجا نبود، با تلفن صحبت می کرد یا از اریک یا نوبی اطلاعات می گرفت. [Stiles, another coach] تیلور می‌گوید: «شنیده‌ام بازی خوبی داشتی.»

استایلز اسطوره یونایتد بود که قهرمانی، جام حذفی و جام اروپا را در این باشگاه به دست آورد و در تیم پیروز انگلیس در جام جهانی 1966 حضور داشت. تیلور می گوید: «ما خیلی خوش شانس بودیم که او را داشتیم. ذهنیت او فراتر از باور بود. زمان هایی بود که او ما را به جای خودمان نشان می داد و کمی ناامید می شد، اما او بهترین ها را برای ما می خواست. او ما را کنار می‌کشید، گاهی اوقات دیگر بچه‌ها، مخصوصاً مدافعانی مانند جان اوکین و گاز [Neville]. گاهی اوقات او کمی با ما رو به رو می شد و می گفت: “باید اینگونه با مسائل برخورد کنید.”

از محصولی که پل اسکولز نیز در آن حضور داشت و بهترین بازیکنان آن هسته یک تیم یونایتد را تشکیل می دادند که بر فوتبال داخلی تسلط داشت، تیلور گیگز را به عنوان نیرو انتخاب می کند.

“حتی در آن سن، شما می گویید: “وای.” به خاطر هوشیاری و سرعت خالصش نتوانستید او را علامت گذاری کنید. اما اشتباه نکنید، او دوست نداشت در تمرینات مقابل من قرار بگیرد.”

تیلور در مورد گروه پنج نفره‌ای که همراه با فیل نویل به کلاس 92 معروف شدند، می‌گوید: «آن زمان به هیچ‌وجه به آنها فکر نمی‌کردیم. این بود: “بیا تمرین کنیم، بازی ها را ببریم.” وقتی آن پیراهن را می پوشی، هر روز در فینال جام حذفی بازی می کنی.»

گیگز با 963 بازی رکورددار حضور یونایتد شد. گری نویل در اواسط دهه 2000 توسط فرگوسن کاپیتان شد. در آن زمان بکهام رهبر انگلیس بود و بات در تیم جام جهانی 2002 جام جهانی فوتبال انتخاب شده بود. فیل نویل از 11 سال حضور در تیم اصلی لذت برد. اگرچه اسکولز ادعا می کند که بهترین بازیکن از شش نفر است که در مسابقات جام جوانان حضور نداشت.

تیلور می گوید: «احمقانه به نظر می رسد. اما او چند مشکل با ساق پا یا زانوهایش داشت. وقتی اینها تمام شد، می توان گفت که او بازیکنی خواهد بود. او گستاخ بود – اگر توپ را به روشی خاص می زد یا آن را به روش خاصی کنترل می کرد، برای شما لبخند می زد.

لحظه تیلور در بازی برگشت نیمه نهایی مقابل تاتنهام در وایت هارت لین بود که در آن پیروزی 2-1 یونایتد را به فینال رساند. اریک در چند دقیقه آخر مرا به زمین آورد و بابت اینکه اینقدر دیر گذاشتم عذرخواهی کرد. گفتم: نگران نباش. من 100% مطمئن نیستم که حتی توپ را لمس کردم – احتمالاً این کار را کردم – اما خوشحالم که بخشی از تیم بودم.

تیلور بعد از فینال جدا شد. او می‌گوید: «این یک مقدار روح‌افکن بود. اریک به پیتر رید اشاره کرد [Manchester City’s manager] ممکن است علاقه مند باشد اما هیچ اتفاقی نیفتاده است. من برای آزمایش به پورت ویل رفتم و هیچ اتفاقی هم نیفتاد. والسال به مدت یک سال علاقه مند بود که من را ببرد اما من نپذیرفتم. شاید تصمیم اشتباهی بود اما کسی نبود که مرا راهنمایی کند. من در نهایت به Solihull Borough رفتم. حدود سه سال آنجا بودم، اما عمدتاً در ذخیره آنها بودم.

سعی می‌کردم شیفت‌ها کار کنم و تمرین کنم و بازی کنم، و در پایان گفتم: بس است. من همان کاری را انجام دادم که بقیه انجام می دهند: زنده بمانند. من حدوداً 28، 29 ساله بودم. از آن زمان در یک کارخانه پوشش فلزی کار کردم و در یک شرکت برق کار کردم.»

هر چند تلخی وجود ندارد. تیلور می گوید: «من کرک خودم را داشتم. من به مادرم گفتم: “من عذرخواهی می کنم، ای کاش می توانستم این کار را انجام دهم تا بتوانم از شما و همه خانواده و دوستانم مراقبت کنم.” گفت: نگران نباش پسرم. تو به خودت افتخار کردی و این تنها چیزی است که می توانیم بخواهیم. این را به دختر 10 ساله ام سیان می گویم. به خودت افتخار کن اگر زمین خوردی، خودت را بلند کن.»

تیلور همچنان سپاسگزار است. او می‌گوید: «چه در فینال بازی کرده باشم چه نباشم، ما به عنوان یک گروه موفق شدیم. و برخی وارد تیم اصلی شدند، برخی تاریخ ساز شدند: سه گانه، عناوین، قهرمانی در جام حذفی، قهرمانی در سوپرجام، قهرمانی در جام ملت های اروپا. من بسیار خوش شانس بودم که بخشی از چیزی بودم که منجر به آن شد.»

تیلور با شریک خود، تینا، اکنون مراقب پسرش است که اوتیسم دارد. روزهایی وجود دارد که فکر می کنم: “آه، خیلی شرم آور است.” اما میدونی چیه؟ سعی کنید لبخند بر لبانتان بنشانید و فردی مهربان تر باشید. آنچه را که تجربه کردم هرگز نمی توان از من گرفت.»