“نزدیک به جاودانگی”: کارمندان پاره وقت آربروث به دنبال رویای برتری هستند | آربروث

مندر گوشه ای آرام از ساحل شرقی اسکاتلند، یک افسانه فوتبال مدرن در حال نوشتن است. Arbroath FC، تنها باشگاه نیمه وقت قهرمانی اسکاتلند، پس از به پایان رساندن به عنوان نایب قهرمان در رده دوم، در پلی آف صعود قرار دارد. مدیر آنها، دیک کمپبل، به من می گوید: “ما بسیار به جاودانگی نزدیک شده ایم.” هیچ کس دیگری هرگز این کار را نخواهد کرد.

کمپبل یک کهنه سرباز سرسخت لیگ های پایین اسکاتلند است که در طول سه دهه بیش از 1000 بازی را مربیگری کرده است. اکنون، تنها چهار مسابقه بین تیم او و لیگ برتر برگزار می‌شود که با اولین بازی نیمه نهایی آنها در اینورنس کالدونین تیسل در سه‌شنبه شب آغاز می‌شود. در این تساوی پیروز شوید و تیم یازدهم لیگ برتر – احتمالا سنت جانستون – منتظر فینال دو بازی است.

مدیر رنگارنگ 68 ساله، گردباد هیجان‌انگیزی از تک خط‌ها، به چهره ظهور خارق‌العاده آربروت تبدیل شده است – اما اگر فشاری روی شانه‌هایش احساس می‌کند، آن را نشان نمی‌دهد. کمپبل اصرار می‌کند: «اگر ما بالا برویم یا نه، نمی‌توانستم یک هوی میمون بدهم – راستش نمی‌توانم.» “اما اکنون ما در این موقعیت هستیم … شما باید بروید، نه؟”

زمانی که کمپبل شش سال پیش به آربروث رسید، تصویر به سختی می توانست متفاوت تر از این باشد. Lichties قرمز – که از چراغ‌های بندر شهر که قایق‌ها را به سمت ساحل هدایت می‌کنند، نامگذاری شده‌اند – در طبقه چهارم کار می‌کردند و با جمعیت ناچیز کمتر از 500 نفر در گیفیلد پارک بازی می‌کردند. زمین اصلی باشگاه مستقیماً به دریای شمال می رود، تراس های باز آن در معرض مه، بادهای یخبندان و حتی موج های سرکش گاه به گاه قرار دارند.

کمپبل پس از اخراج توسط یک تیم دیگر از آنگوس، فورفار اتلتیک، مشتاق بازگشت به مدیریت بود. او می خندد: «مردی که مرا اخراج کرد، از آن زمان عذرخواهی کرد و گفت که او یک احمق است. کمپبل آربروث را سرپا نگه داشت، اما چیزی که قرار بود اتفاق بیفتد، درک نمی‌شد. او به یاد می آورد: “اولین بازی من در برویک شکست خورده بود، ما 4-1 شکست خوردیم.” “با خودم فکر کردم: “لعنتی من چه کار کردم؟”

از لبه فراموشی، Arbroath تنها در شش سال به لیگ های پایین تر صعود کرده است. کمپبل قبلاً اتهامات ارتقاء را رهبری کرده است، به ویژه با برچین سیتی – اما در جایی که سایر باشگاه های پاره وقت در این سطح دچار تزلزل شده اند، Arbroath پیشرفت کرده است. کمپبل خاطرنشان می کند: “ما از سپتامبر در بین سه نفر برتر هستیم.” ما در تمام فصل فقط پنج بازی را باخته ایم. آمار نشان می‌دهد که ما شایسته این هستیم که در جایی که هستیم باشیم.»

آربروث در حال حاضر به طرز غم انگیزی به پیروزی کامل در بخش نزدیک شده است. آنها در بازی حساس خود در رقبای صعود کننده کیلمارناک، 12 دقیقه با پیروزی فاصله داشتند که می توانست سرنوشت قهرمانی را در روز پایانی به دست خود بیاورد. در عوض، کیلی دو گل دیرهنگام پیدا کرد و قهرمان شد. کمپبل و 2300 هوادار سرخپوشان خارج از خانه تنها توانستند جشن را تماشا کنند.

کمپبل اذعان می کند: «این یک دل شکسته بود. “من از آن یک توپ درست کردم … باید پنج توپ در عقب می رفتم.” در آن زمان بود که یکی از دوستان قدیمی با مشاوره تماس گرفت. الکس فرگوسن زنگ زد. او به من گفت: “اجازه نده یک بازی فصل تو را خراب کند”. الکس هنوز با بسیاری از مدیران صحبت می کند، و همیشه خوب است که از او یک تماس تلفنی بگیرید – به خصوص یک تماس رایگان!”

