فیلیپین با انتخاب سختی در انتخابات روبروست – پسر دیکتاتور یا وکیل حقوق بشر؟ | فیلیپین

رای دهندگان در فیلیپین برای انتخابات ریاست جمهوری به پای صندوق های رای می روند که فردیناند مارکوس جونیور، پسر و همنام دیکتاتور فقید، نامزد پیشتاز، در برابر یک وکیل حقوق بشر که وعده حکومت شفاف را داده است، قرار می گیرد.

مارکوس جونیور، معروف به “بونگ بونگ”، که پدر مستبد او میلیاردها دلار از دولت غارت کرد و ناقض نقض حقوق بشر را بر عهده داشت، در نظرسنجی‌ها پیش از رای‌گیری روز دوشنبه پیشتاز است. اگر به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود، بازسازی فوق العاده یکی از جنجالی ترین خانواده های سیاسی کشور خواهد بود.

مارکوس در نظرسنجی ها توسط لنی روبردو، معاون فعلی رئیس جمهور و یک وکیل حقوق بشر که از گروه های به حاشیه رانده شده حمایت می کند، عقب افتاده است. او به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور – سمتی که جدا از رئیس‌جمهور انتخاب می‌شود- بارها با رودریگو دوترته، رئیس‌جمهور درگیری داشته و به اصطلاح «جنگ علیه مواد مخدر» او را محکوم کرده است که بر اساس برخی تخمین‌ها حدود 30000 نفر را کشته و باعث شده است تحقیقات توسط دادگاه کیفری بین المللی

مارکوس، که حامیانش از رسانه‌های اجتماعی برای تغییر نام خانوادگی و سفید کردن تاریخ استفاده کرده‌اند، در نظرسنجی‌ها برتری قابل توجهی دارد. بر اساس نظرسنجی اخیر پالس آسیا، او کاندیدای مطلوب 56 درصد از رای دهندگان است. روبردو، پشت سر او، 23 درصد از او حمایت می کند.

با این حال، تحلیلگران می گویند که این امکان وجود دارد که چنین نظرسنجی هایی پیشتاز مارکوس را بیش از حد برآورد کرده باشد و به حضور گسترده مردم در تجمعات روبردو اشاره کند.

رونالد مندوزا، رئیس مدرسه دولتی آتنئو در مانیل، گفت: «واقعیت می‌تواند این باشد که مسابقه بسیار نزدیکی است. “خوشبختانه [the result] زودتر حل و فصل خواهد شد، زیرا این خود را به یک انتقال با ثبات تر می دهد.”

پلیس و ارتش فیلیپین روز یکشنبه گفتند که قبل از رای گیری در حالت آماده باش هستند. ژنرال آندرس سنتینو، فرمانده نیروهای مسلح، در یک نشست خبری گفت: ما برای هر گونه احتمالی آماده هستیم. او گفت: «ما متعهدیم… تضمین کنیم که فردا انتخاباتی امن، دقیق، آزاد و منصفانه داشته باشیم.

روز شنبه، آخرین روز مبارزات انتخاباتی، حامیان روبردو خیابان های ماکاتی، در منطقه پایتخت ملی، را با دریایی از صورتی روشن، رنگ علامت تجاری کمپین پر کردند. ما حق آینده ای با عزت داریم و وظیفه داریم برای آن بجنگیم. ما آموخته ایم که هیچ چیز غیرممکن نیست.

روبردو در مقابل دو تن از قدرتمندترین خانواده های سیاسی کشور قرار دارد: مارکوزها و دوترت ها. سارا دوترته، دختر رئیس جمهور، در کنار مارکوس جونیور برای معاونت ریاست جمهوری نامزد می شود، هرچند دوترته از نامزد ریاست جمهوری حمایت نکرده است.

اردوگاه مارکوس از مناظره های تلویزیونی اجتناب کرده و از سؤالات رسانه هایی که آنها را غیردوستانه می داند اجتناب کرده است. در عوض، خانواده و حامیان آن از رسانه های اجتماعی برای دسترسی به رای دهندگان، به ویژه کسانی که حکومت نظامی را به خاطر ندارند، استفاده کرده اند، زمانی که هزاران نفر کشته، شکنجه و دستگیر شدند. شبکه‌ای از حساب‌ها، دوره مارکوس را به‌عنوان زمانی به تصویر می‌کشد که کشور رونق و نظم داشت و اخبار را با ادعاهای نادرست درباره آن دوره پر می‌کرد. مارکوس جونیور وجود هرگونه کمپین آنلاین هماهنگ را رد کرده است.

در مقابل، اردوگاه روبردو توسط فعالان داوطلبی هدایت می‌شود که خانه به خانه رفته‌اند و سعی در جلب نظر رأی‌دهندگان بلاتکلیف دارند. به گفته تحلیلگران، این یک استراتژی است که معمولاً در چنین مقیاس گسترده ای در انتخابات ریاست جمهوری فیلیپین اعمال نمی شود و تأثیر آن نامشخص است.

این برای ما دانشمندان علوم سیاسی و ناظران انتخابات چیزی شبیه به یک معما است که آیا این چیز جدید در این مبارزات انتخاباتی است. – پروفسور ماریا الا ال آتینزا، که علوم سیاسی در دانشگاه فیلیپین تدریس می کند، گفت که داوطلبانه، مبارزات خانه به خانه در نتایج نهایی انتخابات اهمیت دارد.

او افزود که رسانه‌های اجتماعی ممکن است این تصور را ایجاد کنند که مردم به شدت ترجیح دارند، اما این لزوماً بازتابی از جامعه نیست. او گفت: «وقتی به انتخابات قبلی نگاه می کنیم، درصد زیادی از مردم در نظرسنجی خروجی بودند که می گفتند فقط هفته ها قبل از انتخابات یا حتی در روز واقعی انتخابات تصمیم می گرفتند.

مردم نه تحت تأثیر وفاداری به یک حزب سیاسی، بلکه تحت تأثیر عوامل شخصی دیگر، از جمله میزان احساس ارتباط آنها با نامزدها.

مارکوس که شعارش «با هم دوباره برمی خیزیم» با پیامی از اتحاد و امید به مبارزه پرداخته است. او در آخرین راهپیمایی خود در روز شنبه به هوادارانش گفت: «ما به روزی خواهیم رسید که وقتی به نیروها بپیوندیم، وقتی دوباره با دنیا روبرو شویم و برای دوستانمان فریاد بزنیم و پرچم خود را به اهتزاز در آوریم، با افتخار بگوییم فیلیپینی هستیم.»

آتیانزا گفت که سطح تعامل میان حامیان نامزدها با سال 1986 قابل مقایسه است، زمانی که مارکوس پدر انتخابات زودهنگام را اعلام کرد – تلاشی برای اثبات مسئولیت خود در میان فشار فزاینده در داخل و خارج از کشور. ادعای او مبنی بر پیروزی، در میان گزارش های تقلب و تقلب، منجر به انقلاب قدرت مردم شد که حکومت او را سرنگون کرد.

آتیانزا گفت که فیلیپین را در “جاده ناقص دموکراسی” قرار داد. او افزود که دستاوردهای اندک از آن زمان به بعد می تواند با چشم انداز ریاست جمهوری دیگر مارکوس تهدید شود.