کمپبل حرفه خود را وقف بازی و مربیگری در لیگ های پایین اسکاتلند کرده است، اما حتی او کارمند تمام وقت آربروث نیست – و قصد ندارد حتی اگر قهرمان لیگ برتر شود. کمپبل که با برادر دوقلوی خود، ایان، در هر دو حوزه زندگی حرفه ای خود کار می کند، می گوید: «من به فوتبال وابسته نیستم. به دور از فوتبال، این زوج یک کسب و کار موفق جذب نیرو را اداره می کنند.

کمپبل توضیح می دهد: “من روزها برای برادرم کار می کنم و او شب ها برای من کار می کند.” ایان، با نام مستعار “پینک”، دستیار مدیر باشگاه است و این زوج یک بازی دوگانه جذاب را انجام می دهند. جوئل نوبل مهاجم قرضی در ماه نوامبر به روزنامه محلی The Courier گفت: “من هرگز قبل از بازی وقتی می خندم در رختکن نبودم.” “رابطه آنها دیوانه کننده است. صحبت های تیمی آنها باورنکردنی است.”

مایکل مک کنا، بازیکن برتر قهرمانی سال و جرقه خلاق آربروث، یک برقکار خارج از زمین است. او معتقد است که حس رفاقت کلیدی است. هافبک گفت: “ما همه از طبقه کارگر هستیم و به یکدیگر کمک می کنیم.” “ما همه با هم در آن هستیم.” در مورد کمپبل، او آشکارا به بازیکنانش افتخار می کند و از بازیکنانش محافظت می کند، بسیاری از آنها در روزهای بازی کار می کنند و یک ساعت برای تمرین به پرث سفر می کنند.

کمپبل به من می گوید: “ما هر سال به پیشرفت خود ادامه می دهیم زیرا هر بازیکنی که من به خدمت می گیرم بهتر از چیزی است که دارم.” “این فلسفه من است – من یک دانشمند موشکی نیستم.” استخدام نقش کلیدی در دستیابی به یک هدف جمعی ایفا کرده است که «بهترین تیم نیمه وقت در اسکاتلند» باشد، که بر اساس گروه اصلی بازیکنانی که کمپبل به ارث برده است، که احساس می کند به طور ناعادلانه حذف شده اند.

قبل از سال 2016، ادعای اصلی آربروث برای شهرت یک امتیاز بود: 36-0، برد 1885 جام اسکاتلند مقابل بون آکورد که هنوز هم در کتاب رکوردها آراسته است. هوادارانی که پشت گل‌های گیفیلد جمع شده بودند را می‌توان به خاطر این که فکر می‌کردند به همان اندازه که همیشه خوب بود بخشیده می‌شد. اما تیم آنها در اولین فصل کامل کمپبل عنوان قهرمانی لیگ 2 را به دست آورد و تاج لیگ 1 را در فصل 19-2018 به آن اضافه کرد – و اکنون، یک صعود دیگر به او اشاره می کند.

کمپبل می گوید: «آربروث با من خوب بود. “این یک مکان درجه یک است، آنها مردم بسیار خوبی هستند. تک تک کارگردان‌ها وظیفه‌ای برای انجام دادن دارند – آنها در کنار نوشیدن جین و تونیک نمی‌ایستند.» این روزها بیش از 3000 نفر به طور مرتب تیم را تماشا می‌کنند، با سوئیت‌های مهمان‌نوازی جدید که برای کل فصل فروخته شده است – شاید به این دلیل که مدیر بسیار محبوب آنها مرتباً برای یک گپ قبل از بازی با مهمانان حاضر می‌شود.

کمپبل می گوید: «این کاملاً باورنکردنی است که چگونه ثروت باشگاه تغییر کرده است. اکنون اتوبوس های بسیار کمی از آربروث به بازی های سلتیک و رنجرز می روند. همه به تماشای ما می آیند.» به او یادآوری می‌کنم که دو تیم بزرگ اسکاتلند می‌توانند فصل آینده برای بازی‌های لیگ از ساحل آنگوس دیدن کنند و او برای مدت کوتاهی به خودش اجازه می‌دهد رویاپردازی کند.

او با لبخند می گوید: «تمام ملت پشت سر ما هستند. اگر ما بالا برویم، همه اینها تاریخی، جاودانه خواهد بود. و ما باید برویم! ما احتمالا هر هفته شکست خواهیم خورد. اما باز هم گفتند وقتی وارد این لیگ شدیم.» داستان خیزش چشمگیر آربروث از گمنامی ممکن است چند فصل دیگر داشته باشد.